Usłyszmy płacz zaszczepionych dzieci! Jak szczepionki powodują mikrouszkodzenia układu krwionośnego

93 dawki szczepionek dla dziecka do 18 roku...

Yves Rasir

Czy słyszałeś o Andrew Mouldenie? Osobiście nigdy nie słyszałem o tym kanadyjskim neuropsychologu, który zmarł w 2013 roku. Niedawno odkryłem, kim był i co zrobił, dzięki pismom dr Midwestern (pseudonim), amerykańskiego lekarza, który nie ma nic poza pochwałami dla "rewolucyjnej" pracy zmarłego. Specjalista w dziedzinie rozwoju neurokognitywnego u dzieci, a także autor pracy doktorskiej na temat funkcjonalnego obrazowania mózgu i neuroelektrofizjologii (aktywność elektryczna w ludzkim ciele), ten utalentowany i wielokrotnie nagradzany naukowiec połączył swoje trzy umiejętności, aby zbadać autyzm i spróbować zrozumieć jego przyczyny. W trakcie swoich obserwacji doszedł do przekonania, że szczepienia dziecięce są przyczyną alarmującej epidemii zaburzeń autystycznych i wielu innych zaburzeń neurologicznych. Ale w jaki sposób? Według Mouldena każda podana szczepionka uszkadza maleńkie naczynia włosowate mózgu w wyniku napływu białych krwinek generowanych przez odpowiedź immunologiczną na antygeny szczepionkowe. Powstała w ten sposób blokada uniemożliwia krążenie czerwonych krwinek i powoduje uduszenie komórek nerwowych. To jest właśnie definicja udaru mózgu!

Katastrofa dla ludzkości
Trzeba przyznać, że są to zwykle tylko mini lub nawet mikroudary. Ale te zdarzenia, które zwykle pozostają niezauważone, są wystarczające, aby spowodować konsekwencje zdrowotne i następstwa neurobehawioralne. Poparty licznymi zdjęciami Moulden wykazał, że po podaniu szczepionki wystąpiły subtelne objawy (lekkie mrużenie oczu, lekki paraliż twarzy, lekka afazja ruchowa itp.) typowe dla uszkodzenia mózgu i nerwów czaszkowych.

Ale badacz-odkrywca poszedł znacznie dalej: dla niego przerwanie dopływu tlenu i elektrostatyczna niestabilność przepływu krwi wynikająca z uszkodzenia mikrokrążenia były wspólnymi mianownikami WSZYSTKICH chorób niedziedzicznych. Oprócz szczepionek i ich adiuwantów, to zanieczyszczenia środowiska powodują niedotlenienie, a tym samym działają jako patologiczne czynniki wyzwalające. Doskonałym przykładem jest poliomyelitis, którego objawy są całkowicie zgodne z zatruciem pestycydami i w którym czynnik wirusowy nie odgrywa żadnej roli przyczynowej.

Moulden atakował więc nie samą wakcynologię, ale cały paradygmat medycyny alopatycznej, a w szczególności teorię zarazków. Jak pisze Catherine Courson we wstępie do swojego hołdu dla Andrew Mouldena (styczniowy numer Néosanté):jego odkrycia podważyły fundamenty medycyny pasteurowskiej! Jeśli chodzi o szczepionki, kanadyjski naukowiec oskarżył je o spowodowanie "najpoważniejszych szkód, jakie ludzkość wyrządziła sobie w swojej historii".

Dziwne zniknięcie
Łatwo sobie wyobrazić, że taka rozmowa nie została dobrze przyjęta. Gdy tylko neuropsycholog zaczął publikować swoje prace, został ocenzurowany, poddany ostracyzmowi i wykluczony przez społeczność naukową. Z dnia na dzień genialny ekspert w dziedzinie neurorozwoju dzieci został zdegradowany do rangi szarlatana lub "teoretyka spiskowego", jak powiedzielibyśmy dzisiaj. Czy upadek jego kariery podkopał go i doprowadził do rzekomego "samobójstwa"? Według innej wersji jego tajemniczego zniknięcia w wieku zaledwie 49 lat, zmarł z powodu podejrzanego ataku serca, tj. takiego, który prawdopodobnie był nienaturalny.

