Prof. Bartyzel:
[...]Z drugiej strony, inicjatywę posła Górskiego uważam - nie przecząc dobrym intencjom - za chybioną: mówiąc ewangelicznie - za "rzucanie pereł przed wieprze". Byłoby wprost gorszące, gdyby w parlamencie dyskutowano czy Pan Jezus ma być czy nie być królem Polski, dając przy okazji asumpt rozmaitym Szenyszynom do bluźnierstw, a już prawdziwą katastrofą było odrzucenie wniosku w głosowaniu: to przecież oznaczałoby formalny akt apostazji. Zdecydowanie parlament nie jest właściwą drogą, bo - nawet gdyby wszyscy posłowie byli katolikami - istnieje fundamentalna sprzeczność między instytucją demokratyczną a ideą królowania w ogóle.
_______________________________________________________________
@mkatana 13 minut(y) temu
Zmarł Artur Górski – poseł PiS, monarchista, dziennikarz i działacz katolicki
OŚWIADCZENIE POSELSKIE
W SPRAWIE INTRONIZACJI CHRYSTUSA KRÓLA
WYGŁOSZONE W SEJMIE W DNIU 24.05.2006 R.
Artur Górski, poseł PiS
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Polska, by dołączyć do narodów tworzących duchową wspólnotę Królestwa Bożego, poddała się pod panowanie Króla królów mocą władzy Mieszka I, przyjmując Chrzest święty. Następstwem i dopełnieniem tego aktu wiary była korona władcy chrześcijańskiego, nałożona w 1024 r. Bolesławowi Chrobremu, za zgodą papieża Jana XIX, przez arcybiskupa gnieźnieńskiego.
Te wielkie wydarzenia religijne o zasadniczym wpływie na los i kształt naszego Narodu, zostały przysypane kurzem historii, ale nigdy nie zapomniane. Polska – ten prastary dąb z gniazdem białego orła – w najbardziej dramatycznych momentach zagrożenia swego bytu narodowego zawsze nawiązywała do swych chrześcijańskich korzeni, by z nich czerpać moc do przetrwania. Chlubnym tego przykładem są śluby Jana Kazimierza, któremu, i całej naszej Ojczyźnie, przyszła z pomocą Najświętsza Pani, Matka Jezusa Chrystusa. Ogłoszona przez niego Królową Korony Polskiej, aktem monarszej władzy, potwierdzonym zapisem konstytucyjnym zgromadzenia sejmowego z 1764 r., od 350 lat przewodzi naszemu Narodowi w jego trudnej dziejowej wędrówce.
Wędrówka ta trwa i zdaje się być coraz cięższa, bo choć na duchowym tronie Piastów i Jagiellonów zasiada Najdostojniejsza Królowa Nieba i Ziemi, to nadal duchowy tron Króla Polski czeka, aż Polska aktem prawnym swej najwyższej władzy ustawodawczej wprowadzi nań Jezusa Chrystusa.
Wysoka Izbo! Jesteśmy w przededniu niezwykłego wydarzenia: przybędzie do Polski z wizytą apostolską Ojciec święty Benedykt XVI, Namiestnik Chrystusowy, sukcesor wielkiej spuścizny Jana Pawła II, najznakomitszego syna polskiej ziemi. W tych wydarzeniach religijnych ostatniego ćwierćwiecza, których byliśmy i jesteśmy naocznymi świadkami, czyż nie należy odczytać przesłania wiary? Czy mógłby być bardziej duchowy, sławny i należny Bogu akt wdzięczności ze strony naszego Narodu za cuda Jego łaski okazane Polsce, jak dokonany przez obecny Sejm akt uznania Pana Jezusa Królem Polski?
Polska potrzebuje potężnej protekcji, by szczęśliwie „po wyjściu z Egiptu” przejść przez „pustynię czasu wyrzeczeń” i osiągnąć w końcu szczęśliwy byt, który Naród upatruje w budowie IV Rzeczypospolitej.
Dziś Ojczyzna nasza jest w najwyższej potrzebie, by na duchowym tronie Polski zasiadł Król królów i Pan panujących. Jest też chwila stosowna, by z okazji wizyty widzialnej głowy Kościoła powiedzieć otwarcie o potrzebie nałożenia na głowę jedynego i prawowitego Jezusa Króla Korony Polski. Tego Aktu Intronizacji od władz Rzeczypospolitej Polskiej od kilku lat domaga się w sposób konsekwentny i stanowczy nasz Naród. Do Kancelarii Sejmu i Senatu, do przedstawicieli władz państwowych napływają nieustannie monity w tej sprawie zarówno od różnych organizacji społecznych i politycznych, jak też od osób prywatnych.
Dlatego apeluję, by pielgrzymka pierwszego Papieża nie-Polaka w naszej Ojczyźnie skłoniła rządzących Polską do głębokiej refleksji religijnej, by Sejm Rzeczypospolitej – przynaglony nawoływaniem Sługi Bożego Jana Pawła II: Otwórzcie drzwi Chrystusowi, w 350. rocznicę ślubów Jana Kazimierza oraz w 50. rocznicę Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego – jeszcze w tym roku podjął stosowną uchwałę nadania Chrystusowi tytułu: Jezus Król Polski.
Wysoka Izbo, nadszedł czas, by koło naszej narodowej historii, rozpoczynające swój bieg od Chrztu Polski, osiągnęło jego najwznioślejsze dopełnienie w Akcie Intronizacji Jezusa Króla Polski. Od tego Sejmu zależy, czy nasz Naród będzie budował swe dalsze dzieje na niezniszczalnym fundamencie wiary, nadziei i miłości – w Chrystusie Królu.
intronizacja.pl/index.php

