Bóg Wcielony urodzony jako Żyd

"Żydem" (dosłownie „chwalca Jahwe” lub „czciciel Jahwe”) jest każdy Hebrajczyk, Izraelita. Galilea była częścią Palestyny, podobnie jak Śląsk jest częścią Polski (mieszkaniec Śląska jest Polakiem).

Nasz Pan i Król Jezus Chrystus jest odwiecznie istniejącym Bogiem Wcielonym, Który urodził się jako człowiek w narodzie żydowskim i praktykował religię żydowską. Podważanie tej prawdy jest równoznaczne z podważaniem dogmatu o Wcieleniu.

Zaprzeczanie prawdzie o tym, że Pan Jezus narodził się w narodzie żydowskim i praktykował religię żydowską, jest herezją (doketyzm).

Warto przeczytać: Unia hipostatyczna

Pan Jezus jako człowiek ze względu na pochodzenie narodowe był i na zawsze pozostanie Żydem, ponieważ prawda o narodowości nigdy nie zostaje usunięta, mimo że w wieczności nie ma żadnego znaczenia. Jednakże ze względu na religię był żydem, gdyż wypełnieniem Starego Testamentu jest Nowy Testament, a więc wypełnieniem judaizmu biblijnego jest Kościół, który jest nowym i duchowym Izraelem.

Pismo Święte:

Wolałbym bowiem sam być pod klątwą [odłączony] od Chrystusa dla [zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami. Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen (Rz 9, 3-5).

Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama (Mt 1, 1).

Na to rzekła do Niego Samarytanka: «Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem (J 4, 21-22).

Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: «Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?» Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?» Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie» (J 18, 33-35) .

Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów (J 4, 21-22).

Sobór Watykański II:

Zawsze też ma Kościół przed oczyma słowa Apostoła Pawła odnoszące się do jego ziomków, "do których należy, przybrane synostwo i chwała, przymierze i zakon, służba Boża i obietnice; ich przodkami są ci, z których pochodzi Chrystus wedle ciała" (Rz 9,4-5), Syn Dziewicy Maryi. Pamięta także, iż z narodu żydowskiego pochodzili Apostołowie, będący fundamentami i kolumnami Kościoła, oraz bardzo wielu spośród owych pierwszych uczniów, którzy ogłosili światu Ewangelię Chrystusową (Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich "Nostra aetate" 4).

Katechizm Kościoła Katolickiego:

Wierzymy i wyznajemy, że Jezus z Nazaretu, urodzony jako Żyd z córki Izraela w Betlejem, w czasach króla Heroda Wielkiego i cezara Augusta I, z zawodu cieśla, który umarł ukrzyżowany w Jerozolimie za czasów namiestnika Poncjusza Piłata, w czasie rządów cezara Tyberiusza, jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem (KKK 423).

Benedykt XVI:

Ponadto stwierdzamy, że „Jezus z Nazaretu był Żydem, a Ziemia Święta jest macierzystą ziemią Kościoła”;[133] korzenie chrześcijaństwa znajdują się w Starym Testamencie i chrześcijaństwo zawsze czerpie pokarm z tych korzeni. Dlatego zdrowa nauka chrześcijańska zawsze odrzucała wszelkie odradzające się formy marcjonizmu, który na różne sposoby przeciwstawia Stary Testament Nowemu (Adhortacja "Verbum Domini" 40).

Św. Jan Paweł II:

Jezus z Nazaretu jest członkiem wielkiej rodziny ludzkiej poprzez naród, do którego bezpośrednio przynależy. Jest synem Izraela, wybranego przez Boga ludu Starego Przymierza. Jezus rodzi się pośród tego ludu, wzrasta w jego kulturze i religii. Jest prawdziwym Izraelitą, myśli i mówi po aramejsku według ówczesnych zasad pojęciowych i lingwistycznych, zachowuje zwyczaje i obyczaje swego środowiska. Jako Izraelita jest dziedzicem Starego Przymierza i dziedzictwu temu dochowuje wierności (Audiencja generalna, Watykan, 4 lutego 1987; żródło: prchiz.pl/…cja-1998-korzenie-kosciola-cz4).

Nasz Boski Zbawiciel na zawsze pozostaje w swym człowieczeństwie Żydem ze względu na narodowość, podobnie jak Jego Najświętsza Matka i Apostołowie. Również święci różnych narodowości na zawsze pozostaną takimi, mimo że w Niebie nie ma to większego znaczenia (np. święty Maksymilian M. Kolbe na zawsze pozostanie polskim świętym).

Nigdy jednak nie wolno zapominać, że Pan Jezus ustanowił Nowe Przymierze i założył Kościół, który jest nowym i duchowym Izraelem, natomiast obecny judaizm rabiniczny (talmudyczny) powstał w całkowitej opozycji do Chrystusa i Kościoła, dlatego jest a n t y c h r z e ś c i j a ń s k i.

Warto przeczytać: Obowiązek ewangelizowania Żydów