Św Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz. 28 października.

O Szymonie znajdujemy w Nowym Testamencie zaledwie kilka wzmianek. Mateusz i Marek nazywają go Szymonem Kananejczykiem, skąd wyciągano przez wieki wniosek, iż pochodził on z Kany Galilejskiej, a nawet, że był tym szczęśliwcem, na którego weselu Pan Jezus uczynił pierwszy cud u progu swego publicznego życia. Z czasem jednak wśród egzegetów przeważyła interpretacja etymologiczna – Kananejczyk bowiem oznacza gorliwy czy też żarliwy. Tą tezę potwierdza fakt, iż Łukasz nazywa go właśnie Szymonem Gorliwym (Zelotes). Świadczyłoby to, iż gorliwie zachowywał nakazany od Boga Zakon Mojżeszowy. Można się w tym przydomku dopatrywać również konotacji historycznych wskazujących na ewentualną przynależność Szymona do ruchu nacjonalistycznego Zelotów (gorliwych, czyli kannaim), walczących przeciwko rzymskiej zwierzchności nad ludem Izraela.

Niewiele więcej dowiadujemy się z Pisma Świętego i Tradycji o Judzie Tadeuszu, autorze najkrótszego z Listów Katolickich wchodzących w kanoniczny skład ksiąg objawionych. Wymieniany jest jako jeden z „braci Jezusa”, a więc Jego bliski krewny (brat znaczyło w ówczesnym języku żydów tyle co krewny). Był on bratem Jakuba Mniejszego, a Apostołowie nadali mu przydomek Tadeusz, czyli Odważny. Podobnie jak w przypadku Szymona istnieją różne wersje zdarzeń dotyczące jego działalności po zesłaniu Ducha Świętego i śmierci.

Znacznie bardziej znanym i popularnym z dwóch Apostołów, których Kościół wspomina wspólnie 28 października jest Juda Tadeusz, a to ze względu na ogrom łask, jakie wyświadczył niezliczonej liczbie wiernych chrześcijan jako Patron od spraw beznadziejnych. Czciciele Świętego, którzy doznali jego wspomożenia kopiują tekst nowenny i zostawiają w kościołach, dzięki czemu moc jego wstawiennictwa rozszerza się i dociera w sytuacjach wydawać by się mogło przypadkowych, a w rzeczywistości będących zrządzeniem Opatrzności.

Dlaczego jednak tak wielki.... Święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz