Jak znalazłem swoją tożsamość jako człowiek

Jak znalazłem swoją tożsamość jako człowiek – Dr Henry Makow

Heteroseksualność nie opiera się na „równości”. Kobiety ulegają mężczyzną, poddając się im w zamian za miłość. Kobiecość opiera się na wymianie władzy na miłość.

Ten artykuł, jest to mój pierwszy w Internecie, ukazał się prawie 20 lat temu, opisuje, jak nauczyłem się podążać za moimi męskimi instynktami. Samiec dominuje w związku heteroseksualnym. Kabaliści (sataniści) promują wzmocnienie pozycji kobiet, aby ostatecznie rozmyć różnice płci. Mają wpływ na podstawowe prawa wszechświata (yin-yang; aktywny-pasywny).

Dr Henry Makow .

Kiedy miałem 21 lat i mieszkałem w Izraelu, otrzymałem list od mojej matki. Wzięła moje oszczędności i zainwestowała w kamienicę.

„Teraz jesteś mężczyzną ”, powiedziała. Zastanawiałem się, co miała na myśli. Jak posiadanie domu uczyniło mnie „mężczyzną”?

Dorastałem w czasach, gdy młodzież „szukała tożsamości”. Szukałem jej w Izraelu. Później zostałem kanadyjskim nacjonalistą. W każdym przypadku nie znalazłem tożsamości w „społeczności”.

Miałem silnego patriarchalnego ojca, doskonały wzór do naśladowania. Zbudował udaną karierę i wspierał rodzinę.

„Praca jest kręgosłupem człowieka”, powiedział mi. „To najważniejsza decyzja, którą podejmuje mężczyzna. Żona jest drugą.”

Ale z jakiegoś powodu jego przykład nie został zarejestrowany. Dlaczego nie?

Przez stulecia mężczyźni definiowali się w kategoriach męskości. Dlaczego byłem taki nieświadomy?

Wziąłem moje wskazówki ze środków masowego przekazu. Byłem feministką.

Atak na płeć i rodzinę

Dorastałem w erze, która kupiła kłamstwo feministyczne, że mężczyźni i kobiety są identyczni. W naszej kulturze kobiety zachęca się do bycia „równymi” – robienia wszystkiego, co robią mężczyźni i odwrotnie. „Równy” stał się „identyczny”. To opóźniło mój rozwój osobisty o 25 lat. Wątpię, czy jestem w tym sam.

„Identyczny” sprawił, że szukałem siebie w partnerce. Dosłownie pociągały mnie gibkie młode kobiety o krótko przystrzyżonych fryzurach: moja własna osobowość.

Postawiłem kobietę na piedestale, ponieważ miała klucz do mojej tożsamości. Mogła mi to oddać. Niektóre kobiety zostały natychmiast odparte. Inne cieszyły się uwielbieniem przez chwilę, ale ostatecznie traciły szacunek.

Potrzebowałem kogoś zupełnie innego ode mnie, mojego kobiecego uzupełnienia.

Ostatecznie feminizm zostanie uznany za to, czym jest: zjadliwą antyspołeczną, anty-kobiecą, lesbijską ideologią, która osiągnęła władzę, udając, że broni praw kobiet. Poprzez przejęcie władzy feminizm był w stanie wykorzenić mężczyzn i maskulinizować kobiety. Innymi słowy, kobiety uzurpowały sobie męską tożsamość i w tym procesie obie płcie straciły własną.

Niesamowite zniszczenie heteroseksualności jest ukrytym celem feministek, które uważają, że różnica płci jest źródłem wszelkiej niesprawiedliwości.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że ruch feministyczny jest dosłownie komunistyczny. Większość czołowych myślicieli feministycznych, w tym Betty Friedan i Simone de Beauvoir, były marksistami, a wiele było także lesbijkami.

Feminizm dotyczy władzy, a nie wyboru. „Żadne kobiety nie powinny być upoważnione do pozostania w domu i wychowywania dzieci” – powiedziała założycielka feminizmu Simone de Beauvoir. „Kobiety nie powinny mieć takiego wyboru, ponieważ jeśli istnieje taki wybór, zbyt wiele kobiet uczyni ten wybór” (Saturday Review , 14 czerwca 1975).

