Św. Wawrzyniec Giustiniani. 5 września.

Syn arystokratycznej rodziny Giustinianich otrzymał na chrzcie świętym imię Giovanni, a w kilka lat po urodzeniu został osierocony przez ojca. Wychowaniem przyszłego świętego zajęła się pobożna matka. Nie od razu jednak był on gotowy do spełnienia wielkich dzieł, jakie Bóg pragnął powierzyć mu do wykonania, o czym świadczy podanie, wedle którego w widzeniu miała się odezwać do młodego Jana sama Mądrość Przedwieczna, mówiąc: „Czemuż, błądząc od przedmiotu do przedmiotu, szukasz odpoczynku daleko ode mnie? Ze mną jedynie znajdziesz to, czego serce twe pożąda, we mnie szukać tego winieneś, we mnie, która jestem Mądrością Pana. Weź mnie za swoją małżonkę i towarzyszkę, a mieć będziesz skarb nieoceniony”.

W wieku dziewiętnastu lat młodzieniec wstąpił wraz z dwoma przyjaciółmi (w tym z Gabrielem Condulmeremdo – późniejszym papieżem Eugeniuszem IV) do zgromadzenia kanoników regularnych na wyspie San Giorgio in Alga należącej do Rzeczypospolitej Weneckiej, przybierając imię Wawrzyniec (Lorenzo). Już w nowicjacie tak bardzo postąpił w cnotach, że niedługo po przyjęciu święceń diakonatu został obrany przez współbraci przełożonym konwentu (w 1406 roku). Pełnił potem kilkukrotnie funkcje generała zakonu, po kilku zaś latach zgromadzenie przyjęło nazwę kanoników świeckich, a w roku 1413 padre Lorenzo napisał regułę, dzięki czemu został uznany założycielem rozrastającego się wciąż zakonu.

W roku 1433 papież mianował Wawrzyńca biskupem diecezji Castello (po powstaniu patriarchatu weneckiego w 1451 roku Święty został pierwszym patriarchą tej stolicy). Oczywiście jako zakonnik i człowiek świadomy, iż większe zaszczyty to większa odpowiedzialność na sądzie ostatecznym i.... Św. Wawrzyniec Giustiniani