"Ja nie jestem nikim wyjątkowym i proszę mnie za takiego nie mieć. Jestem najzwyklejszym, błądzącym księdzem i chrześcijaninem, waszym bratem Janem, który często się w życiu gubił. Jeśli Pan Bóg przyjmie mnie do siebie, obiecuję, że na tyle, na ile mi pozwoli, bo to też nie jest takie oczywiste, będę próbował być blisko was. Przepraszam wszystkich tych, których skrzywdziłem, których niesprawiedliwie oceniłem. Proszę o wybaczenie wszystkich, którzy się poczuli przeze mnie dotknięci w tych momentach, kiedy nie stanąłem na wysokości zadania. I chciałem powiedzieć, że nie mam żalu do nikogo. Tak mi, Panie Boże, dopomóż"
ks. Jan Kaczkowski, "Życie na pełnej petradzie", Kraków, 2015

Miał umiejętność autentycznego odczytywania, był otwarty na ludzi. Nie dzielił ich na tych, którzy są wierzący i tych, którzy nie są. Rozmawiając ze studentami medycyny, podkreślał wymiar etyczny ich pracy - wspominał na antenie TVN 24 arcybiskup Tadeusz Gocłowski.
Nie miał w sobie odpychającego moralizatorstwa. Pokazał najlepsze elementy człowieczeństwa
ojciec Paweł Gużyński
- Nie miał w sobie odpychającego moralizatorstwa. Pokazał najlepsze elementy człowieczeństwa. Nie miał złudzeń, zajmował się w życiu rzeczami ważnymi i głębokimi. Nie marnował czasu. Presja choroby i pamięć o swojej śmierci sprawiły, że był w pewnym sensie wolny. Było widać po nim, że był też bardzo zorganizowaną osobą, nastawiona na realizację celów m.in. zbieranie funduszy dla chorych. Pamiętam, że on miał ogromne wsparcie w swoim ojcu, który jest osobą niewierzącą, ale mam wrażenie, że ks. Kaczkowski wierzył za dwoje - powiedział, wspominając zmarłego ojciec Paweł Gużyński. - Jego życie to potężne świadectwo zmagania się z chorobą, tu nie trzeba więcej słów. Liczy się świadectwo - dodał.