Ołeh Tiahnybok
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1968 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Partia | |
| Strona internetowa | |
Ołeh Jarosławowycz Tiahnybok, ukr. Олег Ярославович Тягнибок (ur. 7 listopada 1968 we Lwowie[1]) – ukraiński polityk, działacz nacjonalistyczny, lider Ogólnoukraińskiego Zjednoczenia „Swoboda”, poseł do Rady Najwyższej III, IV i VII kadencji, kandydat w wyborach prezydenckich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1993 ukończył studia medyczne w Lwowskim Państwowym Instytucie Medycznym, a w 1999 studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. W pierwszej połowie lat 90. pracował jako lekarz, później koncentrował się na działalności politycznej. Był etatowym działaczem nacjonalistycznego ugrupowania działającego pod nazwą Socjal-Narodowa Partia Ukrainy (SNPU). W latach 1994–1998 zasiadał w Lwowskiej Radzie Obwodowej[1].
W wyborach w 1998 uzyskał mandat posła do Rady Najwyższej III kadencji w jednym z okręgów jednomandatowych, od 2001 wchodził w skład frakcji Ukraińskiej Partii Ludowej. W 2002 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję jako kandydat zorganizowanego przez Wiktora Juszczenkę Bloku Nasza Ukraina[1]. W 2004 został usunięty z klubu parlamentarnego tej koalicji. Doszło do tego, gdy podczas publicznego przemówienia gloryfikował UPA, określając ją jako organizację walczącą jego zdaniem z „żydostwem i innym plugastwem”[2].
W tym samym roku stanął na czele Ogólnoukraińskiego Zjednoczenia „Swoboda”[3], powstałego z przekształcenia SNPU. W 2006 znalazł się poza ukraińskim parlamentem. Powrócił w tymże roku w skład Lwowskiej Rady Obwodowej, mandat utrzymując także w 2010[4]. Kandydował w wyborach prezydenckich w 2010, przegrał w pierwszej turze głosowania, zajmując 8. miejsce z wynikiem 1,43% głosów[5]. Również w 2010 jego nacjonalistyczna partia Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda” wygrała wybory regionalne w obwodach w zachodniej części Ukrainy. W swoim powyborczym wystąpieniu polityk ogłosił, że będzie starał się o rozszerzenie granic państwa ukraińskiego, uznając aktualne za „niesprawiedliwe”[6].
W 2012 został członkiem honorowym klubu hokejowego Winnyćki Hajdamaky z siedzibą w Winnicy[7]. W tym samym roku amerykańskie Centrum Szymona Wiesenthala ulokowało Swobodę wraz z imiennie wymienionym jej liderem na 5. miejscu rankingu organizacji lub osób używających retoryki antysemickiej[2][8].
W wyborach w 2012 Swoboda przekroczyła próg wyborczy, dzięki czemu Ołeh Tiahnybok powrócił w skład Rady Najwyższej[1]. Na przełomie 2013/2014 był jednym z liderów opozycji w trakcie wydarzeń Euromajdanu, po których jego ugrupowanie dołączyło do rządu Arsenija Jaceniuka. Polityk w 2014 ponownie wziął udział w wyborach prezydenckich. Otrzymał wówczas poparcie 1,16% głosujących, zajmując 10. miejsce[9]. W tym samym roku Swoboda nie przekroczyła wyborczego progu do ukraińskiego parlamentu.
Ołeh Tiahnybok jest żonaty, ma dwie córki i syna[1]. Brat Andrija Tiahnyboka, również polityka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
- ↑ a b Mirosław Czech. Drugie życie prawdziwych patriotów. „Gazeta Wyborcza”, s. 26–27, 11–12 stycznia 2014.
- ↑ Тягнибок Олег. liga.net. [dostęp 2018-12-25]. (ros.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2010. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2010. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
- ↑ Eugeniusz Tuzow-Lubański. Terytorialne apetyty Tiahnyboka. „Myśl Polska”. Nr 47–48, 21–28 listopada 2010.
- ↑ У Вінниці вдруге відбувся хокейний турнір на Кубок „Свободи”. svoboda.org.ua, 21 maja 2012. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
- ↑ 2012 Top Ten Anti-Semitic/Anti-Israel Slurs. wiesenthal.com, 2012. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2018-12-25]. (ukr.).