Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej 22 sierpnia

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej
22 sierpnia

Wspomnienie Maryi Królowej zostało wprowadzone przez papieża Piusa XII encykliką Ad caeli Reginam (Do Królowej niebios) wydaną 11 października 1954 r., w setną rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi. Już w czasie Soboru Watykańskiego I w roku 1869 biskupi francuscy i hiszpańscy prosili o to święto. Pierwszy Kongres Krajowy Maryjny we Francji odbyty w Lyonie (1900) prośbę tę ponowił. Uczyniły to również międzynarodowe kongresy maryjne odbyte we Fryburgu (1902) i w Einsiedeln (1904). Od roku 1923 wyłonił się specjalny ruch pro regalitate Mariæ. Początkowo wspomnienie Maryi Królowej obchodzone było w dniu 31 maja, ale w wyniku posoborowej reformy kalendarza liturgicznego przesunięto je na oktawę uroczystości Wniebowzięcia Maryi - 22 sierpnia. To właśnie wydarzenie ukoronowania Maryi wspominamy w piątej tajemnicy chwalebnej różańca, a we wspomnienie dokonujemy aktu ponowienia poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi.
Tytuł ten podkreślony został także w dokumentach Soboru Watykańskiego II, szczególnie w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen gentium: „Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panującego
Matricaria
Ziemia czartu w moc oddana
Morzem krwi i łez zalana,
Wyczekuje Zbawcy swego,
By ją wyrwał z mocy złego.
Lecz Bóg słusznie zagniewany,
Chce za grzech być przebłagany.
A czyż zdolne jest stworzenie
Dać Mu zadośćuczynienie?
Mądrość jego już przejrzała
Tę co wierną Mu być miała.
Ją przez wieki umiłował
I dla Syna przygotował,
By na ziemi jak i w Niebie
Miał Przybytek godny Siebie.
Bądźże wiecznie …Więcej
Ziemia czartu w moc oddana
Morzem krwi i łez zalana,
Wyczekuje Zbawcy swego,
By ją wyrwał z mocy złego.
Lecz Bóg słusznie zagniewany,
Chce za grzech być przebłagany.
A czyż zdolne jest stworzenie
Dać Mu zadośćuczynienie?

Mądrość jego już przejrzała
Tę co wierną Mu być miała.
Ją przez wieki umiłował
I dla Syna przygotował,
By na ziemi jak i w Niebie
Miał Przybytek godny Siebie.

Bądźże wiecznie uwielbiona,
Ty coś grzechem nie skalana,
Gwiazdo Morza,Niebios Pani
Serca Tobie niesiem w dani,
Racz w nich miłość swą zapalić,
By Cię godnie mogły chwalić.

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński Niepokalane Poczęcie