Dlaczego podałem przykłady biskupów polskich, którzy nie podlegają Episkopatowi Polski?
Dlatego, że dla tych biskupów polskich Intronizacja Jezusa Chrystusa nie była żadną herezją.
Na Litwie dokonano Intronizacji.
Nie było herezją Intronizowanie Matki Bożej na Królową Polski.
Dopiero teraz padła na niektórychych polskich biskupów w Polsce niemoc i strach i rozpoczęli prześladowania wiernych, którzy są za Intronizowaniem.
Pamiętamy wspomnianego tutaj na forum Gloriapl biskupa polskiego rzymsko-katolickiego z Hiszpani Lamberta.
Wywiad z Jego Ekselencją biskupem K Lambertem o Intronizacji w połaczeniu z ks Piotrem Natankiem
Biskup Katolicki Christian Lambert w Obronie ks Piotra Natanka

Kazimierz Świątek
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skocz do: nawigacji,szukaj
Kazimierz Świątek
kardynał prezbiter

Mater Misericordiae
Matko Miłosierdzia
Kraj działania
Białoruś
Data i miejsce urodzenia
21 października 1914
Valga
Data i miejsce śmierci
21 lipca 2011
Pińsk
administrator apostolski diecezji pińskiej
Okres sprawowania
1991–2011
arcybiskup mińsko-mohylewski
Okres sprawowania
1991–2006

Wyznanie
katolickie
Kościół
rzymskokatolicki
Prezbiterat
8 kwietnia 1939
Nominacja biskupia
13 kwietnia 1991
Sakra biskupia
21 maja 1991
Kreacja kardynalska
26 listopada 1994
Jan Paweł II
Kościół tytularny
S. Gerardo Maiella
Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons
Kazimierz Świątek w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji
21 maja 1991
Konsekrator
Tadeusz Kondrusiewicz
Współkonsekratorzy
Władysław Jędruszuk
Edward Kisiel
[pokaż]Konsekrowani biskupi
Antoni Dziemianko
29 września 1998
Kazimierz Wielikosielec
24 czerwca 1999
Władysław Blin
20 listopada 1999
Cyryl Klimowicz
9 grudnia 1999
[pokaż]Współkonsekrowani biskupi
Jan Chrapek
6 czerwca 1992

Kardynał Kazimierz Świątek
Kazimierz Świątek (ur. 21 października 1914 w Valdze, zm. 21 lipca 2011 w Pińsku) – biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita mińsko-mohylewski w latach 1991–2006, administrator apostolski diecezji pińskiej w latach 1991–2011, przewodniczący Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Białorusi w latach 1999–2006, kardynał od 1994
=========
Życiorys[edytuj]
Urodził się w patriotycznej rodzinie polskiej. Jego ojciec walczył w legionach Józefa Piłsudskiego i zginął podczas obrony Wilna przed bolszewikami w 1920. W wieku 3 lat został wraz z rodziną zesłany na Syberię. Po powrocie do Polski w 1922 osiadł w Baranowiczach, gdzie uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana.
W 1932 wstąpił do seminarium duchownego w Pińsku, gdzie 8 kwietnia 1939 otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie został skierowany jako wikariusz do historycznej parafii Prużana na Polesiu. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. 21 kwietnia 1941 został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Brześciu nad Bugiem, gdzie z powodu przekonań religijnych represjonowany był przez władze ZSRR. Skazany na karę śmierci, której wykonanie uniemożliwiło wkroczenie wojsk niemieckich w 1941. Powrócił do parafii Próżany, gdzie pracował w czasie okupacji niemieckiej. Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej został 17 grudnia 1944 ponownie aresztowany, uwięziony w Mińsku i 21 lipca 1945 skazany na 10 lat łagrów o zaostrzonym reżimie i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. Na Syberii pracował przy wyrębie tajgi. 3 grudnia 1947 został zesłany do gułagu w okolicach Workuty. 16 lipca 1954 został uwolniony, w ramach zwolnień więźniów politycznych z łagrów, na mocy decyzji Berii, a realizowanych przez Chruszczowa, i powrócił do Pińska.
Gdy na fali pieriestrojki zaczęły powstawać polskie stowarzyszenia, a wśród nich Związek Polaków na Białorusi bardzo aktywnie włączył się w jego działalność, w którym pełnił funkcję zastępcy prezesa i wszedł do zarządu głównego.
25 lipca 1989 papież Jan Paweł II mianował go biskupem i administratorem apostolskim na Białorusi. 13 kwietnia 1991 został mianowany arcybiskupem archidiecezji mińsko-mohylewskiej i administratorem apostolskim diecezji pińskiej. 26 listopada 1994 został podniesiony do godności kardynalskiej. Jego kościołem tytularnym był S. Gerardo Maiella. 14 czerwca 2006 przeszedł na emeryturę. Pozostał jednak administratorem apostolskim diecezji pińskiej do 14 czerwca 2011[1].
Po długiej chorobie zmarł 21 lipca 2011 w Pińsku[2]. 25 lipca 2011 w Pińsku odbył się jego pogrzeb, w którym uczestniczyli m.in. arcybiskup metropolita krakowski kardynał Stanisław Dziwisz, były arcybiskup ryski kardynał Jānis Pujats oraz arcybiskup metropolita mińsko-mohylewski Tadeusz Kondrusiewicz[3].