Maryja objawia APOKALIPSĘ: ludzkie trupy porozrzucane będą, jak snopy w żniwa, a ludzie z głodu...

ROZWÓJ KULTU MARYJNEGO W OSUCHOWEJ

Przynależność kościelno-administracyjna Osuchowej datowana jest od 1481 r., kiedy to miejscowość wchodziła w skład parafii Długosiodło. W 1629 r. biskup płocki Stanisław Łubieński erygował nową parafię w Porębie, do której przydzielono teren wsi Osuchowa. Od 1943 r. Osuchowa posiadała własny drewniany kościół, a od 1952 r. własnego kapłana i pod względem duszpasterskim stała się samodzielną placówką. Jako oddzielna parafia została kanonicznie erygowana dopiero w 1976 r.

Objawienia

Kult Matki Bożej w parafii Osuchowa jest ściśle związany z objawieniami, które miały miejsce w życiu mieszkańców wioski na początku dwudziestego wieku. Niezwykłe objawienia spowodowały zbudowanie kapliczki i namalowanie nowego wizerunku Matki Bożej.

Jedno z najbardziej znaczących objawień w Osuchowej Nowej, miało miejsce 2 czerwca 1910 r. Trzy dziewczynki z Osuchowej wracały z nauki katechizmu z Poręby do domu.. Nagle dwie z nich, Józefa i Rozalia, ujrzały złote promienie spływające z nieba, zdobione kolorami tęczy. Z nich wyłoniła się postać niewiasty, ubranej w białą suknię, przepasaną błękitną szarfą. Jej ramiona okrywał biały płaszcz spięty pod szyją złotą klamrą. Z każdego palca spuszczonych ku dołowi rąk spływał złoty promień. Wokół głowy postaci znajdowało się piętnaście kwiatów białej róży. Wylęknione dziewczynki uklękły w przekonaniu, że widzą Matkę Bożą. Zatrwożone niezwykłym zjawiskiem złożyły ręce do modlitwy i odmawiały „Anioł Pański”. Widzenie to powtórzyło się nazajutrz, gdy Józefa i Rozalia zachęcone przez swoje matki odmawiały cząstkę różańca. W następne dni dziewczynkom towarzyszyło dużo ludzi odmawiających wspólnie różaniec. Wieść o „cudzie” zaczęła ściągać na miejsce koło strumyka setki ludzi z okolicznych wiosek. Ukazywaniu się Matki Bożej towarzyszyła „jasność” widziana przez wszystkich obecnych na miejscu objawienia.

Inne ukazanie się Matki Bożej - 5 czerwca 1910 r. dotyczy Marianny Andryszczyk. Od tego czasu dziewczynki oraz Marianna Andryszczyk miały widzenia codziennie w czasie modlitwy.

Matka Boża powiedziała Mariannie Andryszczyk, że przybywa z Częstochowy i prosi o odmawianie różańca. Zwróciła się do niej w tych słowach: „Córko moja, słuchaj, co mówię i opowiedz to ludowi. Miejsce, na którym klęczysz, przed wiekami od Boga przejrzane i dla Mnie obrane. Ja to miejsce bardzo ulubiłam i przybyłam do Was z Częstochowy. Przychodźcie tu licznie codziennie, pozdrawiajcie Mnie Świętym Różańcem, który jest mi wielce miłą modlitwą. Wielkich łask doznawać będzie każdy, ktokolwiek przybędzie z wiarą i miłością, a pozdrowi mnie modlitwą różańcową.”

W roku poprzedzającym I wojnę światową (1914-1918) objawienia Matki Bożej przybierają charakter ostrzeżeń i napomnień. Maryja mówiąc do Marianny Andryszczyk, zwraca się do wszystkich ludzi ze skargą i smutkiem: „Cały świat sponiewierał prawa Boże i kościelne ustawy poprzekręcano. Pycha tak dalece owładnęła ludzkość, że chwałę, jaka Bogu się należy, ludzie przywłaszczają. Cnota pobożności jest rzadko spotykaną, a ci co ją praktykują są wyśmiewani i wyszydzani”.

