– W Pompejach widzimy przykład tego, czego w mieście człowieka może dokonać wiara, rodząc apostołów miłosierdzia, którzy poświęcają się służbie najmniejszym i ubogim – mówił Benedykt XVI w sanktuarium Matki Boskiej Różańcowej w Pompejach w 2008 r.
Pompeje były rozkwitającym miastem. Posiadały najnowocześniejszy system wodociągowy i inne rozwiązania architektoniczne. Rzymska arystokracja spędzała tam czas na rozrywkach. Wszystko jednak zmieniło się pewnego dnia w 79 r. Wulkan Wezuwiusz, który był nieaktywny od kilku tysięcy lat, wybuchł. – Pojawiło się tyle pyłu, że jego część dotarła aż do Afryki, Syrii i Egiptu; także do Rzymu. Wypełnił nad nim niebo i zakrył słońce – pisał o tym zjawisku Kasjusz Dion, rzymski historyk żyjący kilkadziesiąt lat po wydarzeniach w Pompejach. W IX w. rodziny, które trudniły się rolnictwem, wniosły w pobliżu ruin w Pompejach skromną kapliczkę. Dopiero jednak w 1872 r., gdy przybył tam adwokat Bartłomiej Longo (dzisiaj jest już błogosławionym Kościoła katolickiego), odkrył, że miejsce to umiera, a od śmierci ostatniego proboszcza nikt tam się już nie modli. Niestety, mało mieszkańców tego miasta utrzymywało praktykę modlitwy.
Jednak we śnie Bartłomiej Longo zobaczył zmarłego przyjaciela, który powiedział:
Uratuj ten lud, Bartłomieju! Rozpowszechniaj różaniec. Pobudzaj ludzi, by się modlili. Maryja obiecała ocalenie dla tych, którzy to robią!
Longo nie zastanawiał się długo. Sprowadził do Pompejów różańce, by mieszkańcy modlili się o nawrócenie. Tak też się stało, a z każdą wspólną modlitwą liczba obecnych mieszkańców rosła. W 1878 r. Bartłomiej otrzymał od pewnego klasztoru w Neapolu obraz Matki Bożej ofiarującej różaniec św. Dominikowi i św. Róży z Limy. Ponieważ obraz był bardzo zniszczony, malarz zmienił na nim postać św. Róży na św. Katarzynę ze Sieny. Obraz znalazł się na ołtarzu świątyni, która nawet nie została dokończona. Ale już zaczęły się dziać prawdziwe cuda.
W 1887 r. kard. Monaco La Valetta umieścił na nim diamentową koronę. Poświęcił ją papież Leon XII dopiero w 1891 r., jednocześnie święcąc sanktuarium, które od tej chwili było obecne w miejscu świątyni. Papież Benedykt XVI podczas homilii w tym sanktuarium w 2008 r. powiedział:
Różaniec jest duchową «bronią» w walce ze złem, z wszelką przemocą, w walce o pokój w sercach, w rodzinach, w społeczeństwie i na świecie (…). Kto mógł pomyśleć, że tutaj, przy ruinach starożytnych Pompei, powstanie sanktuarium maryjne o światowej sławie? I tyle dzieł o charakterze społecznym, które przekładają Ewangelię na konkretną posługę ludziom potrzebującym? Tam gdzie dociera Bóg, nawet pustynia zakwita. Także bł. Bartłomiej Longo swoim osobistym nawróceniem dał świadectwo tej duchowej siły, która przemienia wnętrze człowieka i sprawia, że potrafi on dokonywać rzeczy wielkich!
Nie mamy już Wszystkich Świętych. Teraz mamy Wszystkich Pogubionych. Bo ludzie się pogubili. Zapomnieli, po co idą na ten cmentarz. Zapomnieli, że to nie chodzi o religię ani o to, żeby się pokazać. Nawet tak poważne święto uczyniliśmy rewią mody, konkursem bukietów i plebiscytem wyboru najbardziej oświetlonych mogił. Tam, na cmentarzu, każdy jest już równy. Tam nie ma już bogatych i biednych, …Więcej
Nie mamy już Wszystkich Świętych. Teraz mamy Wszystkich Pogubionych. Bo ludzie się pogubili. Zapomnieli, po co idą na ten cmentarz. Zapomnieli, że to nie chodzi o religię ani o to, żeby się pokazać. Nawet tak poważne święto uczyniliśmy rewią mody, konkursem bukietów i plebiscytem wyboru najbardziej oświetlonych mogił.
