21 października - Św. Hilariona, Opata
św Hilarion Wielki z Gazy (ok 291 - 371)
Urodził się około 291 r. w Tabatha w okolicach Gazy. Uczył się i został ochrzczony w Aleksandrii. Tam, mając piętnaście lat, dowiedział się o św Antonim Wielkim i pragnąc go naśladować udał się do pustelni mnicha. Po pewnym czasie powrócił do ojczyzny, gdzie nie zastał już przy życiu rodziców. Rozdał więc odziedziczone po nich dobra i około 307 r. zamieszkał w samotni niedaleko Maiumy, portu w Gazie. Tam, mieszkając w chacie z mułu, żył przez ponad pięćdziesiąt lat. Żywił się figami, jarzynami, chlebem i oliwą, pracując fizycznie na swoje utrzymanie i walcząc z pokusami porzucenia swego surowego trybu życia. Był pierwszym odnotowanym pustelnikiem w Palestynie.
Za świętość życia Bóg obdarzył Hilariona darem czynienia cudów, które przyczyniły się do nawrócenia na wiarę chrześcijańską wielu pogan. Około 329 r. wokół niego zaczęli osiedlać się uczniowie. Również w innych częściach Palestyny powstawały monastery, liczące na jego duchowe wsparcie. Nie mogąc znieść popularności i oblegających go tłumów, około 360 r. wyjechał z Maiumy do Egiptu. Szukając samotności, ostatnie lata spędził na tułaczce po Egipcie, Pustyni Libijskiej, Sycylii i Wybrzeży Dalmatyckim. Zmarł w 366 roku niedaleko Pafos na Cyprze w wieku osiemdziesięciu lat. Jego wierny uczeń Hezychiusz potajemnie przewiózł ciało nauczyciela do Maiumy i pochował je.
Żywot św Hilariona znany jest głównie z biografii napisanej przez św Hieronima Strydońskiego. Kult świętego w Cerkwi prawosławnej ma charakter powszechny. Dzień pamięci - 21 października. Wspomniany w Martyrologium Rzymskim z 1938 roku.
www.wikalim.republika.pl/1247_patroni1021.html