O Muzeum Historii Żydów Polskich - Leszek Żebrowski i Anna Ciałowicz (7.04.2015) Prawda i tylko prawda!!!!! www.youtube.com/watchWięcej
O Muzeum Historii Żydów Polskich - Leszek Żebrowski i Anna Ciałowicz (7.04.2015)
Prawda i tylko prawda!!!!!
www.youtube.com/watch
Prawda i tylko prawda!!!!!
www.youtube.com/watch
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
Co powie nauczyciel uczniowi, który zapyta o kwestie będące tematem tego spotkania? Ucieknie być może od odpowiedzi, bojąc się utraty posady. Czy nie tak reagowano po wojnie na pytania o Katyń?Chyba już żyjemy w Judeopolonii. Kard. Glemp wpisał się także niepięknie dosłownie i w przenośni w jej tworzenie.
stanislawp
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
31 min
Żołnierz Legionów i przedwojenny policjant. W czasie II wojny światowej wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie do Narodowych Sił Zbrojnych, pełniąc funkcję komendanta powiatowego. Gdy po aresztowaniu odmówił współpracy z komunistami, został skazany na śmierć i rozstrzelany.
Stanisław Ostwind-Zuzga urodził się 26 kwietnia 1899 r. w Warszawie jako Szmul Ostwind, w rodzinie …Więcej
31 min
Żołnierz Legionów i przedwojenny policjant. W czasie II wojny światowej wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie do Narodowych Sił Zbrojnych, pełniąc funkcję komendanta powiatowego. Gdy po aresztowaniu odmówił współpracy z komunistami, został skazany na śmierć i rozstrzelany.
Stanisław Ostwind-Zuzga urodził się 26 kwietnia 1899 r. w Warszawie jako Szmul Ostwind, w rodzinie żydowskiej Wolfa Ostwinda i Rebeki z domu Saudel. W czasie I wojny światowej walczył w 1. Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym został internowany przez Niemców.
W 1919 r. ukończył szkołę podoficerską i otrzymał przydział do 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W jego szeregach walczył z bolszewikami. W 1920 r. przyjął chrzest w Kościele katolickim.
Od 1921 r. pracował jako posterunkowy w policji, później od 1932 aż do wybuchu II wojny światowej na stanowisku referenta Wydziału Personalnego Komedy Policji w Warszawie.
W II RP był wielokrotnie odznaczony, m.in. Krzyżem Legionowym, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Zasługi za Dzielność oraz Krzyżem Niepodległości.
Podczas okupacji przyjął nazwisko Zuzga i ukrywał się na Podlasiu. Latem 1942 r. wstąpił do struktur Narodowej Organizacji Wojskowej, a później do Narodowych Sił Zbrojnych. W maju 1944 r. objął funkcję komendanta powiatowego NSZ w Węgrowie.
1 czerwca 1944 r. został awansowany do stopnia majora. Był jedynym dowódcą pochodzenia żydowskiego w polskiej konspiracji o tak wysokiej randze.
Działalność konspiracyjną prowadził także podczas okupacji sowieckiej. W styczniu 1945 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i przewieziony do aresztu w Otwocku. Gdy komuniści odkryli jego pochodzenie, zaproponowali mu współpracę. Odmówił, pozostając wiernym Polsce, swoim przekonaniom oraz przysiędze złożonej Narodowym Siłom Zbrojnym.
2 lutego 1945 r., po niejawnym procesie, Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawskiego skazał go na karę śmierci. Dwa dni później mjr Stanisław Ostwind-Zuzga został rozstrzelany.
opr. Paweł Brojek
-------------------------------------------
re
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI
Żołnierz Legionów i przedwojenny policjant. W czasie II wojny światowej wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie do Narodowych Sił Zbrojnych, pełniąc funkcję komendanta powiatowego. Gdy po aresztowaniu odmówił współpracy z komunistami, został skazany na śmierć i rozstrzelany.
Stanisław Ostwind-Zuzga urodził się 26 kwietnia 1899 r. w Warszawie jako Szmul Ostwind, w rodzinie żydowskiej Wolfa Ostwinda i Rebeki z domu Saudel. W czasie I wojny światowej walczył w 1. Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym został internowany przez Niemców.
W 1919 r. ukończył szkołę podoficerską i otrzymał przydział do 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W jego szeregach walczył z bolszewikami. W 1920 r. przyjął chrzest w Kościele katolickim.
Od 1921 r. pracował jako posterunkowy w policji, później od 1932 aż do wybuchu II wojny światowej na stanowisku referenta Wydziału Personalnego Komedy Policji w Warszawie.
W II RP był wielokrotnie odznaczony, m.in. Krzyżem Legionowym, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Zasługi za Dzielność oraz Krzyżem Niepodległości.
Podczas okupacji przyjął nazwisko Zuzga i ukrywał się na Podlasiu. Latem 1942 r. wstąpił do struktur Narodowej Organizacji Wojskowej, a później do Narodowych Sił Zbrojnych. W maju 1944 r. objął funkcję komendanta powiatowego NSZ w Węgrowie.
1 czerwca 1944 r. został awansowany do stopnia majora. Był jedynym dowódcą pochodzenia żydowskiego w polskiej konspiracji o tak wysokiej randze.
Działalność konspiracyjną prowadził także podczas okupacji sowieckiej. W styczniu 1945 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i przewieziony do aresztu w Otwocku. Gdy komuniści odkryli jego pochodzenie, zaproponowali mu współpracę. Odmówił, pozostając wiernym Polsce, swoim przekonaniom oraz przysiędze złożonej Narodowym Siłom Zbrojnym.
2 lutego 1945 r., po niejawnym procesie, Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawskiego skazał go na karę śmierci. Dwa dni później mjr Stanisław Ostwind-Zuzga został rozstrzelany.
opr. Paweł Brojek
-------------------------------------------
re
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI