Nie wierzę w żadne cudowne odbudowanie ekonomiczne Niemiec po II wojnie światowej, kraju „doszczętnie zrujnowanego” biorąc pod uwagę fakt podstawowy, że plemiona germańskie niczym specjalnym nie wyróżniają się w porownaniu z innymi narodami, jednakże mieli coś co im pomogło w ich przyspieszeniu gospodarczym!.
Foti: Dzwon - pojazd anty-grawitacyjny;
Tak naprawdę nie chodzi tutaj o skradzione złoto z depozytów napadniętych czy aneksjonowanych krajów narodowych bankow przez nazistów a o zagarniecie technologii nad którą przez prawie 6 lat przymusowo pracowali naukowcy zniewolonych i podbitych narodów całej Europy o niewymiernej i nieporownywalnej do ceny zrabowanego żółtego kruszcu.
Aby Hitler mógł utrzymać machinę wojenną na pełnych obrotach hitlerowcy musieli zdobyć depozyty z europejskich banków, które na dzień dzisiejszy przedstawiałyby wartość19 miliardów dolarów. Dane te podaje George M. Taber, autor książki “Chasing Gold: The Incredible Story of the Germanis Stole Europe” (W Poszukiwaniu złota: Niesamowita historia jak Niemcy okradli całą Europę).
Doradca Adolfa Hitlera Hjalmar Horace Greeley Schacht w ciągu sześciu lat sformułował program ekonomiczny dla przywódcy III Rzeszy. W tym czasie Schacht był najbardziej znanym i szanowanym finansistą w Niemczech, ponieważ przełamał krajową hiperinflację w 1923 roku, jedną z najgorszych w historii tego kraju. W szczytowym momencie kryzysu finansowego jeden dolar amerykański miał wartość 4 210 500 000 000 marek. Schacht w 1932 roku ze względu na swoją ogromną reputację i zdolności ekonomiczne został mianowanym przez Hitlera prezesem nazistowskiego banku centralnego i ministrem finansów jednocześnie.
Ojciec Schachtera 50 lat wcześniej wyemigrował do USA w nadziei na nowe życie. Został tam nawet naturalizowanym obywatelem w 1872 roku, ale ostatecznie zdecydował się powrócić do Niemiec. Jednym z bohaterów ojca Schachta był Horace Greeley, redaktor New York Tribune, który głośno zachęcał czytelników: " "Go west, young man, and grow up with the country" (Jedź na zachód, młody człowieku i dorastaj z tym krajem). Jednak Hjalmar Achacht urodził się w Niemczech w kilka miesięcy po powrocie całej rodziny z USA.
Najważniejszym zadaniem polityki gospodarczej Schachta było, aby skonstruowac system całkowitej samowystarczalności Niemiec. Hitler pamiętał z okresu I wojny światowej jak brytyjska blokada głodziła Niemców i ostatecznie ich pokonała. Blisko pół miliona Niemców zmarło z głodu. Ta blokada była jednym z głownych problemów do rozwiązania dla Niemców, aby już nigdy nie polegać na innych krajach w dostawie istotnych surowców.
Niestety zasoby naturalne Niemiec nie były tak duże, aby można było myśleć o zabezpieczeniu machiny wojennej kraju. Bez nich armia nazistowska byłaby niczym więcej jak ołowianymi żołnierzykami.
Niemcy posiadali mnóstwo niskogatunkowej rudy żelaza, ale nie nadawała się ona do produkcji broni. Niskogatunkowe rudy żelaza można jednak uszlachetnić poprzez dodanie metalu zwanego wolframem, który trzeba było kupić od Hiszpanii czy Portugalii.
Niemcy prakytcznie nie posiadali własnej ropy naftowej, potrzebnej do napędzania sprzętu zmechanizowanego, więc rozpoczęto produkcję oleju syntetycznego, ale nie udało im się wyprodukować oleju wysokiej jakości, więc zakupili ją w dużych ilościach od Rumunii, która napędzała nazistowskie czołgi i samoloty podczas operacji „Barbarossa”, kiedy zaatakowano w czerwcu 1941 r. Związek Radziecki.