Gdyby feminizm naprawdę polegał na wyborach, nie indoktrynowałby kobiet, by weszły na rynek pracy i stały się „niezależne”. Nie demonizowałby ludzi i miłości heteroseksualnej. Nie wykluczałby feministek, które wychodzą za mąż i zakładają rodziny.

Lesbijki zawsze były kobietami, które pożądały męskiej roli. Opiera się to na marksistowskich pojęciach „równości” i konfliktu klasowego, które nie mają znaczenia dla rzeczywistości mistycznej i biologicznej, takiej jak miłość.

Załamanie tradycyjnej rodziny spowodowane przez feminizm jest głównym powodem naszych problemów społecznych, osobistych i egzystencjalnych. Ludzie zawsze wywodzili znaczenie i cel z ról rodzinnych (np. Córka, żona i matka) oraz z rytuałów cyklu życiowego (małżeństwo, narodziny i śmierć). Rzeczywiście, małżeństwo i rodzina są daną przez Boga ścieżką do osiągnięcia miłości i osobistego spełnienia.

Miłość heteroseksualna to przyciąganie przeciwieństw. Rzeczywiście jako heteroseksualiści, definiujemy siebie w kategoriach tych różnic. Jeśli jesteśmy mężczyzną, nie jesteśmy kobietami i odwrotnie, jak ciemność i światło. Ponieważ zaprzeczyłem tym różnicom, nie wiedziałem, kim jestem. Nie rozumiałem kobiet i nie wiedziałem, jak do nich podejść.

Miałem prawie 50 lat, zanim rozwiązałem zagadkę. Książka „The Flight from Woman” (1964) autorstwa Karla Stern, kanadyjskiego psychiatry, potwierdziła to, co mówiły moje instynkty. Moja matka miała rację. Człowiek tworzy dom; kobieta robi dom.

Zdaniem Sterna męskość jest definiowana przez „władzę” nad środowiskiem naturalnym i społecznym. Mężczyźni zapewniają fizyczny i kulturowy kontekst dla świata domowego. Są oni: poszukiwaczami przygód i budowniczymi, obrońcami i dostawcami.

Kobiecość definiowana jest przez „miłość”. Kobieca psychologia opiera się na pielęgnowaniu i kochaniu mężów i dzieci, a przez to jest potrzebna i kochana. Kobiety są motorem miłości, działając jak serce w ciele. Rodzina jest fundamentalnym elementem społeczeństwa i odlewni przyszłości. Kobiety są jej fundamentem.

Mężczyźni określają się poprzez czyny; kobiety są po prostu miłością: pięknem, łaską, wiarą i dobrocią. Mężczyźni wydają się być racjonalni i obiektywni; kobiety subiektywne, intuicyjne i emocjonalne. Takie rozróżnienia nie muszą nas ograniczać. Są tematem, na którym można grać w nasze własne odmiany. Na przykład moja żona kosi trawnik; ja robię wszystkie zakupy i gotuje.

Feministyczna ewangelia, w której tradycyjne role seksualne są „opresyjne”, jest błędna. Dla wielu osób elastyczna interpretacja tradycyjnych ról jest niezbędna dla szczęścia i spełnienia.

Kobieta posiada swoją moc, w zaufaniu. W ten sposób kobieta wyraża swoją miłość. Ufając. W ten sposób kobiety rzeczywiście wzmacniają pozycję mężczyzn. Jeśli człowiek zdradzi to zaufanie, traci moc.

W zamian za swoją moc kobieta dostaje to, czego naprawdę chce: moc mężczyzny wyrażoną jako jego intensywną, niepodzielną miłość.

Uwzględnia ją w swojej sferze własnej korzyści: tak właśnie stają się dwie osoby. Jej szczęście jest jego szczęściem. Nie może jej skrzywdzić bez zranienia siebie samego.

