Był niepozorny, trochę wyciszony, z lekko łysiejącą głową i szarmanckim wąsikiem. W chwili decydującego starcia o kierunek polskiej polityki miał 44 lata. Los sprawił, że nastąpiło ono w Kielcach, rodzinnym mieście Wiktora Jarońskiego, bo o nim tu mowa.
Jaroński był polskim posłem do Dumy Państwowej od 1906 – zasiadał we wszystkich kadencjach jako jeden z niewielu polityków Narodowej Demokracji. Zawdzięczał to poparciu jakie uzyskiwał w Kielcach i okolicy. Nie był działaczem pierwszego szeregu, były nazwiska większe i popularniejsze. Ale to właśnie z nazwiskiem Jarońskiego wiąże się wydarzenie, które zaważyło na losach sprawy polskiej w latach 1914-1918.
W chwili wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej (1 sierpnia 1914 roku) Jaroński przebywał w Petersburgu. Roman Dmowski, wracający z podróży z Francji i Szwajcarii – został zatrzymany przez władze niemieckie w Szczecinie, gdzie spędził noc w areszcie. Do Petersburga dotarł dopiero 12 sierpnia. Czas naglił, pierwsze polityczne enuncjacje były …Więcej

Życiorys św. Filomeny
Święta Filomena poniosła śmierć męczeńską w 302 r. w Rzymie, za panowania cesarza Dioklecjana. Pochodziła z greckiej rodziny arystokratycznej; jej rodzice Kalistos i Eutropiau mieszkali w Nikopolis w Macedonii. Ojciec był zarządca prowincji. Małżeństwo długo było bezdzietne; ostatecznie ich lekarz, który był chrześcijaninem, sugerował, żeby modlili się do chrześcijańskiego Boga. Filomena urodziła się ok. 289 r. Po jej urodzeniu rodzice przyjęli chrzest.
Od najmłodszych lat Filomena poświęciła swoje dziewictwo Panu Bogu, a jej serce pałało coraz większą i większą miłością do Niebiańskiego Oblubieńca. Jej jedynym życzeniem było żyć tylko dla Niego, ale o jej rękę starał się sam cesarz rzymski Dioklecjan. Kiedy Filomena odmawiała mu z racji wyznawanej wiary chrześcijańskiej, została przez cesarza uwięziona, torturowana, a następnie umarła w okrutnych męczarniach. Jej tortury miały być zapłatą dla niej za okazaną cesarzowi wzgardę. Początkowo Dioklecjan postanowił skazać …Więcej

Wawrzyniec był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. Mimo że wiele osób sławiło jego bohaterską śmierć - m.in. św. Ambroży (+ 397), św. Augustyn (+ 430), św. Maksym z Turynu (+ ok. 467), św. Piotr Chryzolog (+ 450) i św. Leon Wielki (+ 461) - wiadomości historyczne o nim posiadamy bardzo skromne. Właściwie jedynym źródłem jest Liber Pontificalis (Księga Papieży), który śmierć Wawrzyńca wiąże bezpośrednio z męczeństwem papieża św. Sykstusa II, który zginął dnia 6 sierpnia 258 r. wraz ze swoimi czterema diakonami. Niektórzy pisarze współcześni w tym samym dniu i w tych samych okolicznościach sytuują męczeństwo Wawrzyńca. Temu jednak stanowczo sprzeciwia się powszechna i najdawniejsza tradycja rzymska. Jej wyrazem jest Passio, czyli opis męki wielkiego diakona.
Według niej Wawrzyniec miał być wyłączony z grupy skazanej na śmierć, która stanowiła orszak papieża. Wawrzyniec był bowiem administratorem majątku Kościoła w Rzymie. Miał równocześnie zleconą …Więcej

Drodzy Czytelnicy!
Myśląc o moim dotychczasowym życiu, a zwłaszcza o ostatnich 20 latach, spędzonych w Polsce, przychodzą mi na myśl dwie główne refleksje. Po pierwsze, przejmuje mnie wielki podziw dla Bożego miłosierdzia, jakiego sam doświadczyłem. Temu podziwowi towarzyszy zdumienie, że Bóg jest aż tak bardzo dobry dla tak nędznego grzesznika...
Podziw i wdzięczność
Świadom własnej niegodności, z każdym dniem coraz bardziej zdaję sobie sprawę z ogromnego wyróżnienia, jakie mnie spotkało. Stworzył mnie Bóg, choć wcale nie musiał tego uczynić. Dał mi nieśmiertelną duszę, dał rozum jako narzędzie poznania spraw Bożych i ludzkich, w końcu dał wolę, jako narzędzie realizacji Bożej woli. To wszystko są wielkie dary, ale niewiele znaczą w porównaniu z faktem, iż Bóg powołał mnie do synostwa, chce abym stał się dziedzicem nieba, a w Chrystusie Panu przybranym Jego dzieckiem i świątynią Ducha Świętego. Tym samym Bogurodzica stała się moją najdroższą, niebieską Matką, rodząc we mnie życie Boże …Więcej

