tł. za: Pope Innocent III – Between God and Man. Six Sermons on the Priestly Office

… A przede wszystkim Bóg wymaga ode mnie trzech obowiązków wyrażonych w tych słowach, to jest: “wiary” w sercu, “roztropności” w czynach i “pokarmu” dla ust. To jest bym był wierny w sercu, roztropny w mych czynach i dawał pokarm ustom. “Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia” (Rz 10,10) “Abraham uwierzył i Pan poczytał to mu za zasługę” (Rdz 15,6) “Bez wiary nie można podobać się Bogu” (Hbr 11,6), gdyż “wszystko co czyni się niezgodnie z wiarą jest grzechem” (Rz 14,23). Faktycznie, jeśli nie będę zakorzeniony w wierze, jak mogę innych utwierdzać w wierze? To pewne że wiara szczególnie przynależy do mego urzędu. Pan publicznie to ogłosił: “Ja prosiłem za tobą, Piotrze, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” (Łk 22,32). Prosił i otrzymał albowiem “został wysłuchany dzięki swej uległości” (Hbr 5,7). Z tej przyczyny wiara Stolicy Apostolskiej nigdy nie upadła, nawet w czasach zamętu, lecz pozostała cała i nieskażona, tak iż przywilej Piotrowy pozostaje niewzruszony. Tak niezbędna dla mnie jako Papieża jest wiara, że, podczas gdy Bóg jest jedynym sędzią moich innych grzechów, Kościół może mnie sądzić wyłącznie za grzech przeciw Wierze. Albowiem “kto nie wierzy, już został potępiony” (J 3,18). Wierzę, z całą pewnością wierzę w to co mogę wierzyć po katolicku, ufając że moja wiara mnie ocali, tak jak głosi obietnica: “twoja wiara cię ocaliła. Idź i nie grzesz więcej.” (J 8,11)…
O jakże wielka powinna być owa czysta roztropność, która musi odpowiadać każdemu uczonemu autorytetowi, rozwiązywać złożone problemy, rozplątywać dwuznaczności, wyjaśniać wagę spraw, nadzorować dyspozycję sądów, wykładać Pisma, głosić naukę ludowi, pouczać niepokornych, pocieszać słabych, poskramiać heretyków, umacniać katolików…