Według jednego z jego kolegów, Andrew Moulden przygotowywał się do przerwania narzuconego sobie milczenia i opublikowania nowych badań zawierających fatalne nowe dowody dla przemysłu szczepionkowego. Jego nagła i przedwczesna śmierć była darem niebios dla Big Pharma, która była zbyt szczęśliwa, widząc zniknięcie północnoamerykańskiego odpowiednika dr Hamera.

Jeśli chodzi o doktora Hamera, nigdy tak naprawdę nie wierzyłem w dziewięć prób zabójstwa, których, jak twierdził, uniknął. Zbyt paranoiczny scenariusz jak na mój gust. Gdyby to była prawda, przynajmniej jedna by się powiodła, mimo że niemiecki lekarz zmarł po osiemdziesiątce na norweskim wygnaniu. W przypadku Mouldena jest inaczej. Ryzykując narażenie się na niebezpieczeństwo, uważamy, że nadszedł czas, aby ekshumować pracę tego zapomnianego wichrzyciela, publikując prace składające się głównie z jego publicznych oświadczeń i wyjaśnień naukowych. Chciałbym tylko zaznaczyć, że nie mam skłonności samobójczych, a moje serce wydaje się być w dobrej kondycji. To samo dotyczy współpracownika, który napisał to wybuchowe "dossier", które jest potencjalnie niszczycielskie dla biznesu szczepionkowego.

Dziecko nie płacze bez powodu
Ponieważ styczniowy numer jest już dostępny w większości skrzynek pocztowych, otrzymałem już kilka negatywnych reakcji na zdjęcie, które wybraliśmy na okładkę głównego artykułu. Przedstawia ono krzyczącego noworodka ze strzykawką gotową do wbicia w skórę. Zszokowani obrazem krytycy uważają go za niepotrzebnie "agresywny" lub "sensacyjny", a niektórzy nawet oskarżają mnie o "granie na strachu", aby zaimponować czytelnikom. Ale dlaczego, mielibyśmy się na to obrażać i nie stawić czoła okrutnej prawdzie? Czy te pretensje nie podkreślają wpływu, jaki propaganda szczepionkowa wywiera na naszą świadomość? Ponad 12 lat temu, we wrześniu 2011 roku, spotkaliśmy się z taką samą krytyką, gdy opublikowaliśmy raport na temat płaczących dzieci i ich prawdopodobnego związku ze szczepieniami. A oto, co napisałem w preambule do artykułu:

"Aby zilustrować tę kwestię, szukaliśmy zdjęć niemowląt płaczących podczas szczepień. Niespodzianka, niespodzianka: są one niezwykle rzadkie, jeśli nie praktycznie niemożliwe do znalezienia w bankach zdjęć. Wszędzie te same ujęcia ładnych, uśmiechniętych pielęgniarek, lekarzy Pespsodent i chichoczących owieczek. Ale jak dobrze wiedzą rodzice szczepionych dzieci, w rzeczywistości instynktowną reakcją niemowlęcia, któremu wstrzyknięto zawartość strzykawki, jest na ogół krzyk i łzy. Niedobór obiektywnych ilustracji mówi wiele o autocenzurze fotografów i zakresie dezinformacji na ten temat. Ponieważ płacz zaszczepionego dziecka nie jest tylko przelotnym, nieszkodliwym odruchem: jest długotrwały, nasila się i często powtarza się w nienormalny sposób, aż staje się nieustanny. Dokumentacja autorstwa Françoise de Joët ujawnia, że cierpienie niepocieszonych dzieci jest najprawdopodobniej częstą konsekwencją złego traktowania przez szczepionki".