Kolejnym zasobem naturalnym potrzebnym do działań wojennych był chrom, którego brakowało Niemcom, ale Turcja przyszła im z pomocą. Szwecja natomiast dostarczyła Niemcom bardzo ważne części jakimi były łożyska kulkowe.
Wojenne finansowe płatności Niemiec
Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria i Turcja jako rzekomo neutralne kraje nie akceptowały środków płatniczych jakimi były niemieckie Reichsmarki w zapłacie za towary wojenne, ale chętnie w rozliczeniu wzieliby złoto.
Dość znaczna część złota znajdowała się w rękach prywatnych, ale zdecydowana większość była zdeponowana w bankach centralnych. Naziści mieli więc plan obrabowania bankóweuropejskich, bo tam właśnie było złoto a szwajcarscy bankierzy odgrywali kluczową rolę w transakcjach, będąc pośrednikami finansowymi.
Austria stała sie pierwszą ofiarą agresji nazistowskiej na wiosnę 1938 roku. Ze względu na bliskie stosunki z Bankiem ds. Osadnictw Międzynarodowych przejęcie zasobów bankowych nie było takie trudne. Schacht wiedział, że austriacki bank centralny ma zdeponowane około 100 ton złota. Były to rezerwy prawie cztery razy większe niż Niemcow w momencie, kiedy oddzialy Wehrmachtu wkroczyły do Wiednia.
12 marca Wilhelm Keppler, biznesmen i Adolfa Hitler prawa ręka wraz z dwoma uzbrojonymi hitlerowskimi komandosami przybyli do austriackiego banku centralnego i zabrali austriackie złoto do Berlina. Niemcy zmusili austriacki bank centralny do przekazania dodatkowych 5,7 ton tego kruszcu, które wysłano wcześniej do Londynu na przechowanie.
Naziści zażądali również, aby duża i bogata społeczność żydowska Wiednia przekazała Berlinowi 14,3 tony ich prywatnego złota. Schacht natychmiast udał się do Wiednia, aby osobiście uczestniczyć przy przejęcie austriackiego banku centralnego. Podczas świątecznej uroczystości w swojej siedzibie wygłosił on krótkie przemówienie i przysiągł na wierność Hitlerowi i skończył potrójnym głośnym pozdrowieniem „Sieg Heil Führer".
Adolph Hitler wiedział, że musi jak najszybciej przejąć jak najwięcej depozytów bankowych pozostawionych w europejskich bankach i zdążyć przed ich wywozen do Londynu, ponieważ tam znajdował się (do dnia dzisiejszego jest) „sevekeping bank” (bezpieczny bank) depozytowy starego kontynentu a bez tych środków nie byłby on istotnym graczem w historii świata.
Jak do tej pory wszystko się układało po myśli nazistów. Jednak w połowie 1938 r. Berlin był prawie pozbawiony obcej waluty i złota, głównie dzięki programowi zbrojeniowemu i był zmuszony ograniczyć produkcję na potrzeby zbrojeniowe. 3 października 1938 r. nastapiła zmiana w zarządzie Reichsbanku i Emil Puhl, który wkrótce został wiceprezesem, napisał w notatce: "Szybka realizacja zbrojeń była możliwa tylko dzięki wykorzystaniu dostępnego złota, wymiany zagranicznej z byłej Rzeszy i natychmiastowe odzyskiwanie austriackiego złota, zagranicznych surowców i wartościowych rezerw papierów wartościowych".
Gdy Niemcy później zaatakowali inne kraje europejskie, jednym z ich podstawowych zadań było zawsze jak najszybsze postawienie swojej stopy w lokalnych bankach centralnych. Po tym co wydarzyło się w Austrii zagraniczni bankierzy desperacko próbowali przetransportować złoto ze swoich krajów do Londynu a potem wysyłano je oceanem do Kanady i Stanów Zjednoczonych, gdzie przechowywano go tymczasowo w skarbcach Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku na dolnym Manhattanie, ale ostatecznie trafiło do Fortu Knox. Nawet Watykan potajemnie wysłał prawie osiem ton złota do Nowego Jorku.
