Wybrane Artykuły i Filmy.

Wstrząsające, nowe zeznania świadków z Jedwabnego: „To byli Niemcy!!!" (Polecam!)

Na czym polegają zarzuty pod adresem nowego Rytuału?
1° Egzorcyści krytykowali wymóg pewności, że nastąpiło opętanie, aby móc sprawować egzorcyzmy (par. 16). Ks. Amorth wielokrotnie z naciskiem podkreślał diagnostyczny aspekt egzorcyzmu. Z drugiej strony stary rytuał zawierał wyraźną przestrogę przed zbyt pochopnym przyjmowaniem podejrzenia opętania za pewnik.
2° Nowy Rytuał nie podaje żadnych nowych kryteriów diagnostycznych, par. 16 w zasadzie powtarza tekst z 1614 r. Z kolei starty tekst zawiera znacznie więcej wskazówek praktycznych dla egzorcysty, m.in. o możliwych sztuczkach szatana, mających na celu przerwanie egzorcyzmu.
3° Nowy Rytuał zdaje się ignorować skuteczność egzorcyzmu opartą na bezpośrednim nakazie, skierowanym do szatana, którego przykłady dał sam Pan Jezus (Mk 1, 25; 5, 8; Łk 4, 35). Zawiera wprawdzie formułę nakazową (główną i alternatywną), ale stwierdza też, że można wypowiadać tylko formułę błagalną (par. 28). W ten sposób egzorcyzm przestał być nakazem, który kapłan kierował do demona w imieniu Boga i Jego Świętych, a stał się zaledwie prośbą o uwolnienie – i na tym polega największa zmiana w rycie egzorcyzmów i największa tej zmiany słabość. Na marginesie warto dodać, że wraz z tą zmianą zastąpiono liczne określenia, jakimi zwracano się do szatana w starym rycie:
wróg wiary, nieprzyjaciel rodzaju ludzkiego, sprawca śmierci, złodziej życia, przyczyna niesprawiedliwości, powód wszelkiego zła i wszelkich przywar, kusiciel ludzi, zdrajca ludów, podżegacz do zazdrości, przyczyna skąpstwa, niszczyciel ładu, przyczyna bólu i smutku, duch nieczysty, obrzydliwy robak, zuchwały smok, najstarszy wróg ludzkości, zaprzysięgły nieprzyjaciel ludzi, który zaćmiewa i otępia umysły, napełnia je przerażeniem i przytłacza strachem, wąż starożytny, przestępca, kusiciel pełen kłamstw i oszustw, wróg cnoty, prześladowca niewinnych, odrażający twór, książę przeklętych morderców, ojciec lubieżności, podjudzacz do świętokradztwa, potwór, zaprzeczenie pobożności, przywódca potępionych, opiekun herezji, wynalazca wszelkiej nieczystości, przeklęty –
bardziej stonowanymi określeniami, którymi opisywany jest zły duch:
w formule podstawowej: wróg zbawienia, książę tego świata, zwodziciel rodzaju ludzkiego – oraz alternatywnej: najbardziej nieczysty duch, nieprzyjaciel wiary, wróg rodzaju ludzkiego, sprawca śmierci, ojciec kłamstwa, korzeń zła, kusiciel ludzi, przyczyna bólu, smok złowrogi.
4° Stary Rytuał wspominał o konieczności uzyskania odpowiedzi na pewne pytania: o liczbę złych duchów, ich imiona, czas, kiedy rozpoczęło się opętanie, jego przyczynę etc. Nowy Rytuał na ten temat milczy.
5° Nie zostały uwzględnione postulaty włączenia modlitw do największej przeciwniczki złych duchów – N.M.Panny.
6° Wreszcie nowy Rytuał nie wspomina egzorcyzmów przedmiotów (m.in. wody święconej, soli i oleju), a także miejsc.
Naciski egzorcystów, zgromadzonych w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Egzorcystów, doprowadziły do połowicznego sukcesu – wprawdzie do Rytuału nie wprowadzono zapisu, dającego każdemu egzorcyście opcję na stosowanie wersji z 1614 r. (nie pomogła interwencja kard. kard. Mediny Esteveza i Ratzingera), jednak kard. Medina Estevez dołączył notę informującą, że egzorcyści mogą zwracać się przez swego biskupa do Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o zezwolenie na używanie Rytuału z 1614 r., a Kongregacja „chętnie go udzieli”20. Dlaczego nie udało się wprowadzenie oficjalnego zapisu do tekstu Rytuału? Ks. Amorth udziela na to pytanie częściowego wyjaśnienia:
– Jesteśmy traktowani bardzo źle. Nasi współbracia, których zadanie jest bardzo delikatnej natury, traktowani są jak szaleńcy, jak fanatycy. Mówiąc ogólnie, są oni zaledwie tolerowani przez biskupów, którzy ich wyznaczyli [na egzorcystów]21.