Święty Medardus był synem frankońskiego szlachcica Nectardusa i Rzymianki Protagii. W domu rodzicielskim odebrał chrześcijańskie wychowanie i już jako dziecko zaskakiwał otoczenie nie tylko głęboką pobożnością, ale także cudami, które Pan Bóg czynił, wejrzawszy na jego pałające ogniem świętości serce. Już wtedy dawał przykład zadziwiającego miłosierdzia. Pewnego razu napotkał wędrowca, któremu skradziono konia i nie miał jak podróżować dalej. Chłopiec ulitował się nad nim i podarował mu konia z ojcowskiej stajni. Służba domowa wpadła w panikę obawiając się gniewu pana, lecz mały Medard uspokoił ich, mówiąc: „Nie obawiajcie się! Konia tego dałem ubogiemu dla miłości Chrystusa, a Jezus już pomyśli o tym, jakby go nam oddać” – i rzeczywiście, gdy weszli do stajni, nie brakowało ani jednego zwierzęcia.
Rodzice posłali Medarda na naukę do szkoły biskupiej w Tournay przy kościele Saint Quentin, gdzie zaprzyjaźnił się on ze świętym Eleuteriuszem (późniejszym biskupem Tournay). Wspólnie odkrywali …Więcej