Chrystus chcąc pokazać jak wysoka jest stawka zbawienia, o którą walczymy na ziemi pozwala Józefie zobaczyć na własne oczy piekło i dusze, które się w nim znalazły. Wizja otchłani przeraża ją. Po każdej wizycie w piekle, Józefa musi długo do siebie dochodzić i nie zniosłaby widoku panującego tam cierpienia, gdyby nie towarzyszyli jej stale w tym czasie Jezus i Maryja. „Na zawsze jestem tu, gdzie nie można miłować! O, jakże krótka była przyjemność, a za nią wieczne potępienie. Cóż nam pozostaje? Nienawidzić piekielną nienawiścią – i to na zawsze!” - zwierza się Józefie jedna z potępionych dusz.
Józefa doznała też złość szatana. „Szatan jest bardziej wściekły niż zwykle, gdyż chce zgubić trzy dusze. Krzyczał z wściekłością do innych „Niech się tylko nie wymkną... bo odchodzą... idźcie uparcie... I słyszałam odpowiadające mu z daleka krzyki wściekłości”. Zdarzało się niejednokrotnie, że zły duch porywał ją z kaplicy i przenosił w inne miejsce, bił ją i podpalił nawet habit. Nic jej się nie stało, ponieważ cały czas była pod czujna opieką Jezusa. Doświadczenia diabelskie, które na nią spadły miały unaocznić, że piekło istnieje naprawdę