Sergei Rachmaninoff, "Vocalise" (Вокализ) Op 34 Nº 14 Por su forma, es un ejercicio vocal. Por su contenido, es un canto de cisnes sobre la irrepetible belleza (femenina). Es la canción preferida …更に表示
Sergei Rachmaninoff, "Vocalise" (Вокализ) Op 34 Nº 14
Por su forma, es un ejercicio vocal. Por su contenido, es un canto de cisnes sobre la irrepetible belleza (femenina). Es la canción preferida no solo de las sopranos sino también de los violinistas. Preparaos para que una buena interpretación de Vocalise os forme un nudo en la garganta.
Vocalise, Op. 34, No. 14 is a song by Sergei Rachmaninoff, published in 1912 as the last of his Fourteen Songs, Op. 34. Written for voice (soprano or tenor) with piano accompaniment, it contains no words, but is sung using any one vowel (of the singer's choosing). It was dedicated to soprano Antonina Nezhdanova.
Although the original publication stipulates that the song may be sung by either soprano or tenor voice, it is usually chosen to be performed by a soprano. As with many classical vocal pieces, it is transposed into a variety of keys, allowing performers to choose a vocal range more suitable to their natural voice, so that artists who may not have the higher range of a soprano can nevertheless perform the song.
(Rec June 5, 2012) Soprano Peggy Pei-Ju Yu is coaching with Ghenady Meirson, the Russian Opera Workshop founder and principal coach.
Вокализ, опус 34, № 14 — песня Рахманинова, опубликованная в 1912 году как последняя из его «Четырнадцати песен, опус 34». Написанная для голоса (сопрано или тенора) с фортепианным аккомпанементом, она не содержит слов, а поётся на одном гласном звуке (на выбор исполнителя). Песня была посвящена Антонине Неждановой.
Vocalise op. 34 nr 14 (fr. wokaliza) – pieśń Siergieja Rachmaninowa opublikowana w 1912 jako ostatnia z jego Czternastu Pieśńi op. 34. Przeznaczona jest do wykonywania przez głos (sopran lub tenor) z akompaniamentem fortepianu. Pieśń nie zawiera słów a w śpiewie stosuje się tylko jedną samogłoskę. Utwór dedykowany jest śpiewaczce Antoninie Nezhdanovie (sopran). Mimo że oryginalna publikacja zastrzega wykonywanie pieśni przez sopran lub tenor jest ona zwykle wykonywana przez pierwszy z głosów. Podobnie jak w wielu klasycznych utworów wokalnych Vocalise jest transponowana do różnych tonacji co umożliwia wykonawcom wybrać zakres dźwiękowy kompozycji jak najbardziej podobnych do naturalnej skali ich głosu co sprawia że artyści śpiewający głosami innymi niż naturalny sopran czy tenor także mogą wykonywać utwór. Co ważne śpiewak tenorowy wykonuje pieśń o oktawę niżej niż sopran.
Vocalise, Op. 34 No. 14 is een begeleid lied van Sergei Rachmaninov uit Veertien Liederen, Opus 34. Het lied werd uitgegeven in 1912. De Vocalise is geschreven voor de stem van een sopraan of tenor. Deze vocalise wordt meestal geheel gezongen met de "ah"-klank. De Vocalise is opgedragen aan de sopraan Antonia Nezhdanova. Hoewel de originele publicatie aanduidt dat het stuk moet worden gezongen door een sopraan, dan wel een tenor, is het stuk nooit voorgedragen door een tenor, omdat het bereik van de mannelijke stem (één octaaf lager dan een sopraan) vreemd klinkt met de pianobegeleiding.
セルゲイ・ラフマニノフの歌曲《ヴォカリーズ》 嬰ハ短調は、1912年6月に作曲されて1913年に出版されたソプラノまたはテノールのための《14の歌曲集》作品34の終曲のことである。より正確には、1913年出版時は13曲までしか含まれず、1915年に完成された第14曲は同年末の出版である。最初の草稿は13曲に先立つ1912年春で、この時点ではピアノ伴奏だったが、補筆・改訂を重ねる間に自ら管弦楽編曲を行い、1916年1月初演はクーセヴィツキー指揮による管弦楽版だった。初演者のソプラノ歌手アントニーナ・ネジダーノヴァに献呈されている。母音「アー」で歌われる溜め息のような旋律と、淡々と和音と対旋律とを奏でていくピアノの伴奏が印象的である。ヴォカリーズの性質上、歌詞はない。ロシア語の制約を受けないためもあって、ラフマニノフの数多ある歌曲の中でも、最も人口に膾炙した1曲となっている。また、さまざまな編成による器楽曲としても広く演奏されている。
Por su forma, es un ejercicio vocal. Por su contenido, es un canto de cisnes sobre la irrepetible belleza (femenina). Es la canción preferida no solo de las sopranos sino también de los violinistas. Preparaos para que una buena interpretación de Vocalise os forme un nudo en la garganta.