W tamtym czasie autorka tej dokumentacji nie była świadoma ustaleń Andrew Mouldena. Ale napisała to zdanie z czystego zdrowego rozsądku: "Kiedy dziecko płacze, to zawsze dlatego, że chce powiedzieć coś, co go niepokoi. Dziecko nie płacze bez powodu". Kilkanaście lat później myślę, że to ważne i aktualne, aby zastanowić się nad tym pełnym współczucia zdaniem. Dziecko, które płacze, wyraża niewypowiedziany ból, a obowiązkiem dorosłych jest nie być głuchym i nieczułym. Dlatego też z empatii, a nie w celu "sprzedawania gazet", zdecydowaliśmy się zilustrować styczniowy numer Néosanté zdjęciem, które może słusznie szokować. Uważamy, że stawka jest tak wysoka, że nie możemy ich odrzucić. Nouveau Monde — Écoutons pleurer les bébés vaccinés !

Jak szczepionki powodują mikrouszkodzenia układu krwionośnego – dr Andrew Moulden

Szczepionki zawierają wszystko, co jest potrzebne do zniszczenia laminarnego przepływu krwi, powodują krzepnięcie i zagęszczenie krwi, pozbawiają komórki tlenu, powodowania śmierci komórek, powodowania uszkodzeń neurologicznych jak i pojedynczych organów oraz mogą prowadzić do ciężkiego kalectwa, a nawet śmierci.

KAŻDA SZCZEPIONKA POWODUJE SZKODY. „Szkody poszczepienne nie ukazują się tylko jako jeden objaw, lecz te reakcje niepożądane są liczne i zróżnicowane. W dodatku, reakcje poszczepienne mogą wystąpić tuż po otrzymaniu zastrzyku lub mogą wystąpić lata później. Często widać je dopiero po wielu różnych dawkach szczepionek. To zróżnicowanie reakcji i nieprzewidywalny czas ich pojawiania się, daje przemysłowi farmaceutycznemu i kontrolowanemu przez nich medycznemu establishmentowi, statystyczną pewność siebie, aby móc twierdzić, że szczepionki nie powodują szkody. Jak nie widzą dużej ilości działań niepożądanych jednego typu, w krótkim odstępie czasu, to dochodzą do wniosku, że szkoda nie została poczyniona.” dr Moulden

Dr Andrew Moulden, który zmarł 4 listopada 2013r. (zamordowany?), zgromadził ponad 5000 zdjęć twarzy dzieci „przed i po” MMR, aby udowodnić swoją sprawę w sądzie. Moulden wskazał na wywracające się oczy oraz na opadanie kącika ust, jako klasycznej oznaki zaburzeń przepływu krwi do mózgu…
...
Historycznie dr Rudolf Virchow ma swoją zasługę w odkryciu zatoru płucnego lub zakrzepach krwi, które tworzą się w żyłach nóg i przechodzą do płuc gdzie powodują uszkodzenia. Dr Virchow zrozumiał, że przepływ krwi, krzepnięcie krwi i uszkodzenia przepływu krwi są bardzo istotne dla zrozumienia chorób.

Triada Virchowa, jak teraz jest nazywana, jest punktem wyjścia do zrozumienia całej masy epidemii zaburzeń rozwoju układu nerwowego, które są następstwem szczepień. Praca dr Mouldena jest przedłużeniem jego triady.

Dr Virchow opisał trzy procesy, które utrudniają dopływ krwi do komórek ciała. Procesy te prowadzą do powstawania skrzepów krwi i/lub zagęszczania krwi. Skrzepy krwi są zatorami w naczyniach krwionośnych, o których można myśleć jak o korku w rurze. O zagęszczeniu krwi można myśleć jak o problemie z krzepnięciem/koagulacją. Zagęszczenie krwi spowalnia jej przepływ, co może powodować niedożywienie, ponieważ natężenie przepływu jest zbyt niskie, aby wspierać zdrowe oddychanie komórkowe.

