Pewien stary midrasz opisuje bieg rzeki Jordan w Ziemi Świętej jako niewątpliwy przykład miłości bożej. Otóż jego źródła zaczynają się bardzo wysoko w górach masywu Hermonu, na północy Izraela. Może pamiętamy niedawno czytaną Ewangelię, kiedy to Jezus wyprowadził Apostołów do Cezarei Filipowej i dialogował z nimi stojąc nad wytryskającym u stóp źródłem rzeki. W krainie, w której życie zależy od opadów, ta rzeka, choć wąska, jest synonimem bezbrzeżnej łaski. Otóż Jordan spadając z wysokości ok. 2000 m n.p.m. aż do depresji -460m p.p.m. napotyka na swojej drodze jezioro Genezaret. Przyjmuje ono te hojne wody i chętnie się nimi dzieli z rybami, roślinami, ptakami i ludźmi. Wszystko wokół i w samym jeziorze rozmnaża się bujnie, kwitnie, pachnie i śpiewa. A potem pozwala, aby nurt rzeki opuścił misę jeziora i spadał dalej, aż do depresji Morza Martwego.
Także to morze chętnie przyjmuje jego nurty, lecz nic nie oddaje. Chłonie wszystko i wszystko zatrzymuje dla siebie. Ten midrasz opowiada o …Więcej