04:22
A PORTE CHIUSE GESU' APPARE AI DISCEPOLI, in versi siciliani a cura di Padre Giuseppe Licciardi. A PORTE CHIUSE GESU' APPARE AI DISCEPOLI, in versi siciliani a cura di Padre Giuseppe Licciardi..... …Altro
A PORTE CHIUSE GESU' APPARE AI DISCEPOLI, in versi siciliani a cura di Padre Giuseppe Licciardi.

A PORTE CHIUSE GESU' APPARE AI DISCEPOLI, in versi siciliani a cura di Padre Giuseppe Licciardi..... clicca su ESPANDI per visualizzare i versetti....

A PORTI CHIUSI GESÚ APPARI AI DISCIPULI
(leggere Giovanni 20, 18-29)

Lu scuru di la notti avia calatu
e tutti i porti avianu attangatu
da casa unni si stavanu ntanati
l'apostuli, picchì eranu scantati
si ai capi di Giudii ci avia a passari
l'idea ca s' 'a putianu scuttari
cu quanti cu 'u Maistru avianu statu
e p' 'a strata l'avianu accumpagnatu.

Iddi eranu cunfusi e scuncirtati,
comu si 'i cori avissiru astutati.
Avogghia ca Maria, la Maddalena,
ci ripitia la stessa cantilena:
"Nno jardinu iu vitti a lu Signuri,
propriu cu st'occhi 'u vitti, e 'u ntisi puru
ca mi chiamau: "Maria!", e poi agghiuncíu:
"facci sapiri ca vivu sugnu Iu!".

Ma 'un ci cririanu a chiddu chi Maria
ci avia cuntatu, ca pi fantasia
l'avianu pigghiatu ed ora stannu
chiusi nta lu Cenaculu, aspittannu
chissà chi cosa, ma mancu iddi 'u sannu,
picchì nudda spiranza ncori ci hannu.
Ma all'improvvisu, cu 'i porti sprangati,
Gesù è già mmenzu ad iddi. Su' scantati!

Ma Gesù li talia e c'un surrisu
"Paci!" i saluta, e un'aria 'i Paraddisu
si senti nna dda stanza, e 'na carizza
pari ca jinchi 'i cori 'i cuntintizza,
mentri li chiai di manu e di u pettu
Gesù ci mostra comu signu certu
ch'è propriu Iddu, e arrè replica :"Paci!",
e ogni timuri ed ogni dubbiu taci.

I discipuli stannu tutti attenti,
mentri Gesù ci dici chiaramenti:
"Cu mi mannau nno munnu fu me Patri,
ora nveci sugnu iu chi mannu a vuatri."
E senza diri nenti 'u so' rispiru
supra ad iddi ci sciuscia c'un suspiru,
mentri chi dintra a ognunu jia trasennu
'na vita nova e 'i forza li jia jinchennu.

"Ora 'u Spiritu Santu riciviti!
-ci dici a li discipuli riuniti-
A cu' i piccati vuatri pirdunati,
du Patri miu sarannu pirdunati;
ma si ccà nterra nun li pirdunati,
mancu ncelu sarannu pirdunati!".
Cu sti paroli 'i granni autoritati
Gesù lassa i discipuli nciammati.

Ma, mancu a fallu apposta, ca, pi' casu,
dda sira un si truvava ddà Tommasu.
Quannu s'arricampau mmenzu a l'amici
si straniau, vidennuli filici,
e specialmenti quannu ci cuntaru
ca propriu cu Maistru s'incuntraru,
ca i so' feriti vittiru, iddi stissi,
e tutti l'autri cosi chi ci dissi.

Tommasu li pigghiau pi stravacanti
e, quasi offisu, dissi pruvucanti:
"Si nte' so' manu un viu la ferita
chi ci lassaru i chiova e cu i me jita
iu nun li toccu; e siddu nta lu pettu
la manu nta ferita nun ci mettu,
iu nun ci criu. Nun statimi a cuntari
cchiù nenti. Vogghiu vidiri e tuccari.

All'ottu jorna, arrè nna stessa casa
iddi eranu, e cu iddi era Tommasu.
E puru ca li porti eranu chiusi
Gesù è ddà, mmenzu ad iddi, su' giuiusi,
e li saluta: "Paci!". Poi si metti
a taliari a Tommasu e dici: "Metti
li jita nta ferita da me manu,
e nta chidda du pettu, la to' manu!".

Poi c'un surrisu: "Un essiri scridenti,
rapi 'u to' cori e criri firmamenti".
"Signuri miu e Diu niu!". Ora cridenti
addiventa Tommasu ntempu un nenti.
Ci arrispunni Gesù: "Picchì viristi,
Tommasu, allura, subitu criristi;
ma beati su' chiddi ca un virennu
cu tuttu 'u cori stannu già cridennu!".

Giuseppe Licciardi (Padre Pino)