Pod koniec lipca 1914 r. Marianna Andryszczyk w widzeniu ujrzała Matkę Bożą Niepokalanie Poczętą trzymającą miecz w prawej dłoni. Oblicze Maryi było przejęte smutkiem, a ogarniając czule wzrokiem modlących się powiedziała: „Zagniewany jest Syn Mój na cały świat, wymierzona już kara na ludzkość”. I tu Matka Boża podniosła miecz do góry, zwracając się kolejno na cztery strony świata, wskazując mieczem na południe, wschód, północ i zachód. Następnie oczom Marianny Andryszczyk ukazał się obraz bitwy i wielkiego rozlewu krwi oraz leżących trupów. Jednocześnie Maryja przemówiła do niej: „Powiedz wszystkim to, co ci teraz mówię. Ci wszyscy, którzy na to miejsce przyjdą i polecać się będą Mojej opiece - nie zginą. W tej wiosce nie spłonie ani jeden dom - nie będzie uszkodzony, a gdyby nawet kogo kula przeszyła, szkodzić mu nie będzie i nikt od wypadku nie zginie. Ja jestem z wami i po wszystkie wieki tu pozostanę.” Ostatnie zdanie Maryja powtarzała często - prawie każdego dnia widzeń.

Płótno i woda

Swoim wiernym czcicielom objawiona Matka Boża poprzez Mariannę Andryszczyk wskazała na cudowne środki, z którymi związała swoje błogosławieństwa i moc leczniczą. Były to: woda ze strumyka oraz płótno lniane. Wskazując na źródło, Maryja mówiła: „Błogosławię ten strumień wody”. Powiedziała także: „Pragnę, aby płótno lniane słano pod moje stopy, a Ja będę go błogosławiła. Płótno i woda ma moc leczniczą, aby wszyscy co używać ich będą, dla duszy i ciała pomoc mieli.” Jednocześnie Matka Boża poleciła nabierać wodę w naczynia i zostawiać na czas modlitwy różańcowej obok ustawionego w 1910 roku krzyża lub ołtarza. Podobnie poleciła czynić z płótnem.

Matka Boża zachęcała często do poprawy życia i odwiedzania miejsca objawienia: „Czyńcie pokutę i nawróćcie się szczerze do Stwórcy Pana, bo inaczej zginiecie. A wy, którzy na to miejsce przychodzicie łaskę u Syna mojego znajdziecie. Trwajcie silnie przy świętej katolickiej wierze, bo ta tylko jest święta i prawdziwa. Oczekuję Was z utęsknieniem dzieci Moje.”

Powstanie Kapliczki i wizerunku Matki Bożej

W 1910 r. w miejscu, gdzie objawia się Matka Boża przygotowano prymitywną kapliczkę. Później postawiono tam drewniany krzyż (dziś stoi tam metalowy). Wkrótce obok krzyża wybudowano małą drewnianą kapliczkę. Wewnątrz znajdował się ołtarzyk z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, przy którym nieustannie płonęły świece.

Około 1920 roku Marianna Andryszczyk rozpoczęła starania o namalowanie obrazu przedstawiającego Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Namalowano twarz i dłoń Madonny oraz twarz, dłoń i stopę Dzieciątka; suknię wyrzeźbiono.

29 czerwca 1926 roku obraz Matki Boskiej Osuchowskiej zawieszono uroczyście w Kapliczce. 1 lipca 1929 r w czasie pożaru Kapliczki, obraz został w poważnej części nadpalony. Pozostałość spalonego obrazu dziś można oglądać w Kapliczce Objawień.

Wkrótce po pożarze zamówiono ponownie nowy obraz u tego samego malarza, który wykonał pierwszy wizerunek Maryi objawionej w Osuchowej. Nowy obraz znajdował się w kapliczce w lesie do 1958 roku.

Budowa kościoła i powstanie parafii

Mimo trwającej wojny całość prac nad budową pierwszego drewnianego kościoła zakończono 11 lipca 1943 r. Budynek miał 16 m długości i 9 m szerokości. Był to jedyny wypadek w diecezji płockiej, żeby w czasie okupacji, kiedy zamykano i likwidowano miejsca kultury, powstał nowy kościół.