Ksiądz Trytek nigdy nie propagował intronizacji Chrystusa Króla Polski: Ks. Trytek o ks. Natanku

1 kwiecień - 360 rocznica ogłoszenia przez króla Matki Bożej Królową Korony Polskiej - Z dawna Polski Tyś Królową!
Z dawna Polski Tyś Królową!
x. Rafał Trytek

1 kwietnia AD 2016 przypada 360. rocznica ogłoszenia przez króla Jana Kazimierza Matki Bożej Królową Korony Polskiej. Kilkanaście dni później przypada 1050. rocznica chrztu Mieszka I i chrystianizacji jego państwa. Nie bez przyczyny wspomniałem o tych dwóch datach w tej kolejności. Możemy bowiem być pewni, że już u zarania Polski katolickiej Najświętsza Maryja Panna szczególnie się nami opiekowała i to Ona wyprosiła nam łaskę chrztu świętego.

Decyzja księcia Mieszka włączyła Polskę do kręgu narodów katolickich obrządku łacińskiego. Staliśmy się lennem świętego Piotra: przez tysiąc lat naszych dziejów życie narodowe i społeczne Polaków było życiem podporządkowanym zasadom Świętej Wiary, nauczanym przez Namiestników Chrystusa na ziemi, czyli papieży. Polska jako państwo przez osiemset lat istnienia nigdy nie odstąpiła od wyznawania religii katolickiej, a jej zasady przenikały do praw i obyczajów Królestwa Polskiego. Również jako naród pozbawiony państwowości staliśmy wiernie przy religii Chrystusowej, broniąc jej przed atakami schizmatyków i heretyków. Te tysiąc lat było pasmem nieustannych zmiłowań Pańskich nad grzesznym narodem. Dzisiaj, gdy brakuje prawdziwych Pasterzy na tronie świętego Piotra i stolicach biskupich, nie mamy już jako naród nieomylnej busoli wskazującej właściwy kierunek ziemskiej wędrówki i pozwalającej uniknąć skał i mielizn współczesnej antycywilizacji. Tutaj szukać należy źródeł naszej narodowej słabości, zagubienia duchowego oraz triumfu najgorszych błędów i herezji. Polska jest jedynie w takim stopniu zdrowa, w jakim korzysta z nagromadzonych przez wieki skarbów mądrości i dobrych narodowych obyczajów, a także zdrowego rozsądku wyćwiczonego przez lata okupacji niemieckiej i sowieckiej oraz zniewolenie czasu PRL – jedynego okresu w naszej historii, kiedy państwo odwołujące się do polskości głosiło oficjalnie doktrynę materialistyczną i ateistyczną. Lecz nawet wtedy znakomita większość Polaków pozostała wierna Bogu.

