ona
21,4 tys.

Cytaty o jedności

Cytaty o jedności

„Was zaś proszę, bracia, przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy to samo mówili i żeby nie było między wami rozdwojenia, ale bądźcie doskonale zgodni w tej samej myśli i w tym samym zdaniu” (1 Kor 1,10).

* * *

„A ja gdy będę podwyższony nad ziemię, pociągnę wszystko do siebie” (J 12,32).

„Jam jest prawdziwy szczep winny, a Ojciec mój jest rolnikiem. Wszelką latorośl, nie przynoszącą we mnie owocu, odetnie ją; a wszelką, która przynosi owoc, oczyści ją, aby więcej owocu przynosiła. Już wy jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem. Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama ze siebie, jeśli nie będzie trwać w winnym szczepie; tak ani wy, jeśli we mnie nie będziecie pozostawać. Jam jest szczep winny, wyście latorośle. Kto pozostaje we mnie, a ja w nim, ten wiele owocu przynosi; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. Jeśliby kto we mnie nie trwał, precz wyrzucony będzie jak latorośl, i uschnie; i zbiorą ją, i wrzucą do ognia, i palić się będzie. Jeśli we mnie trwać będziecie, a słowa moje w was trwać będą, cokolwiek zechcecie, prosić będziecie, i stanie się wam. W tym jest uwielbiony Ojciec mój, żebyście bardzo wiele owocu przynosili, i stali się uczniami moimi. Jak mnie umiłował Ojciec, i ja umiłowałem was: trwajcież w miłości mojej. Jeśli przykazania moje zachowacie, będziecie trwać w miłości mojej, jak i ja zachowałem przykazania Ojca mego, i trwam w miłości jego” (J 15,1-10).

„A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez słowo ich uwierzą we mnie; aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby uwierzył świat, że ty mię posłałeś. A ja chwałę, którą mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, jak i my jedno jesteśmy. Ja w nich, a ty we mnie, aby osiągnęli doskonałą jedność, i żeby świat poznał, że ty mnie posłałeś i umiłowałeś ich, jak i mnie umiłowałeś. Ojcze, których mi dałeś, chcę, aby gdzie ja jestem, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moją, którąś mi dał; albowiem umiłowałeś mię przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy, świat cię nie poznał, a ja ciebie poznałem i oni poznali, żeś ty mię posłał. I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię, aby miłość, którą mię umiłowałeś, w nich była, a ja w nich” (J 17,20-26).

„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest uczestnictwem krwi Chrystusowej? A chleb, który łamiemy, czyż nie jest uczestnictwem ciała Pańskiego ? Ponieważ jeden chleb – wielu jesteśmy jednym ciałem; wszyscy, którzy w jednym chlebie uczestniczymy” (1 Kor 10,16-17).

„Zatem proszę was ja, więzień w Panu, abyście postępowali godnie według powołania, do którego jesteście wezwani, z wszelką pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc się wzajemnie w miłości, starając się troskliwie o zachowanie jedności ducha w spójni pokoju. Jedno ciało i jeden duch, jak jesteście wezwani w jednej nadziei wezwania waszego. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nad wszystkimi i poprzez wszystko i we wszystkich nas” (Ef 4,1-6).

„Dziś sprowadź mi dusze heretyków i odszczepieńców, i zanurz ich w morzu miłosierdzia Mojego; w gorzkiej męce rozdzierali mi ciało i serce, to jest Kościół mój. Kiedy wracają do jedności z Kościołem, goją się rany Moje i tym sposobem ulżą mi męki” (Pan Jezus do św. Faustyny Kowalskiej, Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej, Nowenna do Miłosierdzia Bożego).

„Pracy nad jednością chrześcijan nie wolno popierać inaczej, jak tylko działaniem w tym duchu, by odszczepieńcy powrócili na łono jedynego, prawdziwego Kościoła Chrystusowego, od którego kiedyś, niestety, odpadli. Powtarzamy, by powrócili do jednego Kościoła Chrystusa, który jest dla wszystkich widoczny i po wsze czasy, z woli Swego Założyciela, pozostanie takim, jakim go On dla zbawienia wszystkich ludzi ustanowił” (Pius XI, encyklika Mortalium animos).