13 lipca 1943 r. odprawiono Mszę św. i dokonano poświęcenia Kaplicy, w czasie której ks. Dziekan oświadczył, że dalsze losy nowo wybudowanej świątyni oddaje w ręce Matki Bożej Osuchowskiej.

W sierpniu 1947 r. mieszkańcy Osuchowej Nowej wystąpili do Księdza Biskupa Tadeusza Zakrzewskiego z prośbą o utworzenie tam parafii.

W październiku 1952 r. Osuchowa Nowa powitała swego pierwszego duszpasterza ks. Delugę, który pochodził z pobliskiej wioski Białebłoto.

8 grudnia 1958 r., w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, przeniesiono wizerunek Matki Bożej do kościoła. Obraz umieszczono w bocznym ołtarzu kaplicy. W Kapliczce Objawień na miejscu Wizerunku zawieszono mały obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Pół roku później 3 maja 1959 r. w Uroczystość NMP Królowej Polski obraz Matki Bożej Osuchowskiej odbył uroczystą procesję po drogach parafii, po czym umieszczono go w głównym ołtarzu w sposób umożliwiający zasłanianie i odsłanianie ręcznym mechanizmem.

Po renowacji obrazu w 1961 roku, kościół w Nowej Osuchowej zyskał dwa odpusty. Taką rangę Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński nadał dekretem z 20 czerwca 1962 r. dwóm świętom: Uroczystości NMP Królowej Polski obchodzonej 3 maja oraz Uroczystości Świętych Apostołów Piotra i Pawła obchodzonej w Osuchowej Nowej uroczyście już od 1926r..

8 grudnia 1976 r. biskup płocki Bogdan Sikorski erygował parafię w Osuchowej. Teren utworzonej placówki duszpasterskiej obejmował wioski: Osuchową Nową, Osuchową Starą oraz Dybki - razem ok. 900 mieszkańców. (Wieś Dybki po roku wróciła do macierzystej parafii w Porębie)

24 maja 1979 r. podczas wizytacji biskupiej ówczesny proboszcz ks. Rochowicz wystąpił z zamiarem przystąpienia do budowy nowego kościoła.

Projekt nowej świątyni wykonał znany architekt prof. Stanisław Marzyński.

W listopadzie 1980 r. przekazano kamień z Grobu Św. Piotra, poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II, pod kościół parafialny w Osuchowej Nowej. Rozpoczęcie prac zaplanowano na wiosnę 1981 r .

W 1983 r. przeprowadzono prace wykończeniowe wnętrza, dzięki czemu Pasterkę odprawiono już w nowym kościele parafialnym.

29 czerwca 1984 r. w uroczystość odpustową Świętych Apostołów Piotra i Pawła - patronów parafii, Ordynariusz Płocki - biskup Bogdan Sikorski - dokonał poświęcenia kościoła.

Z chwilą oddania do użytku nowego kościoła, starą drewnianą świątynię, która służyła wiernym od 1943 r., rozebrano. Pochodzący z niej materiał posłużył do przebudowy Kapliczki Objawień w lesie, która po dostawieniu do niej wieżyczki, stanowi miniaturę starego drewnianego kościoła.

W latach 80-tych zrodziły się w Osuchowej dwie nowe formy duszpasterstwa i kultu Matki Bożej Osuchowskiej. Pierwsza to ruch pielgrzymkowy związany z Uroczystością NMP Królowej Polski 3 maja. Drugim przejawem był Dekanalny Zjazd Kółek Różańcowych zorganizowany po raz pierwszy w drugą sobotę października 1989 r.

5 listopada 1992 r. biskup łomżyński Juliusz Paetz obwołał tutejszą świątynię Sanktuarium Maryjnym, zaś sam obraz Matki Bożej Osuchowskiej został ogłoszony cudownym. Tym samym Osuchowa znalazła się w spisie sanktuariów diecezji łomżyńskiej z wizerunkami nie koronowanymi.

W czerwcu 2003 roku Biskup Stanisław Stefanek powierzył Parafię i Sanktuarium duszpasterskiej trosce Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela (Redemptorystom).