Dr Virchow zmarł w 1902 roku, a od tego czasu zostały odkryte dodatkowe mechanizmy krzepnięcia i zagęszczania krwi. Jednak punktem wyjścia dla zrozumienia przepływu krwi oraz tego jak jest osłabiony spoczywa na Triadzie Virchowa. Dwa dodatkowe mechanizmy, które upośledzają przepływ krwi zostały opisane przez dr Hartmana i dr Mouldena. Te nowe mechanizmy zwane Zeta i MASS zostaną omówione po Triadzie Virchowa. Zeta i MASS są kluczem do zrozumienia współczesnych chorób wg modelu dr Mouldena.

Każdy z tych trzech czynników Triady Virchowa zwiększają tendencję do tworzenia skrzepów krwi. Utworzone skrzepy mogą być duże lub mikroskopijne. Jeśli zakrzep zajmuje więcej niż 75% wewnętrznej średnicy naczynia krwionośnego to w następstwie dostarczanie tlenu staje się ograniczone, a ryzyko udaru jest zwiększone.

Udar niedokrwienny to ogólny termin, który kojarzy się z tym, że zapotrzebowanie na tlen przewyższa podaż tlenu i może zdarzyć się w dowolnym miejscu ciała, a nie tylko w mózgu.

1. Jak szczepionki i toksyny wpływają normalny przepływ krwi

Zmiany w normalnym przepływie krwi odnoszą się do kilku sytuacji. Zaliczamy do nich turbulencje w przepływie krwi, zastój (słaby przepływ krwi do przodu i zlepianie się), zablokowanie przepływu (skrzeplina) oraz żylaki. Normalny przepływ krwi nazywa się przepływem laminarnym.

Dr Moulden odkrył, że laminarny przepływ krwi zmieniany jest przez szczepionki, choroby zakaźne, toksyny, metale ciężkie oraz dodatki do żywności i leków na które dana osoba jest immunologicznie nadwrażliwa.

Zastój jest zmianą w normalnym przepływie krwi. Opisuje stan, w którym krew zbiera się i zaczyna tworzyć zakrzepy w naczyniach krwionośnych.

Klasycznym tego przykładem jest to gdy osoba lecąca w samolocie siedzi przez długi czas. Gdy siedzimy długo naczynia z tyłu nóg mogą zostać zablokowane co uniemożliwia prawidłowy odpływ krwi z nóg. Skrzep krwi może powstać w miejscu ściśniętych naczyń krwionośnych. Czasami, gdy ludzie opuszczają samolot po wylądowaniu skrzep zerwie się ze ściśniętego obszaru i trafi do płuc i wytworzy zator tętnicy płucnej (wtyczka). Ten rodzaj dużego skrzepu krwi może być zagrożeniem dla życia.

Zastój może wystąpić w dużych naczyniach krwionośnych, takich jak te w nogach. Może wystąpić w średnich i dużych naczyniach, takich jak tętnice szyjne, które prowadzą krew poprzez szyję do mózgu lub może to wystąpić w naczyniach włosowatych, które są najmniejsze ze wszystkich naczyń krwionośnych.

Zastój jest normalnym zjawiskiem w naszym ciele. Przytrafia się nam podczas każdego dnia naszego życia. W rzeczywistości często występuje w najmniejszych naczyniach krwionośnych we wszystkich częściach ciała, wiele razy dziennie.

Ponieważ skrzepy są wynikiem normalnego funkcjonowania organizmu to organizm dysponuje środkami w celu usunięcia tego upośledzenia, dzięki czemu krew może dalej płynnie płynąć. Krzepnięcie krwi jest częścią mechanizmu, który organizm wykorzystuje w celu doprowadzenia do gojenia uszkodzonej tkanki.

2. Uszkodzenie wewnętrznej warstwy komórek w naszych naczyniach krwionośnych

Uszkodzenia wewnętrznej warstwy komórek w naszych naczyniach krwionośnych również powodują zaburzenia przepływu krwi. Najbardziej wewnętrzna warstwa komórek wewnątrz naczyń krwionośnych nazywana jest śródbłonkiem naczyniowym. Ta cienka warstwa komórek wyścieła wszystkie naczynia krwionośne w całym organizmie.

