Film oparty jest na faktach czyli na prawdzie:
La miniserie, come la concorrente prodotta da Rai Padre Pio - Tra cielo e terra, è stata presentata in occasione della chiusura della causa di beatificazione del frate di Pietrelcina.
Il film ripercorre la vita del frate di Pietrelcina, dall'infanzia, all'ordinazione, alle stimmate, attraverso un lungo flashback, qui offertoci tramite un lungo interrogatorio da parte di un sacerdote.
Miniserial, podobnie jak konkurent wyprodukowany przez Rai Padre Pio - Między niebem a ziemią, został przedstawiony z okazji zakończenia procesu beatyfikacyjnego brata z Pietrelciny.
Film odtwarza życie brata Pietrelciny, począwszy od dzieciństwa, przez święcenia, aż po stygmaty, przez długą retrospekcję, tutaj ofiarowaną nam przez długie przesłuchanie przez kapłana.
fragment z recenzji :

Dopo la morte di suo padre, alla fine della guerra, padre Pio viene tentato per l'ennesima volta dal demonio che questa volta riesce a sconfiggere, pur avendolo messo alla prova duramente. Padre Pio inaugura quindi la Casa Sollievo della Sofferenza e fa la conoscenza di un giovane sacerdote dalla Polonia, un certo Karol Wojtyla, che un giorno, secondo quanto rivelato al Visitatore apostolico, diventerà un eccellente e umile Papa.

Po śmierci ojca, pod koniec wojny, Ojciec Pio zostaje po raz kolejny wypróbowany przez diabła, który tym razem udaje się pokonać, nawet ciężko poddając się próbie. Ojciec Pio inauguruje Dom Ulgi w Cierpieniu i poznaje młodego księdza z Polski, niejakiego Karola Wojtyły, który pewnego dnia, jak objawił się Wizytatorowi Apostolskiemu, stanie się doskonałym i pokornym papieżem.

Po 10 latach bezowocnej dyskusji arcybiskup Lefebvre 8 lipca 1987 r. napisał do kardynała Ratzingera list o następującej treści:

Eminencjo,
po dokładnym zbadaniu odpowiedzi udzielonej przez Świętą Kongregację Nauki Wiary na nasz dokument Dubia, jak również wobec dostarczonych przez nas zastrzeżeń dotyczących soborowej Deklaracji o Wolności Religijnej, proszę przyjąć nasz osąd podjęty w tej materii, wraz z jego uzasadnieniem. Niech mi wolno będzie dołączyć do niego dokumenty, które świadczą o tym, że osąd ten nie jest naszą osobistą opinią, lecz raczej opinią osób upoważnionych. Ponieważ tak się złożyło, że w ciągu ostatnich kilku dni opublikowałem książkę na ten temat, zatytułowaną oni Jego zdetronizowali, poczułem się w obowiązku z uszanowaniem przedłożyć Waszej Eminencji jej egzemplarz. W ciągu kilku ostatnich miesięcy otrzymaliśmy wiele ważnych opracowań pochodzących z rzymskich uniwersytetów i konferencji episkopatów. Przesyłam Waszej Eminencji krytykę dokumentu o. Cesboué, który nadesłała nam francuska konferencja episkopatu.
Dołączyłem również kilka innych opracowań na ten sam temat w celu wykazania, że nasza odmowa przyjęcia liberalnych zasad soborowej Deklaracji o Wolności Religijnej nie jest oparta na osobistych lub sentymentalnych opiniach, lecz na nieomylnym Magisterium Kościoła. Dlatego też dołączyliśmy:

Rozważania kardynała Browne’a,
Uwagi Coetus Internationalis, czyli grupy Ojców Soboru przeciwnych wolności religijnej,
Krytykę msgr. Husseau z Uniwersytetu Katolickiego w Angers,
Krytykę o. de Sainte-Marie Sallerona, byłego profesora na Teresianum,
List biskupa de Castro Mayera, wówczas biskupa Campos, skierowany do papieża Pawła VI, wraz z załącznikiem.

