Ostatnie neofickie podrygi polskiej lewicy medialnej i politycznej przekraczają granice śmieszności. Egzaminowanie biskupów i duchownych z posłuszeństwa papieżowi przez środowisko, które od dekad reaguje alergicznie na jakikolwiek przejaw watykańskiej inspiracji w działaniach, powoływanie się na kościelne dokumenty w mediach, które kilka miesięcy temu wydawały się być o krok od wypalania słowa świeckość na czołach swoich pracowników to wdzięczny temat do żartów i kpin, czemu dawałem już wyraz – cytując klasyka – wielokrotnie i na różne sposoby.
Koroną, śmietanką i całą resztą metafor w litanii argumentów jest odwoływanie się do dogmatu o papieskiej nieomylności – tego samego, który do tej pory pełnił numer jeden na innej liście przebojów: tej z powodami, dla których katolicy są przedmiotem nieograniczonej beki. Dziś apel papieża o przyjmowanie uchodźców przez parafie nagle sprawia, że wyśmiewana katolicka bezmyślność i owcze posłuszeństwo dla stetryczałej rady watykańskich gerontów …More