Pod mikroskopem możemy zobaczyć, że śródbłonek naczyniowy składa się z maleńkich komórek, które są ciasno upakowane, podobnie jak łuski ryby. Ułożone są obok siebie i tworzą kompletną rurę przez którą przepływa krew. Rurki kapilarne są dość elastyczne i mogą rozciągnąć się gdy czerwona krwinka przez nie przepływa.

Uszkodzenie i/lub uraz śródbłonka może być spowodowany uszkodzeniem naczyń z powodu stresu, nadciśnienia, niedokrwienia, toksyn, zwyrodnień metabolicznych oraz odpowiedzi układu immunologicznego na substancje obce, które są we krwi, w tkance lub w ściance naczynia krwionośnego. Szczepionki mogą powodować uszkodzenie śródbłonka.

Gdy uraz ma miejsce w wewnętrznej wyściółce ścian naczyń krwionośnych, nazywamy to uszkodzeniem śródbłonka lub uszkodzeniem śródbłonka naczyniowego. Gdy śródbłonek naczynka jest uszkodzony, może to prowadzić do zakrzepu lub koagulacji w tym obszarze.

3. Jak szczepionki i toksyny powodują „zagęszczanie” krwi

Trzeci sposób w jaki zakrzep może się rozwinąć i tkanka może mieć niedobory tlenu wiąże się ze zmianami w składzie krwi. Krew może rozwinąć tendencję do krzepnięcia nawet, jeśli nie ma zmian w przepływie krwi, ani gdy nie występują uszkodzenia śródbłonka w wyściółce naczyń krwionośnych. Gdy krew ma skłonność do nieprawidłowego krzepnięcia oznacza to, że krew stała za bardzo krzepliwa i proces ten występuje w nadmiernej ilości we krwi całego organizmu.

Wiele czynników może spowodować, że krew stanie się nadmiernie krzepliwa. Możliwe czynniki ryzyka to: nadlepkość krwi, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C & S, niewydolność nerek i wątroby, skutek ciężkiego urazu, zmiany poziomu estrogenów, rozsiany nowotwór, późny okres ciąży i poród, rasa, wiek, palenie tytoniu, otyłość, cukrzyca, stosowanie pigułek antykoncepcyjnych u dziewcząt oraz wymiana jonów metali ciężkich, które obniżają potencjał zeta we krwi.

Innym termin jaki dr Moulden używana do opisania nadmiernej krzepliwości krwi jest zagęszczanie krwi. Zagęszczanie krwi może być spowodowane przez szczepionki i różne czynniki środowiskowe. Możemy zmniejszyć zagęszczenie krwi poprzez ograniczenie narażania się na toksyny środowiskowe oraz przez zmianę stylu życia.

Osłabienie potencjału zeta we krwi również powoduje udary. Potencjał Zeta [elektrokinetyczny] jest to ładunek elektryczny, który istnieje wokół wszystkich cząstek w krwi. Negatywne pola elektryczne powodują, że cząstki, substancje i komórki we krwi odpychają się od siebie.

Na przykład, jeśli weźmiesz negatywne końce dwóch magnesów i przyłożysz je do siebie to będą się wzajemnie odpychać. W taki sam sposób, jeśli wszystkie krwinki mają wysoki ładunek ujemny to wtedy będą wzajemnie się odpychać i poruszać się swobodnie poprzez naczynia krwionośne bez wzajemnego dotykania się. Ten niezależny ruch komórek we krwi jest oznaką zdrowia. Gdy silny ujemny ładunek elektryczny we krwinkach jest utracony to w następstwie takiego stanu rzeczy komórki zaczynają zbijać się razem. Widać to gdy ładunek elektryczny jest, albo bardzo niski lub neutralny. Prowadzi do złego stanu zdrowia i chorób.

Jeśli niemowlę rodzi się bez narażenia na toksyny i choroby tego świata to komórki krwi dziecka nie będą trzymać się razem, ponieważ normalny wysoki ujemny ładunek elektryczny krwinek będzie utrzymywał je oddzielnie od siebie. Komórki będą poruszać się swobodnie tak jak zostało to zaprojektowane. Poruszają się w stanie zawieszenia, który nazywany jest zawiesiną koloidalną.

