Te Deum powstało na Zachodzie na przełomie IV i V wieku. Powstawało przez długie lata, a jego tekst na początku nie był jeszcze ustalony. Wreszcie znalazł się ktoś, kogo imienia nie znamy, a kto z istniejących wersji stworzył Hymn w naszej obecnej formie. Hymn śpiewano najpierw w południowej Gali, w Mediolanie i w centralnej Italii.
Powiedzieć, że Hymn jest stary to mało, to utwór starożytny, a co do wersji, tłumaczeń, to na pewno jest ich wiele. Pierwotnie Hymn przypisywano Świętemu Ambrożemu, który miał pod natchnieniem Ducha Św. wypowiedzieć go na widok Świętego Augustyna.

@peccator ecc
"tym bardziej że chodzi o przekład poetycki, nie oryginalny tekst łaciński"
---

Jeżeli coś zmienia znaczenie oryginału nie jest przekładem, nawet poetyckim.

"Nie sądzę żeby takie szczegóły były ważne"
---
Takie szczegóły są ważne zwłaszcza, że przy adoracji Najśw. Sakramentu Kapłan niekiedy na słowa "błogosław dziedzictwo swoje" błogosławi Najśw. Sakramentem. Mamy zatem wyraźny dysonans tj. śpiewa się tuż przedtem o "ludzie sierocym" mimo iż Jego Pan jest przy nim i mu błogosławi.

Nota bene na podobną sprawą - choć tym razem chodzi o rdzennie polską kolędę a nie przekład - zwrócił kiedyś uwagę ks. D. Olewiński tj. na to że w jednej ze zwrotek Pójdźmy wszyscy do stajenki stoi o Chrystusie: "i wyniszczasz swoje Bóstwo" co jest, jak by nie było, absurdem z punktu widzenia teologii i logiki.

Można dodać że powyższego błędu można było uniknąć, gdyby tłumacz trzymał się bardziej łacińskiego tekstu
(Æterna fac cum sanctis Tuis in gloria numerari.
Salvum fac populum tuum,
Domine, et benedic hereditati Tuæ.)

np.:
Policz nas między swych świętych,
wiecznej chwały zlej nam zdroje,
zbaw, o Panie, lud swój wierny,
błogosław dziedzictwo swoje.

PS Tak, szczegóły są ważne zwłaszcza, że przy adoracji Najśw. Sakramentu Kapłan niekiedy na słowa "błogosław dziedzictwo swoje" błogosławi Najśw. Sakramentem. Mamy zatem wyraźny dysonans tj. śpiewa się tuż przedtem o "ludzie sierocym" mimo iż Jego Pan jest przy nim i mu błogosławi.