Artykuł przedstawia prawdziwą tezę Kapłan absolutnie nie ma wpływu na sam akt unicestwienia grzechu – ma jednak pośredni wpływ, jako Pasterz Kościoła na osobę, u której jego rolą jest wzbudzenie pełnej świadomości popełnianych grzechów (relacja) pouczenie – naprawa i ewentualnie odsunięcie (odpuszczenie) w czasie, aby Sakrament poprzez odpowiednio przygotowanego penitenta był Ważny wobec Boga Samego. To także potwierdzone jest w samym artykule cytuję: „Trzeba, aby rzeczywiście żałował za grzechy, które popełnił. Powinien mieć mocne postanowienie zerwania z przestępstwami i grzechami, które popełnił. ”

KAŻDY BEZ WYJĄTKU GRZECH TRWA W RELACJI, WIĘC W RELACJI (wyznaniu) MUSI MIEĆ SWÓJ KRES !!!

(Jk.5,14-15) [14] Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. [15] A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.[16] Wyznawajcie, zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego.”
Fragment ten mówi o relacji pomiędzy Kapłanem Kościoła a chorym także grzesznikiem, zatem wyznawanie grzechów zawiera się także w relacji.

„Wybacz mi” czy „Przepraszam” - cóż te słowa oznaczają? Czy wypowiedziane nawet do nieznajomej osoby w określonej sytuacji nie stanowią „wyznania grzechu” przyznania się wobec innej osoby do własnej winy? Widzimy tu, iż idea „spowiedzi” zakorzeniona jest od zarania naszych dziejów w naturalnym ludzkim bycie.

(J.20,21-23) [21] A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». [22] Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! [23] Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Możliwość „odpuszczania” lub „zatrzymania” grzechów, (J.20,23) stanowi o ważności sakramentu i to jest Łaską od Boga a nie jakimś przyznanym sobie kapłańskim przywilejem.
Konkluzja : nakazem i łaską daną przez Pana Jezusa w kontekście fragmentu (J.21, 16) tu cyt: „Paś owce moje!”– Jest to, że zagubioną osobę pasterz bierze na swoje „ramiona” - nie zdolną, aby sama mogła prawidłowo rozeznać swój grzech. Jest ona następnie zobowiązana przez kapłańskie pouczenie do naprawy lub zadość uczynienia w danej sprawie, aby mogła PONOWNIE! przystąpić do sakramentu i po to właśnie jest formuła „zatrzymania” grzechu i za tę Wielką Łaskę obecną w Kościele Katolickim Dziękujmy Panu Bogu. Zachęcam w uzupełnieniu zapoznać się dokładnie z piątym rozdziałem Ewangelii wg św. Mateusza - KAZANIE NA GÓRZE.