Polska przed 1939 rokiem posiadała dość znaczne zasoby złota zdeponowanego w kilku bankach, ale rząd premiera Becka zbyt późno wydał dyspozycje o wywozie złota z Polski i cześć depozytu dostała się w ręce Niemców.
Jakie były losy polskiego złota: zapraszam do mojego artykułu, oto link poniżej;
https://www.salon24.pl/u/joechal/490461,joe-chal-polskie-rezerwy-zlota-po-1939-r
Nie wiadomo dlaczego podczas najsilniejszych bombardowan Angli w maju 1940 r (w dniach Blitzu) Bank Anglii wysłał 2000 ton złota atlantykiem kontrolowanym przez niemieckie U-booty. Dotyczy to nie tylko brytyjskiego złota, ale również dużych depozytów przechowywanych z innych krajów.
Blitz – to była niemiecka ofensywa bombowa przeciwko Wielkiej Brytanii w 1940 i 1941 roku, podczas II wojny światowej. Termin ten został po raz pierwszy użyty przez brytyjską prasę i jest niemieckim określeniem "błyskawica" – wojna błyskawiczna!
Jest jeden wielki znak zapytania; „Dlaczego ani jeden statek z tak cennym towarem nie został zatopiony czy nawet ostrzelany?”. Brytyjczycy nadali przydomek tej tajnej misji – „margaryna”. Istnieje jednak domiemanie, że Niemcom zależało, aby kargo dotarło na miejsce przeznaczenia nietknięte.
Po wdrożeniu planu Barbarossa i inwazji nazistów na Związek Radziecki w czerwcu 1941 r., Biuro Polityczne Stalina zdecydowało, że radzieckie depozyty zostaną wysłane pociągiem wraz z dwoma najcenniejszych nieruchomościami 900 mil na wschodnią stronę Uralu, aby uchronić je przed Hitlerem. W skład tego transportu wchodziły: zabalsamowane ciało Lenina, dzieła sztuki z Ermitażu w Leningradzie i 2800 ton złota.
Niemcom ostatecznie zostały dość pokaźne zasoby złota, kosztowności (pod różnymi postaciami), dzieł sztuki, ale nie te zasoby spowodowaly, ze Niemcy wpowojennej przyszłości odrodzili się zbyt szybko jak na kraj, który przegrał wojnę i zmuszony został do reparacji wielomiliardowej wartści a procesy o odszkodowania toczą się po dziś dzień.
Powojenna potęga Niemiec nie bazowała tak bardzo na skradzionych z wielu krajów oszczędności ludzi pracy, ale na tym, że wielo milionowe rzesze naukowcow i badaczy podczas przymusowej i niewolniczej pracy wypracowali nowe technologie, ktore dały Niemcom o wiele wiekszą watrość wykorzystaną do przyspieszenia gospodarczego niż złoto a tego nikt im nie zdołał odebrać – prawie, bo z częścią musieli sie podzielić z USA wraz z całym zrabowanym złotem i innymi wartościowymi przedmiotami, które do dziś są sprzedawane na różnych światowych aukcjach przez byłych „aliantów II wojny światowej”.
Zastanawia zapewne wszystkich to, że naziści posiadali już pod koniec wojny bombę atomową, której nigdy nie użyli, nigdy też nie zaatakowali żadnego kraju bronią biologiczna (chemiczną), krórej mieli pod dostatkiem a groźna dla życia trucizna w wielkich ilościach została zatopiona po wojnie i spoczywa na dnie bałtyku.
Technologie tamtego okresu były tak rewolucyjne, że do dziś nie udało sie naukowcom zrekonstruowac wielu nowatorskich projektów z czasów okupacji a mineło ponad 70 lat od czasu zakończenia wojny. W warunkach wojny udało się opanować „grawitację”, która dzisiejszym badaczom sprawia wiele trudności i wydaje się, że jest to bariera nie do pokonania. Czyżby ta era historii została dokladnie posprzątana?
