Dydak z Alkali OFM
Diego de Alcalá
zakonnik
Data urodzenia

Data śmierci

Kościół/
wyznanie

Data kanonizacji

Wspomnienie

Atrybuty

Patron

I wspomnienie świętego DYDAKA.

Dydak z Alkali, właśc. hiszp. Diego de Alcalá (ur. 1400 w San Nicolás del Puerto w Andaluzji, zm. 12 listopada 1463 w Sewilli) – hiszpański brat zakonny, franciszkanin, święty Kościoła katolickiego; przedstawiciel tzw. reformy obserwanckiej w łonie zakonu franciszkańskiego w XIV i XV wieku[1].
Był najpierw tercjarzem franciszkańskim, pracował w swoim rodzinnym kościele parafialnym w ogrodzie i wykonując inne posługi. Zarobionymi pieniędzmi dzielił się z ubogimi. Następnie wstąpił do franciszkanów w klasztorze w Arizal koło Kordoby. Złożył śluby wieczyste. Posiadał dar mówienia o Bogu, dzięki któremu przyciągał wielu nawet uczonych teologów.
Przez osiem lat pracował jako misjonarz na Wyspach Kanaryjskich. Do Hiszpanii wrócił w 1449. W 1450 wziął udział w kanonizacji św. Bernardyna ze Sieny w Rzymie. Podczas epidemii przebywał w klasztorze w Aracoeli na Kapitolu. Miał uzdrawiać chorych, namaszczając ich rany oliwą, która pochodziła z lampek płonących przed ołtarzem Matki Bożej [2].
Gdy wrócił do Hiszpanii przebywał w Alkali, gdzie widziano w nim cudotwórcę [3]. Zmarł trzymając krucyfiks 12 listopada 1463 [4]. Jego ciało nie ulega rozkładowi i nadal wydzielają przyjemną woń.
Kanonizował go Sykstus V, papież franciszkanin, 2 lipca 1588. Jest wspominany w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego, przede wszystkim przez franciszkanów 15 listopada (w wielu krajach 13 kwietnia); czczony w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej. Św. Dydak jest patronem braci zakonnych oraz sycylijskiej Canicattì. Od jego imienia wziąła swą nazwę misja franciszkańska w Kalifornii, która później rozwinęła się w istniejące dziś miasto San Diego.

Każdego roku, 13 listopada, w pompejańskim sanktuarium obchodzona jest rocznica przywiezienia obrazu do Pompejów. To fundamentalne wydarzenie w historii pompejańskiego kościoła i misji różańcowych w tej Dolinie, które z czasem rozszerzyły się na cały świat.
To wydarzenie opisuje dokładnie bł. Bartolo Longo w swojej książce. Nic nie zapowiadało przyszłych dzieł – dość wspomnieć, że obraz przyjechał z Neapolu na wozie pełnym gnoju… Gdzie można o tym przeczytać? – Oczywiście, na naszym blogu!
Jeśli ktoś trafi na tę rocznice do Sanktuarium, będzie miał okazję dotknąć ten obraz. Tylko tego dnia jest zdejmowany z ołtarza głównego