Ks. Jacek Bałemba SDB, Katolickie kazanie na Nowy Rok
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Przewielebny Księże Dziekanie,
Przewielebny Księże Proboszczu,
Czcigodni Kapłani – według godności i urzędów,
umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!
Gromadzi nas tutaj szczególnie ważna dla parafii uroczystość odpustowa. Parafia jest pod wezwaniem Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. I dzisiaj, zgodnie z kalendarzem liturgicznym, obchodzimy uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Maryja jest rzeczywiście Matką Bożą – Świętą Bożą Rodzicielką.
Wyrażając tę prawdę klękamy do codziennego pacierza i tak się modlimy: Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis peccatoribus – „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi”. I modlimy się słowami starożytnej antyfony: Sub tuum praesídium confúgimus, sancta Dei Génitrix – „Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko”. A w Litanii Loretańskiej prosimy:
Sancta Maria, ora pro nobis.
Sancta Dei Génetrix, ora pro nobis.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
W tych dniach świątecznej radości rozbrzmiewa w świętej liturgii Kościoła słowo z Ewangelii wg św. Jana: Et Verbum caro factum est et habitávit in nobis – „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). Słowo, czyli Syn Boży, druga Osoba Trójcy Świętej, przyjmuje ludzkie ciało, staje się człowiekiem i rodzi się z Maryi Dziewicy. Dlatego Maryja jest nazywana i jest rzeczywiście Matką Bożą, Matką Boga – Mater Dei.
Dogmat o Bożym Macierzyństwie został ogłoszony na soborze w Efezie w 431 roku. Święta Dziewica jest Matką Boga, ponieważ urodziła Słowo Boże, które stało się ciałem. Święta Dziewica jest Matką Bożą – Θεοτόκος [Theotókos], zrodziła bowiem według ciała Słowo Boże.
Sobór Efeski naucza o zjednoczeniu dwóch natur w Chrystusie: natury boskiej i natury ludzkiej – Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. To zjednoczenie nazywa unią hipostatyczną.
Czytamy w tekście Soboru Efeskiego: „Ponieważ święta Dziewica urodziła cieleśnie Boga zjednoczonego hipostatycznie z ciałem, mówimy, że jest ona Bogarodzicą. Nie dlatego, że początek istnienia natury Słowa był z ciała – było bowiem «na początku i Bogiem było Słowo, i Słowo było u Boga», Ono samo jest twórcą wieków, jest współwieczne z Ojcem, jest stworzycielem wszystkiego – lecz ponieważ, jak już powiedzieliśmy, zjednoczyło się hipostatycznie z [naturą] ludzką i przyjęło narodziny cielesne z matki”.
W liturgii Kościół wyznaje: „Maryja poczęła za sprawą Ducha Świętego Jednorodzonego Syna Bożego i zachowując chwałę dziewictwa, wydała światu Światłość Przedwieczną, Jezusa Chrystusa naszego Pana, Dawcę życia” – prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka.
Św. Jan Damasceński pisał: „Sławimy świętą Dziewicę jako Matkę Boga (Θεοτόκος) w ścisłym i prawdziwym tego słowa znaczeniu. Bo jak prawdziwie Bogiem był Ten, który się z Niej narodził, tak prawdziwie jest Matką Boga ta, która porodziła prawdziwego Boga, kiedy z Niej przyjął ciało. A mówiąc, że Bóg się z Niej narodził, nie twierdzimy, jakoby sama Boska natura Słowa wzięła z Niej początek bytu, lecz tylko, że to Boże Słowo, zrodzone przedwiecznie z Ojca poza czasem, bez początku i zawsze współistniejące z Ojcem i Duchem Świętym «na końcu tych dni» (Hbr 1, 2), dla naszego zbawienia zamieszkało w Jej łonie i bez własnej przemiany wzięło z Niej ciało i narodziło się. Bo nie zwyczajnego człowieka porodziła święta Dziewica, lecz prawdziwego Boga”.
Godność Matki Bożej jest podstawą wszystkich innych przywilejów Maryi.
Przepięknymi, pełnymi delikatności i ufności słowami modli się Liturgia koptyjska:
O Dziewico Niepokalana,
Matko Boga, łaski pełna,
Twoje święte łono nosiło Emanuela,
Twoje piersi karmiły Tego,
który karmi wszystkich.
Ty jesteś ponad wszelką chwałą
I wszelką chwałę przewyższasz.
Bądź pozdrowiona, Boża Rodzicielko,
radości aniołów,
pełnią łaski przewyższająca wszystko,
co o Tobie przepowiedzieli prorocy.
Pan z Tobą,
Tyś porodziła Zbawienie świata.