Czy „Made in Germany” to fikcja?
Może to nie jest aż taka fikcja, ale zdecydowanie powinien to być symbol wielkiego wstydu dla Niemców, że w sposób perfidny, haniebny i nie godzący z człowieczeństwem wykorzystano umysły i wydrenowano z wielu znakomitych badaczy wiedzę z której potomkowie Nazistów czerpią profit do dnia dzisiejszego.
Ciekawy epizod
W dziwnych okolicznosciach nastapiło „przekazanie” zwiezionego złota do kopalni soli w Merkers-Kieselbach, 15 kwietnia 1945 wraz z kompletną dokumentacją i być może „A cover letter to the President of the United States” (list przewodni do prezydenta USA) z dopiskiem: - „ To jest wasz udział w II wojnie światowej” – jest bardzo prawdopodobne, że tak mogło być, ale tego się pewnie nigdy nie dowiemy?.
Foto: zrabowane złoto zwiezione do kopalni soli w Merkers-Kieselbach;
Postscriptum
W artykule tym nie miałem zamiaru niczego udowadniać jedynie przybliżyć temat i delikatnie pokazać, że II wojna światowa miała za cel obrabowanie świata z myśli naukowo technicznej i bezprawną konfiskatę depozytów złota z banków narodowych całej Europy a benefit z tej wyreżyserowanej wojny przypadł nie tylko Niemcom. Zasoby złota jakie zostały w depozytach niemieckich po maju 1945 roku były podobne (nawet nieco większe - bo 300 ton) jak przed 1939 rokiem.
Naziści wiedzieli, że Rosjanie będą szukali wszystkiego co zostało ukryte i cześć wartościowych rzeczy znaleziono, ale udało im się zdobyć tylko część dokumentacji naukowej o sporej wartości.
Wywiad III Rzeszy często podrzucał jakieś spreparowane dokumenty np; o współpracy rosyjskich wyższych oficerów z obcym wywiadem a Stalin podchodzil do tego bardzo poważnie i surowo wydawał na swoich generałów wyroki śmierci.
Prawdopodobnie były premier Piotr Jaroszewicz ukradł cześć listy niemieckich agentów, którzy mieli działać w powojennym podziale świata, ale czy za to stracił on i jego żona życie?
Czy kompleks Riese to „Fake”?
Jest bardzo prawdopodobne, że celowo nazisci chcieli wprowadzic w błąd cały powojenny świat wykorzystując siłe robocza więźniów w budowie pozornych miejsc ukrycia „skarbów” a kosztowności o znacznej wartości jak dotad nigdy nie znaleziono, oprócz tych których nie udało się wywieźć, jak: niektóre dzieła sztuki.
Oczywiście można tam odkopać w celowo zdetonowanych szybach pokopalnianych i zostać posiadaczem: karabinu sprzed I wojny światowej, dziurawego helmu, czy starego buta, ale jest to tylko tyle ile mozna tam odkryć.
Wcale bym się nie zdziwił, gdyby „pancerny pociąg ze złotem”, który jest odkopywany na śląsku okazał się starą drezyną z siedzącymi „baby-jagami”.
Tylko głupiec rozpoczynałby budowę na cele zbrojeniowe wiedząc, że wojna chyli się ku końcowi.
Zapewne znajdzie się wielu, którzy powiedzą, że okres II wojny światowej przyniósł wiele benefitów współczesnej cywilizacji pod wieloma postaciami, jak dla przykładu: skomputeryzowanie świata, ale osobiście wolę, aby na świecie panował wieczny pokój bez dominacji jednego czowieka czy klanu na drugim, gdzie nikt nikogo nie chciałby zabijać dla osiagnięcia czegokolwiek a myśl ludzka powinna służyc wszystkim żyjącym na naszym globie.
Joe Chal vel Chalubowicz
