Św. Grzegorz Wielki . Doktor Kosciola 3 wrzesnia

Święty Grzegorz Wielki to pierwszy papież tego imienia i pierwszy, który nazwał się servus servorum Dei – sługą sług Bożych. Ten mnich benedyktyński w pontyfikalnej szacie zawierał sojusze z barbarzyńskimi władcami, żelazną prawicą przywracał karność w szeregach duchowieństwa, dla ubogich był ojcem, a dla spragnionych Królestwa Niebieskiego – szafarzem dóbr niebieskich. Z jego imieniem kojarzy się zwykle uporządkowanie bezcennej spuścizny śpiewu Kościoła zachodniego, czyli chorału, a także ostateczną redakcję Kanonu rzymskiego czy tak zwane Msze gregoriańskie.

Pochodzenie Świętego otwarło mu drogę do kariery duchownej, zarówno ze względu na dobre urodzenie – był synem patrycjusza Gordiana Anicjusza i świętej Sylwii, a przodkiem w prostej linii papieża świętego Feliksa III (po śmierci małżonki przyjął święcenia kapłańskie) – jak i z powodu głęboko religijnej atmosfery panującej w jego domu. Zdobywszy szerokie wykształcenie, pełnił pewne funkcje publiczne w Rzymie, natomiast po śmierci ojca (w 575 roku) wzgardził przywiązaniem do ziemskich obowiązków, pragnąc do śmierci pełnić duchowne. Wstąpił do zakonu benedyktynów, a majątek, który odziedziczył przeznaczył na fundacje kościelne (zbudował za sprzedane dobra sześć klasztorów na Sycylii i jeden w Rzymie).

Cnotę posłuszeństwa i karność życia zakonniczego posunął do radykalnej wręcz doskonałości. Nie folgował samemu sobie w walce ze słabością grzesznej natury, dlatego mógł być równie wymagającym wobec swoich współbraci, kiedy został przełożonym konwentu (przedtem jeszcze odbył podróż do Konstantynopola jako wysłannik papieża Pelagiusza II). Żywot świętego z IX wieku napisany przez niejakiego brata Jana wspomina historię świadczącą o tym jak bezwzględny był ten święty mąż w zachowywaniu reguły zakonnej i jak dzięki temu nie mniej bezwzględna stawała się jego skuteczność w zbawiennym prowadzeniu dusz.

Otóż okazało się, że jeden z mnichów.... Św. Grzegorz Wielki