Gdy istnieje właściwa zawiesina koloidalna, komórki krwi przesuwają się gładko przez najmniejsze naczynia krwionośne. Przepływ krwi jest laminarny – płynie bez żadnych ograniczeń.

Jak tylko ładunek elektrostatyczny wokół tych cząstek w krwi spadnie do neutralnego to cząstki zaczynają się zlepiać ze sobą. To tworzy skrzepy i konkrecję cząstek. Trudno jest transportować takie zlepki przez małe rurki, które zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić przejście tylko jednej czerwonej krwince w danym momencie.

Przykłady stabilnej i niestabilnej zawiesiny koloidalnej. Faza ciągła jest ciekła a faza rozproszona składa się z cząstek stałych. Źródło: Wikimedia.

W chemii i fizyce ten elektryczny ładunek nazywamy „wartościowością”. Jest to zewnętrzny ładunek elektryczny wokół cząstek. Z punktu widzenia ludzkiego zdrowia i dobrego samopoczucia jest to bardzo ważne, aby unikać problemu zagęszczenia krwi, ponieważ powoduje poważne problemy zdrowotne. Dla komórek krwi ważnym jest, aby miały bardziej ujemny ładunek elektryczny niż dodatni.

Krew z wysokim ładunkiem ujemnym jest pożądana

Krew z ładunkiem dodatnim prowadzi do zlepiania się i koagulacji. Krew z wysokim ładunkiem ujemnym powoduje rozproszenie, utrzymuje rzeczy oddzielnie i zapobiega zlepianiu i koagulacji.

Na przykład cząsteczki kurzu unoszące się w powietrzu pomieszczenia w jasny słoneczny dzień trzymają się w powietrzu i unoszą dzięki ich wysokiemu ujemnemu ładunkowi. To ujemny ładunek utrzymuje je zawieszone w powietrzu i nie pozwalana łączyć się ze sobą. Cząsteczki, cząstki, zawiesiny i komórki wewnątrz krwi będą zachowywać się jak kurz w powietrzu gdy mają ładunek ujemny.

Krwinki czerwone przenoszą ładunek elektryczny, który jest życiem. Krwinki czerwone są głównym nośnikiem. Aminokwasy, białka, pierwiastki śladowe, metale i składniki mineralne nie tworzą takiego roztworu jak cukier i woda. Trzymane są w zawiesinie jako malutkie koloidy (drobne cząstki) [1], których rozmiary zaczynają się od jednego mikrona i schodzą aż do tak małych rozmiarów jak sześć angstremów.

(Mikron to jedna milionowa metra. Angstrem to znacznie mniej niż mikron. Sześć angstremów to najmniejszy rozmiar cząstki jaki mógł być zmierzony w 2009 roku)

Poniższa tabela pokazuje jak potencjał zeta wpływa na krew i jaki to ma wpływa na zdrowie człowieka. Wysoki ujemny ładunek związany jest z laminarnym przepływem krwi i ogólnie dobrym zdrowiem.

STABILNOŚĆ (wpływ na krew) ŚREDNI POTENCJAŁ ZETA (w mV)

Ekstremalna po bardzo dobrą stabilność -100 do -60 mV.
Rozsądna stabilność -60 do -40 mV.
Średnia stabilność -40 do -30 mV.
Próg rozproszenia światła -30 do -15 mV.
Próg zlepiania -15 do -10 mV.
Silne zlepianie i wytrącanie -5 do +5 mV. [2]

Utrata ujemnego ładunku we krwi prowadzi do zagęszczania krwi, niedotlenienia i udarów

Gdy czerwone krwinki zaczynają tracić potencjał zeta to rozpoczynają tworzenie rulonu . Oznacza to, że ujemny ładunek elektryczny wokół nich, który utrzymywał komórki odseparowane od siebie, zmniejszył się i komórki sklejają się ze sobą. Określenie „rulon” opisuje sytuację w której czerwone krwinki zlepiają się lub tworzą stos jak monety. Gdy pojawiają się rulony, płynnie poruszający się laminarny przepływ krwi jest upośledzony. Wynikiem tego jest zagęszczenie krwi, niedotlenienie (niska podaż tlenu) i udary. Te skupiska komórek nie są w stanie przedostać się przez większość naczyń włosowatych, ponieważ są one zbyt duże, a zwłaszcza w miejscach gdzie naczynka skręcają i zamieniają kierunek – zwłaszcza na zagięciach 90 stopniowych.

