Ku czci Jezusa Chrystusa Króla
Oportet autem illum regnare.
„Trzeba bowiem, ażeby królował”
(1 Kor 15, 25)
Papież Pius XI ustanowił specjalne święto ku czci Chrystusa Króla i z uzasadnieniem wyznaczył jego liturgiczny obchód w katolickim kalendarzu na ostatnią niedzielę października. W rozpowszechnionym kilkadziesiąt lat później kalendarzu reformowanym przypada ono w ostatnią niedzielę roku liturgicznego – tydzień przed pierwszą niedzielą Adwentu.
Najważniejszym dokumentem dotyczącym Chrystusa Króla i Chrystusowego królowania jest encyklika Quas primas papieża Piusa XI.
Chrystus Król, Chrystusowe królowanie, Chrystusowe Królestwo. W tych tematach mamy współcześnie do czynienia z wielością interpretacji, przemilczaniem, zubażającymi deformacjami, zawężającymi ujęciami, z chaosem i z lękliwym bądź przebiegłym antykatolickim unikaniem tematu. Niektóre nurty, z zagadkową antygorliwością wciskające się nachalnie do Kościoła, można umieścić w nierozumnych perspektywach wyrażanych w bezczelnych zawołaniach: „Nie chcemy, żeby ten królował nad nami” (Łk 19, 14) oraz „Nie mamy króla, tylko cesarza” (J 19, 15). Są i nurty redukcyjne – przesadnie prywatyzujące, bądź zorientowane kosmicznie. A są i tendencje do całkowitego pomijania tytułu Jezus Chrystus Król, związane z eliminowaniem Chrystusowego królowania w sprawach publicznych, społecznych i narodowych. Powody?…
Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Jest Królem. Kościół odnosi do Jezusa Chrystusa wspaniałe biblijne określenie „Król narodów”.
„Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie” (Ps 47, 8-9).
„Pan króluje: drżą narody;
zasiada na cherubach: a ziemia się trzęsie.
Wielki jest Pan na Syjonie
i wyniesiony ponad wszystkie ludy” (Ps 99, 1-2).
„Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów?
Tobie to właśnie przysługuje.
Bo spośród wszystkich mędrców narodów
i spośród wszystkich ich królestw
nikt nie może się równać z Tobą” (Jer 10, 7).
„Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi,
o Królu narodów!” (Ap 15, 3).
Jeśli „Król narodów”, to znaczy, że Król każdego narodu. A jeśli każdego narodu, to także i naszego narodu. Elementarz katolicki.
Encyklika Piusa XI Quas primas z 11 grudnia 1925 roku to najwyższy dostępny stopień nauczania Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na ten temat, a zatem najbardziej autorytatywny i wiążący! To integralna, katolicka – czyli prawdziwa – nauka o Chrystusie Królu i Chrystusowym królowaniu oraz o naszych obowiązkach wobec Chrystusa Króla i Chrystusowego Królestwa – w sferze prywatnej i publicznej. Kościół nie wypowiedział się pełniej. Nikt nie wzniósł się wyżej ponad Papieża Piusa XI. To jest najjaśniejsze Magisterium, porządkujące chaos i będące skutecznym remedium na tendencje redukcyjne w zakresie tej elementarnej tematyki – także współcześnie.
Celem nabywania i pogłębienia katolickiej doktryny – mens Ecclesiae – o Chrystusie Królu i Chrystusowym królowaniu oraz o naszych obowiązkach wobec Chrystusa Króla i Chrystusowego Królestwa – w sferze prywatnej i publicznej – korzystajmy z nagrań encykliki Quas primas oraz z innych bogatych materiałów tekstowych, video i audio dostępnych m. in.
TUTAJ→
i
TUTAJ→
Udostępniajmy także innym te cenne materiały i rozsyłajmy chętnie poniższy link, jako pomoc w godnym uczczeniu Jezusa Chrystusa Króla:
sacerdoshyacinthus.wordpress.com/…/ku-czci-jezusa-…
.
Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!