Tam, na cmentarzu, każdy jest już równy. Tam nie ma już bogatych i biednych, grubych i chudych. Tam nie ma mądrych i głupich, ładnych i brzydkich. Tak nic się już nie liczy. Nie ma znaczenia wszystko to, za czym my tak dziś gonimy. Nie jest ważny smak tej waty cukrowej, którą sprzedaje się przy cmentarzu jak na festynie. Wielkość zniczy i kolor kwiatów. Nie ma znaczenia czy pomnik z marmuru, czy taniego kamienia. Liczy się, że to imię i to nazwisko na mogile przypomina, że nie byliśmy tu sami.
Gdyby tylko mogli przemówić ci, których już nie ma, powiedzieliby nam zapewne, że na nic te nasze zawody. Że tam, w wieczności, nie ocenia się nikogo po tym, co miał, ale po tym, jaki był. Że ta jedna lampka zapalona przez biedną wdowę była więcej warta niż bagażnik drogich zniczy przywieziony przez tych, którzy przyjechali z obowiązku.
Bez Matki Bożej Kościół się nie ostoi,proszę zobaczyć jak protestanci rozpierzchli się i w jakie herezje stoczyli odrzucając Eucharystię i kult Matki Jezusa.To nierozumne zachowanie budzi zgorszenie,wiadomo z Biblii że był taki zwyczaj iż małżonek przed zaślubieniem obdarowywał swą oblubienicę kosztownymi podarkami aby wyglądała pięknie w dniu ślubu.Im bogatszy narzeczony tym większe dary posyłał …Więcej
Bez Matki Bożej Kościół się nie ostoi,proszę zobaczyć jak protestanci rozpierzchli się i w jakie herezje stoczyli odrzucając Eucharystię i kult Matki Jezusa.To nierozumne zachowanie budzi zgorszenie,wiadomo z Biblii że był taki zwyczaj iż małżonek przed zaślubieniem obdarowywał swą oblubienicę kosztownymi podarkami aby wyglądała pięknie w dniu ślubu.Im bogatszy narzeczony tym większe dary posyłał aby na widok ustrojonej oblubienicy publicznie sławiono jego hojność. Maryja przyozdobiona przez Ducha Świętego i nazwana Pełna Łaski jest dla nas przyczyną do wysławiania Boga za hojne dary jakie Jej użyczył,Ją prosić o te łaski dla siebie też chcemy .
Różaniec jest duchową «bronią» w walce ze złem, z wszelką przemocą, w walce o pokój w sercach, w rodzinach, w społeczeństwie i na świecie (…). Kto mógł pomyśleć, że tutaj, przy ruinach starożytnych Pompei, powstanie sanktuarium maryjne o światowej sławie? I tyle dzieł o charakterze społecznym, które przekładają Ewangelię na konkretną posługę ludziom potrzebującym? Tam gdzie dociera Bóg, …Więcej
Różaniec jest duchową «bronią» w walce ze złem, z wszelką przemocą, w walce o pokój w sercach, w rodzinach, w społeczeństwie i na świecie (…). Kto mógł pomyśleć, że tutaj, przy ruinach starożytnych Pompei, powstanie sanktuarium maryjne o światowej sławie? I tyle dzieł o charakterze społecznym, które przekładają Ewangelię na konkretną posługę ludziom potrzebującym? Tam gdzie dociera Bóg, nawet pustynia zakwita. Także bł. Bartłomiej Longo swoim osobistym nawróceniem dał świadectwo tej duchowej siły, która przemienia wnętrze człowieka i sprawia, że potrafi on dokonywać rzeczy wielkich!
