W teologii moralnej mówi się o pokusach, czyli o sytuacjach, w których człowiek staje przed wyborem, najczęściej między dobrem prawdziwym a pozornym. Pokusa nie jest grzechem, nie jest nim również jej rozważanie. Tak naucza KK
Jak więc rozumieć inny fragment z "Orędzi na Czasy Ostateczne, które właśnie nadeszły", gdzie czytam o pokusie takie zdanie:
...wchodząc w kontakt z diabłem, nie wygracie. Już na wstępie jesteście przegrani...jeśli tylko wpuścicie jego jad do swego serca i poczniecie choćby rozważać to co wam proponuje, już popełniliście grzech.. [Orędzia na Czasy Ostateczne, które właśnie nadeszły, tom 4, str 73]

Jest to jeden z wielu przykładów, dzięki któremu można pokazać, że w zależności od "potrzeb i okoliczności" duch mówiący w Orędziach raz mówi albo TAK albo NIE. We fragmencie, który cytuje ksiądz w kazaniu pokusa nie jest grzechem, w innym miejscu nawet rozważanie jej jest grzechem.
Czy aby na pewno dusza poddawana pokusie ...jest na wstępie przegrana???, czy zawsze przegrywa z diabłem???

Przeczytajcie co o diabłach i możliwościach duszy w kwestii obrony przed nimi mówi Ten, który duszę stwarzał
Bóg Ojciec:

….Diabeł został wykonawcą sprawiedliwości mojej, ażeby dręczyć dusze, które nędznie mnie obraziły. Umieściłem go w tym życiu, izby kusił stworzenia moje, nie aby stworzenia moje zostały zwyciężone, lecz aby triumfowały nad nim i otrzymały ode mnie chwałę zwycięstwa, dowiódłwszy w sobie cnoty. Nikt nie powinien się bać walki z diabłem czy jego pokusy, bo uczyniłem wszystkich silnymi. Dałem im męstwo woli, umocnionej w krwi Syna mojego. Woli tej żaden diabeł ani żadna moc stworzenie nie może zmienić. [Dialog o Bożej Opatrzności]