CAŁOŚĆ KAZANIA TUTAJ →
.
Przewielebny Księże Dziekanie,
Przewielebny Księże Proboszczu,
Czcigodni Kapłani – według godności i urzędów,
umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!
Gromadzi nas tutaj szczególnie ważna dla parafii uroczystość odpustowa. Parafia jest pod wezwaniem Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. I dzisiaj, zgodnie z kalendarzem liturgicznym, obchodzimy uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Maryja jest rzeczywiście Matką Bożą – Świętą Bożą Rodzicielką.
Wyrażając tę prawdę klękamy do codziennego pacierza i tak się modlimy: Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis peccatoribus – „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi”. I modlimy się słowami starożytnej antyfony: Sub tuum praesídium confúgimus, sancta Dei Génitrix – „Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko”. A w Litanii Loretańskiej prosimy:
Sancta Maria, ora pro nobis.
Sancta Dei Génetrix, ora pro nobis.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
W tych dniach świątecznej radości rozbrzmiewa w świętej liturgii Kościoła słowo z Ewangelii wg św. Jana: Et Verbum caro factum est et habitávit in nobis – „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). Słowo, czyli Syn Boży, druga Osoba Trójcy Świętej, przyjmuje ludzkie ciało, staje się człowiekiem i rodzi się z Maryi Dziewicy. Dlatego Maryja jest nazywana i jest rzeczywiście Matką Bożą, Matką Boga – Mater Dei.
Dogmat o Bożym Macierzyństwie został ogłoszony na soborze w Efezie w 431 roku. Święta Dziewica jest Matką Boga, ponieważ urodziła Słowo Boże, które stało się ciałem. Święta Dziewica jest Matką Bożą – Θεοτόκος [Theotókos], zrodziła bowiem według ciała Słowo Boże.
Sobór Efeski naucza o zjednoczeniu dwóch natur w Chrystusie: natury boskiej i natury ludzkiej – Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. To zjednoczenie nazywa unią hipostatyczną.
Czytamy w tekście Soboru Efeskiego: „Ponieważ święta Dziewica urodziła cieleśnie Boga zjednoczonego hipostatycznie z ciałem, mówimy, że jest ona Bogarodzicą. Nie dlatego, że początek istnienia natury Słowa był z ciała – było bowiem «na początku i Bogiem było Słowo, i Słowo było u Boga», Ono samo jest twórcą wieków, jest współwieczne z Ojcem, jest stworzycielem wszystkiego – lecz ponieważ, jak już powiedzieliśmy, zjednoczyło się hipostatycznie z [naturą] ludzką i przyjęło narodziny cielesne z matki”.
W liturgii Kościół wyznaje: „Maryja poczęła za sprawą Ducha Świętego Jednorodzonego Syna Bożego i zachowując chwałę dziewictwa, wydała światu Światłość Przedwieczną, Jezusa Chrystusa naszego Pana, Dawcę życia” – prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka.
Św. Jan Damasceński pisał: „Sławimy świętą Dziewicę jako Matkę Boga (Θεοτόκος) w ścisłym i prawdziwym tego słowa znaczeniu. Bo jak prawdziwie Bogiem był Ten, który się z Niej narodził, tak prawdziwie jest Matką Boga ta, która porodziła prawdziwego Boga, kiedy z Niej przyjął ciało. A mówiąc, że Bóg się z Niej narodził, nie twierdzimy, jakoby sama Boska natura Słowa wzięła z Niej początek bytu, lecz tylko, że to Boże Słowo, zrodzone przedwiecznie z Ojca poza czasem, bez początku i zawsze współistniejące z Ojcem i Duchem Świętym «na końcu tych dni» (Hbr 1, 2), dla naszego zbawienia zamieszkało w Jej łonie i bez własnej przemiany wzięło z Niej ciało i narodziło się. Bo nie zwyczajnego człowieka porodziła święta Dziewica, lecz prawdziwego Boga”.
Godność Matki Bożej jest podstawą wszystkich innych przywilejów Maryi.
Przepięknymi, pełnymi delikatności i ufności słowami modli się Liturgia koptyjska:
O Dziewico Niepokalana,
Matko Boga, łaski pełna,
Twoje święte łono nosiło Emanuela,
Twoje piersi karmiły Tego,
który karmi wszystkich.
Ty jesteś ponad wszelką chwałą
I wszelką chwałę przewyższasz.
Bądź pozdrowiona, Boża Rodzicielko,
radości aniołów,
pełnią łaski przewyższająca wszystko,
co o Tobie przepowiedzieli prorocy.
Pan z Tobą,
Tyś porodziła Zbawienie świata.
CAŁOŚĆ KAZANIA TUTAJ →
.