„Przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi”

Sobór Trydencki, KKK, 1376

7 TAJEMNIC EUCHARYSTII

Ileż to razy słyszeliśmy, jak ksiądz przy udzielaniu Komunii powtarzał: „Ciało Chrystusa... Ciało Chrystusa... Ciało Chrystusa”?

W naszej kulturze słowo „ciało” zwykle nie sugeruje pełni życia. Tym, co zawsze przychodzi mi na myśl, jest martwe ciało Chrystusa, ciało wiszące na krzyżu. I, mimo wszystko, czy Kościół nie naucza, że Msza święta jest ofiarą Kalwarii składaną i dokonującą się w czasie i w miejscu, w którym się znajdujemy?

Tak. Lecz krzyż jest bezsensowny bez Zmartwychwstania.

To nie jest martwy Chrystus, „zamknięty” w momencie ukrzyżowania. To jest cały i wieczny Chrystus, ten Chrystus, który narodził się z Dziewicy, który wszedł pośród nas, cierpiał, umarł i powstał z martwych, i jest teraz w pełni żywy w niebie, gdzie króluje w chwale.

„Ciało Syna Bożego, pozostawione jako pokarm - wyjaśnia papież Jan Paweł II - jest chwalebnym Ciałem Zmartwychwstałego”

Credo Ludu Bożego (wyznanie wiary, które papież Paweł VI publicznie wypowiedział 30 czerwca 1968 roku na placu św. Piotra w Rzymie - przyp. tłum.) stwierdza to bardzo jasno:

„Wierzymy, że tak jak chleb i wino konsekrowane przez Pana podczas Ostatniej Wieczerzy przemieniły się w Ciało Jego i w Jego Krew, które niebawem miały być za nas na krzyżu ofiarowane, również chleb i wino konsekrowane przez kapłana przemieniają się w Ciało i Krew Chrystusa zasiadającego w chwale niebieskiej”

A Katechizm Kościoła Katolickiego dodaje:

„Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina jest obecny żywy i chwalebny Chrystus w sposób prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny"

KKK, 1413

Jest to ten żywy i chwalebny Chrystus, który żali się świętej Faustynie:

„Ach, jak mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze mną w Komunii świętej. Czekam na dusze, a one są dla mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami - one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze mną, jak [z] czymś martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia”.

Dzienniczek, 1447

Eucharystia nie jest rzeczą. Nie jest czymś martwym. To jest Chrystus i On jest w pełni żywy. Przyjmując Go świadomie, stajemy się bardziej w pełni żywi, tak że możemy powiedzieć za świętym Pawłem: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Gal 2, 20).

„Ja jestem chlebem żywym [ ... ]. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. [ ... ] Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”

J 6, 51, 57

„Me serce ciągnie, gdzie mój Pan się ukrywa. [ ... ] To jest mój Bóg żywy, choć kryje Go zasłona”

Dzienniczek, 1591

Od chwili konsekracji cała substancja chleba i wina przestaje istnieć i że to, co wciąż jawi się naszym zmysłom jako chleb i wino, jest teraz Ciałem i Krwią Chrystusa:

„Przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi”

Sobór Trydencki, KKK, 1376