Papież Franciszek o Duchu Świętym...
Działaniom Ducha Świętego, wnoszącego w życie Kościoła nowość, zapewniającego mu harmonię i posyłającego jego członków w świat poświęcił papież Franciszek swoją homilię podczas Eucharystii sprawowanej z przedstawicielami ruchów i stowarzyszeń kościelnych.
KAI
Oto tekst papieskiej homilii w tłumaczeniu na język polski:
Drodzy bracia i siostry,
Dzisiaj rozważamy i przeżywamy w liturgii na nowo Zesłanie Ducha Świętego na Kościół, dokonane przez Chrystusa zmartwychwstałego. Jest to wydarzenie łaski, które napełniło Wieczernik w Jerozolimie, aby rozprzestrzenić się na cały świat.
Cóż takiego się wydarzyło owego dnia, tak od nas odległego, a zarazem bliskiego, aby dotrzeć do głębi naszych serc? Odpowiedź daje nam św. Łukasz w wysłuchanym przez nas fragmencie z Dziejów Apostolskich (2,1-11). Ewangelista prowadzi nas z powrotem do Jerozolimy, do sali na górze domu, w którym zgromadzeni byli apostołowie. Pierwszym elementem, który przyciąga naszą uwagę jest …Więcej

Ks. Pawlukiewicz - Znaleźć klucz do samego siebie.
Wykład księdza Pawlukiewicza o "sercu".

KS.KRZYSZTOF GRZYWOCZ UCZUCIA NIEKOCHANE.
"Niespełnione" zakochanie.

O charyzmacie proroctwa.
CHARYZMAT PROROCTWA
Proroctwa kojarzą się nam z przepowiadaniem przyszłości, ponieważ w Starym Testamencie prorocy przepowiadali przyszłość, a ich wypełnienie się było znakiem Bożego posłannictwa proroka. Tego typu proroctwa były znane również w pierwotnych gminach chrześcijańskich. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich pisze o proroku Agabosie (por. Dz 21,10-11), który przepowiedział apostołowi Pawłowi aresztowanie w Jerozolimie. Św. Paweł pisze o charyzmacie proroctwa w kilku miejscach, w: 1 Kor 12,10; 14,1; 14,3; 14,31. Proroctwa, które objawiają się dzisiaj w grupach Odnowy w Duchu Świętym, mogą także być przepowiedniami, ale nie one są główną ich funkcją.
Duch Święty może działać na daną osobę, aby przekazała Jego orędzie w różny sposób. Najczęściej środkiem przekazu jest słowo, przy czym dana osoba może „usłyszeć” w sobie całe zdanie lub tylko słowo lub kilka słów i w czasie, gdy je wypowiada, Duch Święty podpowiada następne słowa. Jednocześnie z ich pojawieniem …Więcej

O. Joseph-Marie Verlinde cz. 2 - odpowiedzi na pytania.
Znakomicie się zapowiadał. Miał zaledwie 20 lat, a już przygotowywał doktorat z chemii i fizyki atomowej. Nadszedł rok 1968, Francja zawrzała. Mentalna rewolucja porwała też młodego Jacquesa Verlinde. Odrzucił wyniesione z dzieciństwa prawdy wiary. Wpadł po uszy w medytację transcendentalną. Nie wystarczały mu zwykłe spotkania, dotarł do guru, który stał za stosowaną przeze niego techniką. Stał się jego uczniem — brahmaczarinem. Był z nim zawsze i wszędzie. — Mogłem spędzić z nim długi okres w Himalajach — opowiada. — Zapoznałem się z fundamentem filozoficznym hinduizmu i buddyzmu. Poznałem praktyki nazywane na Zachodzie jogą. Osiągnąłem stan moksa, czyli nirwany. Oddałem się ćwiczeniom bez reszty. Znalazłem się w Indiach, w miejscu, dokąd dociera niewielu Europejczyków. Zobaczyłem, dokąd naprawdę prowadzą praktyki jogi — przedstawiane jako zupełnie niegroźne. Po przebyciu etapów wstępnych wszedłem w okultyzm. Czakry zostały już …Więcej

O.Joseph Marie Verlinde - [ okultyzm a chrześcijaństwo ]
Jest to świadectwo nawrócenia Joseph Marie Verlinde (Jacques Verlinde) ur. w 1947 w Belgii. Duchowny katolicki, specjalista w dziedzinie chemii nuklearnej (doktor fizyki). Prowadził badania naukowe w Centre national de la recherche scientifique, instytucji, która stanowi francuski odpowiednik Polskiej Akademii Nauk.
Urodził się w rodzinie katolickiej jako Jacques Verlinde. W latach sześćdziesiątych XX w. prowadził poszukiwania egzystencjalne. W 1968 w wieku 20 lat poznał Medytację transcendentalną. Zagłębiał się w nauki religii wschodu. W Hiszpanii poznał Mahariszi Mahesz Jogi i został jego uczniem czyli brahmaczarinem. Został członkiem Biura Generalnego Międzynarodowej Organizacji Medytacji Transcendentalnej. W latach 1971-1974 przebywał w Himalajach, gdzie odwiedzał ashramy, do których normalnie Europejczycy nie maja wstępu. W 1974 opuścił swego mistrza i udał się do Europy gdzie wgłębiał się w teozofię, antropozofię, oraz …Więcej

Posłuszeństwo i miłość.
Od wczoraj czytam "Dzienniczek siostry Faustyny"... Nazywają ją "szafarką miłosierdzia". Ale, jak zauważam, nie tylko o miłosierdziu Bożym uczy nas św. siostra Faustyna. Uczy nas o wielkiej roli posłuszeństwa.
Posłuszeństwo to dzisiaj niezbyt popularne słowo. Mówimy o "rozwijaniu" się, o wolności osobistej, nawet o "godności", o "prawach człowieka". Ale niewiele o posłuszeństwie. Posłuszeństwo budzi w nas nieokreślony lęk. Nie wiemy jednakże, że to jest lęk szatański, który nie chciał (i nie chce) być posłuszny Bogu. I z aktu nieposłuszeństwa uczynił swoją główną broń.
W "Dzienniczku" Faustyny posłuszeństwo jest słowem, które powtarza się bardzo często. Posłuszeństwo, które jest największym z trzech ślubów, posłuszeństwo które jest miarą prawdziwości odczytania woli Bożej i poddania się tejże woli. Posłuszeństwo, które uczy oddawać się Bogu na własność. Szukać Jego woli i pełnić ją. Nie miłość. Ale posłuszeństwo. Miłość jest odpowiedzią na miłość Boga i wyraża …Więcej