ODZYSKIWANIE LUDNOŚCI

Nauczanie kobiet, jak szukać męskiej mocy, uniemożliwia im uzyskanie tego, czego naprawdę chcą. Kobiety chcą być opętane przez miłość mężczyzny.

Boża miłość do stworzenia jest odzwierciedlona w miłości mężczyzny do kobiety. Człowiek przekazuje miłość Boga kobiecie, czyniąc ją żoną i matką. Kobiety chcą męskiej mocy, ale musi to być mężczyzna.

Pewna dziewczyna powiedziała mi kiedyś: „Chcę być użyteczna”. Ta sama dziewczyna powiedziała też, że bez mężczyzny czuje się „jak łódź bez steru”. Podobnie mężczyzna bez kobiety jest sterem bez łodzi.

Mężczyzna nie może kochać kobiety, która konkuruje z nim o władzę. Relacje między tak zwanymi „równymi” są jak fuzje lub współlokatorzy.

Psychiatra Irene Claremont de Castillejo nazywa je małżeństwami „brat-siostra” ( Know Women: A Feminine Psychology, 1973 ).

Nie mogą osiągnąć intymności, jak wtedy, gdy kobieta poddaje swą wolę mężczyźnie, a mężczyzna przyjmuje to zaufanie z całym sercem. Niektórzy psychiatrzy twierdzą, że satysfakcja seksualna kobiety jest również związana z jej zdolnością do zaufania i poddania się.

Heteroseksualność nie opiera się na „równości”. Kobiety ulegają mężczyzną, poddając się im w zamian za miłość.

Kobiecość opiera się na podporządkowaniu władzy miłości.

Kobiece kobiety są stworzeniami Boga. W miłości poświęcają swoje „ja” dla miłości, która w wielu religiach jest kluczem do transcendencji. Helen Deutsch zauważyła ten syndrom „masochistyczno-narcystyczny” (poświęcenie dla miłości) w jej „Psychologii kobiet: interpretacja psychoanalityczna” (1944). Większość kobiet osiąga spełnienie jedynie jako żony i matki. W ich sercach wiedzą o tym.

Kobiety nie mogą też kochać mężczyzn, z którymi rywalizują. Kobiety są hipergamiczne, co oznacza, że szukają mężczyzn o wyższym statusie niż one same. Nawet najbardziej żarliwa heteroseksualna feministka może kochać tylko kogoś silniejszego niż ona.

Walka o władzę zatruwa relacje damsko-męskie. To śmierć miłości. Mężczyźni nie mogą zrezygnować ze swojej charakterystycznej cechy (mocy) i oczekiwać, że będą mężczyznami. Kobiety nie mogą krytykować i rzucać wyzwania mężczyznom i oczekiwać, że będą kochane.

Kiedy to zrozumiałem, poczułem się wyzwolony. Nawiązałem zdrowy związek z kobietą, która jest moją kobietą i poślubiłem ją.

WNIOSEK

Uniwersalny zarzut jest taki, że mężczyźni nie wiedzą, jak być mężczyznami; kobiety nie wiedzą, jak być kobietami. Pomaga postrzegać miłość heteroseksualną jako taniec mistyczny. Mężczyzna prowadzi; kobieta podąża za nim. Nie możesz mieć wdzięcznego tańca bez partnera grającego odpowiednio swoją rolę.

Taniec opiera się na miłości. Samiec zawsze rozważa życzenia partnerki, ponieważ ją kocha. W niektórych przypadkach poprosi ją o przewodzenie.

Nie chce jej dusić ani udaremniać. Chce, aby prosperowała, ponieważ jest częścią niego.

Jak w tańcu towarzyskim, kto może powiedzieć, która rola jest ważniejsza? Obaj partnerzy mają jednakową wartość. Taniec wymaga zarówno przywództwa i dynamizmu mężczyzny; i piękna, miłości i łaski kobiety.

W tańcu miłości dwoje ludzi staje się jednym, a owocem tego mistycznego zjednoczenia jest często dziecko.

Źródło: www.henrymakow.com (art. z dnia 11kwietnia 2019)

Tłum. Sobrius