(cytaty z Pisma świętego za: Pismo święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie polskim x. Jakuba Wujka SI, wydanie trzecie poprawione, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 1962 r.)
ona
Bardzo charakterystyczną rzeczą, która łączy ludzi wyznajacych powyższą opinię o Vaticanum II, jest postawa zgnuśnienia, postawa beznadziei i upatrywania we wszystkim zła. Zły jest Kościół, bo źle się dzieje w nim. Do kościoła na Mszę nie pójdę, bo ona jest nieważna swiętokradzka, ważna jest tylko msza trydencka. Do Komunii nie przystąpię, bo to świętokradztwo nie przyjmować na kolanach, tylko …Więcej
Bardzo charakterystyczną rzeczą, która łączy ludzi wyznajacych powyższą opinię o Vaticanum II, jest postawa zgnuśnienia, postawa beznadziei i upatrywania we wszystkim zła. Zły jest Kościół, bo źle się dzieje w nim. Do kościoła na Mszę nie pójdę, bo ona jest nieważna swiętokradzka, ważna jest tylko msza trydencka. Do Komunii nie przystąpię, bo to świętokradztwo nie przyjmować na kolanach, tylko na stojąco (ta sprawa jest bardzo delikatna, ale są parafie, w których księża udzielają Komunii św. przy balaskach, i to jest piękne). Ten "modernizm" w Kościele zepsuł biskupów, wszyscy oni czczą mamonę i oddają pokłon diabłu. Doprawdy, spotykam takich ludzi codziennie (!), wiele im tłumaczę, ale oni są głusi i... smutni. Przeraźliwie smutni, gnębieni skrupułami, myślący apokaliptycznie, że będzie za to kara Boża, że będzie zemsta nieba. Dokąd zmierzają ci ludzie? Zastanów się, czy to nie jest zabieg szatana? Celowy zabieg, by tych ludzi odciągnąć od Kościoła? To prawda, ze Kościół, jako oblubienica Pana Jezusa jest grzeszny, składa się bowiem z wielu grzesznych członków, ale uświęcany łaską Boga idzie w tej zawierusze dziejów prosto w kochające objęcia Boga Ojca, który wybacza i przytula do siebie. Czy takie zwodzenie ludzi delikatnych, wrażliwych, nie ma na celu właśnie odłączenia ich od owczarni Pana? Jeśli będą poza nią, niechybnie zginą, pójdą na zatracenie. Odcięci od źródła, sakramentalnego życia - przepadną...
Należy bardzo przestrzegać przed tego rodzaju postawami, upominać, polecać lekturę dzieł soborowych, podać tytuły, najlepsza i najłatwiejsza w recepcji na początek będzie adhortacja
ona
Różne talenty i pierwsze spory
Piotr i Paweł byli Żydami, ale posiadali różne talenty i zupełnie odmienne charaktery. Mimo tego Kościół umieszcza ich razem w jednym dniu, gdyż pragnie podkreślić, że mimo istniejących między nimi różnic, byli oni współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie. Piotra i Pawła uznajemy dzisiaj za dwa filary Kościoła. Starożytna grecka ikona przedstawia Piotra …Więcej
Różne talenty i pierwsze spory
Piotr i Paweł byli Żydami, ale posiadali różne talenty i zupełnie odmienne charaktery. Mimo tego Kościół umieszcza ich razem w jednym dniu, gdyż pragnie podkreślić, że mimo istniejących między nimi różnic, byli oni współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie. Piotra i Pawła uznajemy dzisiaj za dwa filary Kościoła. Starożytna grecka ikona przedstawia Piotra i Pawła stojących obok siebie i podtrzymujących wspólnie na wysuniętych do środka dłoniach miniaturę gmachu Kościoła. Jest to dla nas znak, że wszyscy jesteśmy powołani do budowania Kościoła bez względu na dzielące nas różnice. Budowniczym Kościoła w rzeczywistości nie jest człowiek, lecz Bóg. Jezus chce z nas, słabych, budować dom, który będzie przestrzenią Jego obecności dla wszystkich ludzi w świecie.
Jedność w Kościele nie jest równoznaczna z ujednoliceniem wszystkich form wyrazu teologii i duchowości, form liturgicznych i dyscypliny. Już w pierwotnym Kościele dochodziło do sporów, których konsekwencją było powstanie dwóch przeciwstawnych obozów. Pierwszy składał się z chrześcijan wywodzących się z judaizmu, który podkreślał konieczność obrzezania pogan. Przedstawiciele drugiego, reprezentowanego przez Pawła, twierdzili, że poganie, którzy przyjmą chrzest, nie mają już obowiązku poddawać się obrzezaniu. Problem stawał się coraz poważniejszy i młodemu Kościołowi groził rozłam. Nie można było dłużej zwlekać i dlatego Kościół antiocheński zdecydował się poprosić przełożonych Kościoła jerozolimskiego o ostateczne rozstrzygnięcie sporu. Doszło do pierwszego w historii soboru. 👏