Przydomek hiszpańskiego świętego, żyjącego w dobie rekonkwisty, oznacza „nienarodzony” (non natus), ponieważ urodził się przez cesarskie cięcie po tym, jak jego matka zmarła przy porodzie. W starych przekazach na temat Świętego odnajdujemy informację, że pochodził on ze szlacheckiej rodziny zamieszkałej w katalońskiej miejscowości Portello i kiedy jako młodzieniec zapragnął obrać stan duchowny, ojciec, chcąc wybić synowi z głowy ten pomysł, wysłał go na wieś, by zajmował się pasterstwem. Nieopodal pastwiska odnalazł on kapliczkę Matki Bożej, gdzie zanosił usilne prośby o spełnienie jego pragnienia. Wspomożycielka Wiernych wysłuchała jego modlitw i wkrótce przy pomocy wuja, hrabiego Cardony, złamał opór ojca, który zgodził się, by jego syn porzucił zaszczyty i majątek rodziny dla widoków wyższej doskonałości. Przed wstąpieniem do nowicjatu (w dwudziestym roku życia), młody szlachcic dokończył przerwaną edukację w Barcelonie.
Zgromadzeniem, o którym myślał Rajmund przez cały czas swego pobytu na „wygnaniu”, był założony przez świętego Piotra Nolasco Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników (Ordo Beatae Mariae Virginis de Mercede), zwany popularnie mercedarianami. Dzielił się on na dwie gałęzie – świecką, której członkami byli rycerze walczący o oswobodzenie Półwyspu Iberyjskiego od najazdu Maurów, i duchowną, zorganizowaną według reguły świętego Augustyna, z dodatkowym ślubem, iż każdy zakonnik gotów jest dobrowolnie oddać się w niewolę, jeśli miałby dzięki temu uratować choćby jednego chrześcijanina z rąk muzułmańskich. Szacuje się, że mercedarianie wyzwolili w sumie około pół miliona osób pozostających w okowach najeźdźcy.