Opublikowano 4 sierpnia 2014, autor: Jakub Pytel
W sobotę 12 lipca w kościele Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X w Warszawie ks. Hubert Kuszpa odprawił Mszę prymicyjną ku czci św. Andrzeja Boboli, podczas której asystowali mu: jako manduktor ks. Maciej Grün – wykładowca duchowości, teologii pastoralnej i etyki w seminarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zaitzkofen, jako diakon ks. Dawid Wierzycki i jako subdiakon ks. Szymon Bańka; do Mszy posługiwali również klerycy i bracia przybyli z Zaitzkofen.
Po Mszy św. ks. Kuszpa odprawił nabożeństwo przed wystawionymi relikwiami św. Andrzeja Boboli i pobłogosławił nimi zebranych wiernych; następnie udzielił uroczystego błogosławieństwa prymicyjnego obecnym kapłanom, klerykom, braciom zakonnym, rodzicom i rodzeństwu, przyjaciołom, znajomym i wszystkim obecnym.
Po zakończeniu celebracji odbyło się przyjęcie dla zaproszonych gości.
Ks. Hubert Kuszpa przyjął święcenia kapłańskie 28 czerwca br. z rąk bp. Bernarda Tissier de Mallerais’go.
…Więcej

Opublikowano 3 sierpnia 2014, autor: Jakub Pytel
W niedzielę 6 lipca ks. Szymon Bańka FSSPX w swojej rodzinnej miejscowości – Stężycy Nadwieprzańskiej koło Krasnegostawu na Lubelszczyźnie – odprawił polową Mszę prymicyjną ku czci Niepokalanego Poczęcia N.M.Panny. We Mszy św. uczestniczyła rodzina ks. Bańki, przyjaciele i znajomi, goście z Niemiec, a także wierni związani z różnymi kaplicami Bractwa Św. Piusa X w Polsce – z Lublina, Warszawy, Tuchowa…
Nowo wyświęconemu kapłanowi przy celebracji asystowali: ks. Franciszek Berthod, wicerektor seminarium w Zaitzkofen – jako manduktor, ks. Krzysztof Gołębiewski jako diakon i ks. Hubert Kuszpa jako subdiakon; kaznodzieją był ks. Dawid Wierzycki. Oprawę muzyczną zapewniła schola klerycka z Zaitzkofen i ks. Raivo Kokis, który zagrał na organach. Przygotowaniem ołtarza polowego zajęli się bracia Klaus i Wojciech.
Po zakończeniu celebracji odbyło się przyjęcie dla zaproszonych gości, w którym wziął udział również miejscowy proboszcz.
Ks. Szymon …Więcej

Data publikacji: 2014-08-01 11:00
Data aktualizacji: 2014-08-01 12:07:00
Ks. Wojciech Lemański po usunięciu go z funkcji proboszcza w Jasienicy stale szuka pocieszenia w ramionach niezwykle przychylnych mu liberalno-lewicowych mediów. Tym razem został zaproszony na Przystanek Woodstock, gdzie wystąpił w roli bohatera szeroko komentującego sprawy Kościoła, wiary i polityki.
- Myślę, że Jezus Chrystus przyjąłby zaproszenie na Woodstock od Jurka Owsiaka – zaszarżował na samym początku ks. Lemański. To odważna deklaracja, liberalny duchowny postanowił wypowiedzieć się w imieniu Pana Boga, co potwierdza, że usunięcie go z funkcji proboszcza było uzasadnione. Ks. Lemański ujawnił także bardzo poważne luki w wiedzy z zakresu etyki katolickiej. W grę wchodzi także jej celowe przezeń fałszowanie. Na pytanie czy owsiakowe hasło „Róbta co chceta” jest niebezpieczne, odpowiedział: - To złota zasada w moralności (…). Jeśli robię coś z miłości do innych, to nawet, gdybym się pomylił, to to będzie dobre…Więcej

