150 rocznica Powstania Styczniowego - Chwała Bohaterom.

Wiersz autora z roku 1863, o zsyłce na Sybir bohaterskich Polaków po Powstaniu Styczniowym.

Mieczysław Romanowski (1834-1863)
Dziadziuś
Kibitki stoją przed dworem,

We dworze światła goreją,

Tam stary dziadziuś wieczorem

Dziatwie i wnukom kolejom

O bojach z Polskę prawi

I przyszłość im błogosławi.

„Służcie ojczyźnie!” – tak woła

-„Zgubion kto Polsce nie służy!

Ani przy śmierci anioła,

Ni ciszy serca wśród burzy

Nie będzie dusza mieć taka

Hańbiąca imię Polaka.

Wpadlim, ale powstaniem!

Nikczemni tylko znikają;

Pan bliski ze zmiłowaniem,

Gdy serca w dzielności wzrastają,

Służcie ojczyźnie wytrwale!”

Wtem we drzwiach stają Moskale!

Przelękła wnucząt gromada,

Do dziadka ciśnie się drżąca;

Jak kłosie do nóg mu pada,

W oczy się patrzy milcząca,

Jęknąć słóweczka się boi…

Moskale stoją, - dziad stoi.

„Matieżnik!” Sprawnik doń rzecze.

„Na ciebie Sybir jest w prawie!

Tyś krzyż postawił człowiecze,

Za postrzelonych w Warszawie!

Ty kochasz plemię to wraże,

Car w Sybir odwieźć cię każe!”

I skinął, by mu okuli

Łańcuchem ręce i nogi….,

Do dziadka dziatwa się tuli

Mimo żółdaków batogi:

„O dziadku! – woła ze łzami,

O broń się, pozostań z nami!”

„Bóg z wami!! – dziaduś odpowie,

Ojczyźnie służcie wytrwale!

Ja na sybirskie pustkowie,

Gdzieś moje kości powale,

Lecz duch mój będzie nad wami,

W niebiosach, między gwiazdami!”