Vocalise, Op. 34, No. 14 is a song by Sergei Rachmaninoff, published in 1912 as the last of his Fourteen Songs, Op. 34. Written for voice (soprano or tenor) with piano accompaniment, it contains no words, but is sung using any one vowel (of the singer's choosing). It was dedicated to soprano Antonina Nezhdanova.
Although the original publication stipulates that the song may be sung by either soprano or tenor voice, it is usually chosen to be performed by a soprano. As with many classical vocal pieces, it is transposed into a variety of keys, allowing performers to choose a vocal range more suitable to their natural voice, so that artists who may not have the higher range of a soprano can nevertheless perform the song.
(Rec June 5, 2012) Soprano Peggy Pei-Ju Yu is coaching with Ghenady Meirson, the Russian Opera Workshop founder and principal coach.
Вокализ, опус 34, № 14 — песня Рахманинова, опубликованная в 1912 году как последняя из его «Четырнадцати песен, опус 34». Написанная для голоса (сопрано или тенора) с фортепианным аккомпанементом, она не содержит слов, а поётся на одном гласном звуке (на выбор исполнителя). Песня была посвящена Антонине Неждановой.
Vocalise op. 34 nr 14 (fr. wokaliza) – pieśń Siergieja Rachmaninowa opublikowana w 1912 jako ostatnia z jego Czternastu Pieśńi op. 34. Przeznaczona jest do wykonywania przez głos (sopran lub tenor) z akompaniamentem fortepianu. Pieśń nie zawiera słów a w śpiewie stosuje się tylko jedną samogłoskę. Utwór dedykowany jest śpiewaczce Antoninie Nezhdanovie (sopran). Mimo że oryginalna publikacja zastrzega wykonywanie pieśni przez sopran lub tenor jest ona zwykle wykonywana przez pierwszy z głosów. Podobnie jak w wielu klasycznych utworów wokalnych Vocalise jest transponowana do różnych tonacji co umożliwia wykonawcom wybrać zakres dźwiękowy kompozycji jak najbardziej podobnych do naturalnej skali ich głosu co sprawia że artyści śpiewający głosami innymi niż naturalny sopran czy tenor także mogą wykonywać utwór. Co ważne śpiewak tenorowy wykonuje pieśń o oktawę niżej niż sopran.
Vocalise, Op. 34 No. 14 is een begeleid lied van Sergei Rachmaninov uit Veertien Liederen, Opus 34. Het lied werd uitgegeven in 1912. De Vocalise is geschreven voor de stem van een sopraan of tenor. Deze vocalise wordt meestal geheel gezongen met de "ah"-klank. De Vocalise is opgedragen aan de sopraan Antonia Nezhdanova. Hoewel de originele publicatie aanduidt dat het stuk moet worden gezongen door een sopraan, dan wel een tenor, is het stuk nooit voorgedragen door een tenor, omdat het bereik van de mannelijke stem (één octaaf lager dan een sopraan) vreemd klinkt met de pianobegeleiding.
セルゲイ・ラフマニノフの歌曲《ヴォカリーズ》 嬰ハ短調は、1912年6月に作曲されて1913年に出版されたソプラノまたはテノールのための《14の歌曲集》作品34の終曲のことである。より正確には、1913年出版時は13曲までしか含まれず、1915年に完成された第14曲は同年末の出版である。最初の草稿は13曲に先立つ1912年春で、この時点ではピアノ伴奏だったが、補筆・改訂を重ねる間に自ら管弦楽編曲を行い、1916年1月初演はクーセヴィツキー指揮による管弦楽版だった。初演者のソプラノ歌手アントニーナ・ネジダーノヴァに献呈されている。母音「アー」で歌われる溜め息のような旋律と、淡々と和音と対旋律とを奏でていくピアノの伴奏が印象的である。ヴォカリーズの性質上、歌詞はない。ロシア語の制約を受けないためもあって、ラフマニノフの数多ある歌曲の中でも、最も人口に膾炙した1曲となっている。また、さまざまな編成による器楽曲としても広く演奏されている。