Ponieważ widzimy beznadziejność wszelkich czysto ludzkich wysiłków dla ratowania Ojczyzny, chcemy się z tym większą siłą i zdecydowaniem zwrócić o pomoc do Matki Bożej Królowej Korony Polskiej. 1 kwietnia AD 2016 w naszym oratorium w Krakowie odnowimy śluby króla Jana Kazimierza sprzed 360 lat. Coroczne odnowienie ślubów było zresztą życzeniem monarchy. Jako przedstawiciele Polski królewskiej chcemy być szczególnie wierni zobowiązaniom naszych władców wobec Majestatu Króla Królów.

Następnego dnia, 2 kwietnia, w pierwszą sobotę miesiąca, w oktawie Zmartwychwstania Pańskiego, odnowimy natomiast poświęcenie Polski Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny z 8 września AD 1946, które odbyło się na Jasnej Górze pod przewodem x. prymasa Augusta Hlonda.
Te dwa akty będą przygotowaniem do obchodów 1050-lecia chrztu Polski, które odbędą się w krakowskim oratorium NMP Królowej Polski w niedzielę Dobrego Pasterza – 10 kwietnia AD 2016. Główną ich treścią będzie odmówienie aktów poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa: jasnogórskiego z 27 lipca AD 1920, krakowskiego z 3 czerwca AD 1921 i wreszcie wszechpolskiego z 28 października AD 1951.

Aby odnowienie aktu przyniosło oczekiwany skutek, należy najpierw osobiście się poświęcić Najświętszej Maryi Pannie – najlepiej aktem św. Ludwika Marii Grignion de Montfort (28 kwietnia przypada trzechsetna rocznica jego śmierci) – oraz Najświętszemu Sercu Jezusa. By akty te były skuteczne, należy postarać się o skruchę i szczere postanowienie poprawy, a najlepiej odbyć również spowiedź świętą. Jako naród, który jako pierwszy (w 1765 roku) otrzymał papieski przywilej odprawiania mszy świętej i oficjum brewiarzowego ku czci Najświętszego Serca Jezusa, mamy szczególne zobowiązanie, by to królewskie i kapłańskie Serce czcić i wynagradzać mu zniewagi – własne, narodu i całej ludzkości.

Chcemy, by intronizacja Najświętszego Serca Jezusa w naszym kraju oznaczała mistyczne i realne odnowienie obietnic chrztu świętego, które w imieniu naszego królewskiego szczepu piastowego złożył Mieszko I w roku Pańskim 966.

Vivat Christus Rex et Maria Immaculata Poloniae Regina!

www.legitymizm.org/aktualnosci-poswiecenie-sercom

Rodziny, które pragną bronić małżeństwa takiego, jakim ustanowił je Chrystus Pan, znajdują się więc już obecnie w środowisku wrogim i wkrótce mogą nawet doświadczyć prześladowań za swą wierność Bożemu prawu. Gdzie mogą się w tej sytuacji zwrócić? O. Mateo wskazuje na Serce Jezusowe, przykładając szczególne znaczenie do jego Intronizacji. Intronizację definiuje jako „akt hołdu i adoracji, który rodzina, jako podstawowa komórka społeczna, składa Sercu Jezusa, uznając w Nim Króla Społeczeństwa, jest to akt latria, dokonany w duchu miłości i wynagrodzenia za współczesną apostazję społeczną”. Poświęcając swe domy Królowi królów – i prowadząc zgodne z tym aktem życie – rodziny oddają się pod Jego opiekę, dając równocześnie wobec świata świadectwo wiary w królewską godność Chrystusa, a więc i w Jego prawo do panowania nad rodziną i społeczeństwem.