Ratko Perić
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Biskup mostarsko-duvnijski | |||
| Okres sprawowania |
1993–2020 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1969 | ||
| Nominacja biskupia |
29 maja 1992 | ||
| Sakra biskupia |
14 września 1992 | ||
| Data konsekracji |
14 września 1992 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Ratko Perić (ur. 2 lutego 1944 w Tuku) – bośniacki duchowny katolicki, biskup mostarsko-duvnijski w latach 1993–2020, administrator apostolski diecezji trebinjsko-mrkanska[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Biskup Perić urodził się w wiosce Tuk w gminie Rovišće w pobliżu chorwackiego Bjelovaru. Po studiach odbytych w Zagrzebiu i Rzymie przyjął święcenia kapłańskie w Prisoje 29 czerwca 1969[1]. W 1971 doktoryzował się na Papieskim Urbanianum. Następnie wykładał w seminariach w Sarajewie i Zagrzebiu. Przez szereg lat był też wykładowcą na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W latach 1980-1992 Perić był rektorem Papieskiego Chorwackiego Kolegium Św. Hieronima w Rzymie[2].
Episkopat[edytuj | edytuj kod]
Papież Jan Paweł II mianował go biskupem koadiutorem diecezji mostarsko-duvnijskiej 29 maja 1992. Ponieważ katedra w Mostarze ucierpiała w czasie działań wojennych, konsekracja biskupia miała miejsce w Neum 14 września 1992. Sakry biskupiej udzielił mu kard. Franjo Kuharić. Współkonsekratorami byli sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów abp Josip Uhač oraz ówczesny ordynariusz diecezji Mostar-Duvno Pavao Žanić. Biskup Perić objął rządy w diecezji 24 lipca 1993 po przejściu na emeryturę poprzednika[1].
W szczytowym momencie konfliktu wewnątrz diecezji 2 kwietnia 1995 bp Perić został porwany przez chorwackiego milicjanta, pobity i uwięziony na dziesięć godzin w kaplicy franciszkanów związanych z wydarzeniami w Medziugorie. Uwolniono go z inicjatywy burmistrza Mostaru z pomocą żołnierzy UNPROFOR-u[3][4].
Biskup Perić, podobnie jak jego poprzednik Pavao Žanić, nie uznaje i nie wierzy w objawienia maryjne w Medziugorie. W oficjalnej deklaracji przedstawił swoją opinię, według której w Medziugorie nie występują żadne fakty nadprzyrodzone[5]. Kongregacja Nauki Wiary określiła opinię biskupa jako osobistą, a nie wyrażającą ostatecznego zdania Kościoła katolickiego[6].
11 lipca 2020 przeszedł na emeryturę[7].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Smisao evangelizacije u perspektivi anonimnog krščanstva, Rzym 1976
- Dekret o ekumenizmu. Unitatis redintegratio, Reihe: Komentari dokumenata Drugog Vatikanskog Sabora, Zagrzeb 1987
- Chiesa Sistina, Collectanea croatico-hieronymiana de urbe, Rzym 1989, Pontificium Collegium Croaticum Sancti Hieronymi
- Homo – imago et amicus dei. Miscellanea in honorem Ioannis Golub, Rzym 1991, Pontificium Collegium Croaticum Sancti Hieronymi
- Prijestolje Mudrosti, Mostar 1995
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bishop Ratko Perić. www.catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
- ↑ Mons. dr. Ratko Perić. www.bkbih.ba. [dostęp 2013-06-04]. (chorw.).
- ↑ René Laurentin: Medjugorje Testament. Toronto: Ave Maria Press, 1998. ISBN 0-9697382-6-9.
- ↑ E. Michael Jones: Are the alleged apparitions of Mary in Medjugorje a visitation from heaven, or the sinister projection of a collective guilty conscience?. www.unitypublishing.com. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
- ↑ Ratko Perić: Medjugorje: segreti, messaggi, vocazioni, preghiere, confessioni, commissioni. www.cbismo.com, 2007-09-01. [dostęp 2013-06-04]. (wł.).
- ↑ Tarcisio Bertone: List z 26 maja 1998 sekretarza Kongregacji Nauki Wiary. Watykan: Kongregacja Nauki Wiary, 1998.
- ↑ vatican.va: Rinuncia del Vescovo di Mostar-Duvno e Amministratore Apostolico ad nutum Sanctae Sedis di Trebinje-Mrkan (Bosnia ed Erzegovina) e nomina del successore e nuovo Amministratore Apostolico. [dostęp 2020-07-11]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ratko Perić [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-10-19] (ang.).