Na tej podstawie możemy stwierdzić, iż liberalna doktryna o wolności religijnej i doktryna tradycyjna są sobie diametralnie przeciwne. Należało dokonać wyboru pomiędzy schematem kardynała Ottavianiego a schematem kardynała Bea na ten sam temat. Podczas ostatniego spotkania Centralnej Komisji Przygotowawczej Soboru miała miejsce gorąca kontrowersja pomiędzy wspomnianymi kardynałami. Kardynał Bea przyznawał, że jego tezy są całkowicie sprzeczne ze schematem kardynała Ottavianiego. Od tej pory nic się nie zmieniło. Tradycyjne Magisterium sprzeciwia się tezie liberalnej opartej na fałszywej koncepcji ludzkiej godności i błędnej definicji świeckiego społeczeństwa. Problem sprowadza się do poznania, kto ma rację – kardynał Ottaviani czy kardynał Bea. Praktyczne konsekwencje tezy liberalnej, przyjętej przez Stolicę Apostolską po Soborze, są zgubne i antychrześcijańskie. Jest to zdetronizowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa, połączone ze sprowadzeniem wszystkich religii do tego samego statusu wobec prawa; to z kolei prowadzi do ekumenicznej apostazji, takiej jak ta w Asyżu.

W celu przeciwdziałania autodestrukcji Kościoła błagamy Ojca Świętego za wstawiennictwem Waszej Eminencji o pozwolenie na swobodne praktykowanie Tradycji poprzez udzielenie jej środków potrzebnych do życia i rozwoju, dla ratowania Kościoła katolickiego i dla zbawienia dusz – błagamy o uznanie tradycyjnych zgromadzeń, a zwłaszcza seminariów; błagamy, abyśmy, Jego Ekscelencja de Castro Mayer i ja sam, mogli wyświęcić kilku wybranych przez Was biskupów pomocniczych w celu udzielenia Kościołowi łask Tradycji, jedynego źródła odnowy Kościoła. Eminencjo, po blisko 20 latach natarczywych próśb o błogosławieństwo i zachętę dla Tradycji, błagania ciągle pozostają bez odpowiedzi. Jest to prawdopodobnie ostatni apel w obliczu Boga i Kościoła.

Na Ojcu Świętym i na Was samych ciążyć będzie odpowiedzialność za definitywne zerwanie z przeszłością Kościoła i jego Magisterium. Dzisiejsze Magisterium samo w sobie nie zasługuje na miano katolickiego, skoro nie jest przekazem depozytu wiary, to jest Tradycji. Nowe Magisterium, nie jest zakorzenione w przeszłości, a co więcej, w stopniu, w jakim sprzeciwia się Magisterium wszystkich czasów, może być co najwyżej schizmatyckie i heretyckie. Nieustająca wola unicestwienia Tradycji jest dążeniem samobójczym, które poprzez samo swoje istnienie usprawiedliwia prawdziwych i wiernych katolików do podejmowania decyzji koniecznych dla ratowania Kościoła i zbawienia dusz.

Jestem pewny, że Matka Najświętsza z Fatimy pobłogosławi ten ostatni apel w siedemdziesiątą rocznicę Jej objawień i przekazów. Obyście po raz drugi nie pozostali głusi na Jej wołanie.

Pozostaję do dyspozycji Waszej Eminencji,

Arcybiskup Marceli Lefebvre, 8 lipca 1987 r.
---------------------------------------
Elkam 6 godziny temu

www.sspxasia.com/…/1988-06-09.htm

DLACZEGO ARCYBISKUP LEFEBVRE DOKONAŁ KONSEKRACJI BISKUPÓW BEZ ZGODY RZYMU???
----------------------------------------------
Elkam 6 godziny temu

www.sspxasia.com/…/1988-06-09.htm

Elkam

Wiem , wiem do czego jest zdolna i co potrafi plaga szaranczy fsspx , ktora nadciagnela na Glorie.....

święty z Gargano zwrócił szczególną uwagę na ks. Wojtyłę i dlaczego czternaście lat później, kiedy już wtedy biskup Wojtyła poprosił go, by modlił się o cud, Ojciec Pio odpowiedział, że "Jemu nie można odmówić". Fakt ten niezbicie udokumentowany i pewny, może oznaczać i oznacza tylko jedno: Ojciec PIo coś "zobaczył", spotkał się z kimś, kto miał stać się jedną z największych postaci Kościoła XX wieku i kto miał wiele dlań wycierpieć....