Rulon jest widoczny w ciemnym polu podczas mikroskopowego badania żywej kropli krwi.

Niestety amerykańska FDA zakazała stosowania badania żywej kropli krwi w ciemnym polu widzenia do celów diagnostycznych. Oznacza to, że nie chcą, żeby ktokolwiek przeprowadzał porównanie krwi [przed i po], aby zobaczyć co się dzieje po przyjęciu szczepionki.

Uszkodzenie układu pokarmowego pozostawia ciało w nieustającym stanie infekcji

Jednym z obszarów w ciele, który dostaje niezłego kopa poprzez obniżony potencjał zeta jest przewód pokarmowy. Zmniejszony przepływ kapilarny w układzie pokarmowym skutkuje uszkodzeniem procesów trawienia, chorymi tkankami oraz licznymi nietypowymi zespołami i chorobami trawiennymi.

Zmniejszony przepływ krwi oznacza, że białe krwinki nie mogą dostać się do niektórych obszarów w celu zwalczania wirusów i bakterii, które organizm potrzebuje zniszczyć na przykład takie jak wirus odry, świnki czy różyczki. Konsekwencją tego jest to, że ciało traci możliwość eliminacji tych chorób zakaźnych z przewodu pokarmowego. To sprawia, że ciało znajduje się w stanie ciągłej infekcji. Organizm nie może pozbyć się tych chorób zakaźnych, ponieważ zaburzenia przepływu krwi powstrzymują układ odpornościowy przed dotarciem do patogenów w celu ich zniszczenia.

Jeżeli przepływ krwi do danego obszaru jest zablokowany to białe krwinki nie są w stanie dotrzeć do patogenów, które zadomowiły się w danym obszarze, pomimo tego, że liczba białych krwinek jest podwyższona.

Szczepionki są słomką, która łamie grzbiet wielbłąda, jeśli chodzi o zniszczenie potencjału zeta.

Szczepionki są słomką, która łamie grzbiet wielbłąda, jeśli chodzi o zniszczenie potencjału zeta [elektrokinetycznego]. Szczepionki zawierają wszystko w jednym zestawie, co jest potrzebne do zmniejszenia potencjału zeta we krwi oraz wytworzenia warunków w organizmie przyjaznych do rozwoju wszelkiego rodzaju współczesnych chorób.

Szczepionki zawierają kombinację zakaźnych patogenów, aluminium, rtęci, linii komórkowych z abortowanych płodów, materiału genetycznego pochodzącego od zwierząt np. małp, konserwantów, formaldehydu i wiele innych substancji toksycznych. Składniki szczepionek mogą powodować zlepianie się komórek krwi, zaburzenia przepływu krwi, niedokrwienie, śmierć komórek oraz zaburzenia w funkcjonowania układu immunologicznego bez innego rodzaju ekspozycji.

Szczepionki zawierają wszystko, co jest potrzebne do zniszczenia laminarnego przepływu krwi, powodują krzepnięcie i zagęszczenie krwi, pozbawiają komórki tlenu, powodowania śmierci komórek, powodowania uszkodzeń neurologicznych jak i pojedynczych organów oraz mogą prowadzić do ciężkiego kalectwa, a nawet śmierci.