Magdalena Żuraw
Żandarm z Saint Tropez był monarchistą
Data publikacji: 2014-07-31 15:00
Data aktualizacji: 2014-07-31 15:33:00
Mija właśnie sto lat od urodzin Louisa de Funès. Ani we francuskiej, ani w angielskiej wersji Wikipedii nie ma wzmianki, że ten wybitny komediowy aktor, który wielką karierę rozpoczął po czterdziestym roku życia, był głęboko wierzącym katolikiem wspierającym tradycyjnych księży, a także monarchistą.
Znany ze znakomitych francuskich komedii Carlos Luis de Funes Galarza, znany pod pseudonimem Louis de Funès, odtwórca 130 ról filmowych, w tym słynnego Żandarma i pogromcy „Fantomasa”, potrafi zaskoczyć do dziś! Mało kto wie bowiem, że ów wybitny aktor znany z dużego ekranu i teatralnych desek przez większą część życia był katolickim tradycyjonalistą.
De Funès to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych aktorów wszechczasów. Rozpoczynając życie zawodowe od drobniutkich rólek i popisów wirtuozerii w mało popularnych piano barach, stał się największym francuskim aktorem …Więcej

Ostatnimi czasy, modne są kontrowersje co do IV przykazania kościelnego. Czy wciąż zakazuje ono udziału w zabawach tanecznych podczas Adwentu i Wielkiego Postu? - pyta się wielu katolików. Co bardziej gorliwi wierni poddają wątpliwość godziwość organizowania imprez tanecznych w piątki - wszak w ten dzień, Chrystus Pan poniósł śmierć na Krzyżu - zauważają. Muszę przyznać, iż powyższe kontrowersje i wątpliwości, są mi, w dużej mierze, obce. Znając tradycyjną naukę katolicką odnośnie tańca, nie powinniśmy się bowiem pytać; w jakich okresach można organizować zabawy taneczne? Winniśmy raczej zadać sobie pytanie; czy w ogóle imprezy taneczne mogą być nazwane zabawami godziwymi, a więc takimi, w których, za wyjątkiem pewnych okresów, można brać udział? Mówiąc otwarcie; pytanie nie powinno brzmieć; czy wolno iść na dyskotekę, bal i wesele w piątek?, ale czy wolno iść na dyskotekę, wesele, bal, itp., kiedykolwiek? Zanim Szanowny Czytelnik zarzuci mi, iż mylę katolicyzm z purytanizmem albo …Więcej

Ewangelizacja na Przystani z Jezusem dobiegła końca. Na ulicach naszego miasta i plaży głoszono nie tylko Dobrą Nowinę, ale też świetnie się bawiono.
Gdyby zestawić młodzież bawiącą się na Sunrise Festiwal z tymi, którzy siedzą w kościele - a właściwie klęczą, internet byłby pewien ciekawych komentarzy. Tymczasem ci drudzy nie klęczą, a skaczą z radości, nie biczują się lecz klaszczą w dłonie, a wreszcie nie płaczą, lecz śpiewają na cześć Boga. Przystań z Jezusem to rekolekcje, specjalne warsztaty i ewangelizacja, a więc wykorzystanie swoich talentów do służenia Bogu.
Na plaży na wysokości Kamiennego Szańca znajdowała się duża scena, a obok niej dmuchany kościół. Chętnych do dobrej katolickiej zabawy nie brakowało. Wieczorem, grupy ochotników ruszały na spotkanie z młodymi ludźmi, udającymi się na Sunrise. Modlili się nad nimi, wzywali Ducha Świętego, odprawiali egzorcyzmy. Na miejscu był przenośny konfesjonał. Razem śpiewano pieśni i chwalono Boga. Trzeba przyznać, że sporo osób …Więcej

9 lipca br. w Saint-Pré koło Brignoles w Prowansji odbyły się uroczystości związane z 40. rocznicą założenia Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Nauczających z Saint-Pré. Z tej okazji w domu macierzystym zgromadziły się siostry posługujące we wszystkich dziewięciu szkołach prowadzonych przez tę gałąź zakonu dominikańskiego – siedmiu we Francji i dwóch w Argentynie; z zaproszenia skorzystało także bardzo liczne grono absolwentek, które przybyły na uroczystości wraz z rodzinami. Gościem honorowym był bp Bernard Fellay, przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, który dla tysięcznego tłumu zgromadzonych odprawił uroczystą Mszę św. dziękczynną. Po zakończeniu celebracji uczestnicy zjedli wspólny posiłek, podczas którego wspominano historię zgromadzenia i prowadzonych przez nie placówek edukacyjnych; zebrani mogli również obejrzeć specjalnie przygotowaną plenerową wystawę prezentującą dorobek poszczególnych szkół.
Na stronie DICI można zobaczyć galerię zdjęć ilustrujących to …Więcej