Aluminium niszczy negatywny potencjał zeta

Szczepionki oraz zanieczyszczenia środowiskowe wystawiają ludzi na aluminium. Nagromadzone aluminium w organizmie ma silny szkodliwy wpływ na potencjał zeta. Aluminium gromadzi się w organizmie i ma tendencję do zmniejszenia potencjału zeta wraz z wiekiem. 4 cząstki aluminium na milion w ludzkiej krwi mogą prowadzić do koagulacji krwi. [3]

Zatem, szczepienie osób starszych lub osób ze stanami nadmiernej krzepliwości, mogą zmniejszać potencjał zeta do punktu krytycznego w którym nawet zdenerwowanie emocjonalne może doprowadzić do zakrzepu w mikronaczynkach mózgu (udar) – lub zawału serca.

Wnioski: Szczepionki zmniejszają negatywny potencjał zeta

Potencjał zeta może być wykorzystywany jako wskaźnik stanu zdrowia. Wysoki ujemny potencjał zeta w zakresie od -100 mV do -60 mV związany jest z silną zawiesiną koloidalną. Krwinki oraz inne cząstki koloidalne są odseparowane do siebie i nie zlepiają się ze sobą. Zapewnia to laminarny przepływ krwi w którym zmniejszone jest prawdopodobieństwo zagęszczenia i krzepnięcia krwi. Zagęszczenie i sklepianie się krwi może być spowodowana również przez inne czynniki, ale gdy ujemny potencjał zeta jest wysoki, wówczas główny czynnik zagęszczania i krzepnięcia jest znacznie zmniejszony, a ogólny stan zdrowia będzie wysoki.

Gdy podawane są szczepionki lub gdy inne toksyny środowiskowe dostają się do organizmu to następstwem tego jest spadek ujemnego potencjału elektrokinetycznego. Powtarzające się ekspozycje na działanie szczepionek i toksyn środowiskowych z czasem popchną ujemny potencjał zeta w kierunku dodatniego zakresu. Jeżeli zeta spada do zakresu od -30 mV do -15 mV, to komórki i cząstki w krwi zaczynają się zbliżać do siebie. Jeżeli zeta jest w zakresie od -15 mV do -10 mV, to pojawiają się już zagęszczenia i zlepianie się.

Jeśli szczepionka zostanie przyjęta w tym momencie to ma ona możliwość do obniżenia potencjału zeta do neutralnego, gdzie intensywne zagęszczanie krwi jest możliwe. Może to prowadzić do mikronaczyniowych udarów i niedotlenienia w pewnych obszarach granicznych ciała.

Za każdym razem gdy przyjmowana jest szczepionka ujemny potencjał zeta obniża się. Ponieważ zdrowie związane jest ze stosunkowo szerokim zakresem ujemnego potencjału zeta, pojedynczy zastrzyk szczepionką może nie dać natychmiastowego lub widocznego uszkodzenia, tak długo jak ujemny potencjał zeta jest w wysokim zakresie. Jednak aluminium gromadzi się w organizmie i nie jest łatwo wydalane co oznacza, że sole aluminium ze szczepionek nadal będą spychały w dół potencjał zeta do punktu, w którym mogą pojawiać się uszkodzenia.

Uszkodzenia poszczepienne nie są przewidywalne. Wiele czynników wpływa na potencjał elektrokinetyczny i ciężkość uszkodzeń, które będą spowodowane po przyjęciu szczepionki. Nie mamy formuły do oszacowywania tego jakie szkody potencjałowi zeta wyrządzi pojedyncza dawka szczepionki. Wiemy, że aluminium w szczepionkach jest potężnym czynnikiem, który ściąga zeta dół w kierunku neutralnego zakresu.

W następnym artykule omówię drugie główne zagadnienie pozwalające na zrozumienie tego jak pojawiają się uszkodzenia poszczepienne. Będę omawiał Zespół Spektrum Niedotlenienia Mouldena – Moulden Anoxia Spectrum Syndromes (MASS) oraz wyjaśniał jak Zeta i MASS współpracują razem w powodowaniu choroby. W czwartym artykule omawiam system nieinwazyjnych metod, które mogą być używane przez kogokolwiek w celu określenia tego czy nastąpiło uszkodzenie poszczepienne.

John P. Thomas Health Impact News/pubmedinfo.org . Szczepionki a zakrzepica w żyłach płucnych