Żydowski dziennikarz: kontrolujemy media

Żydowski dziennikarz Elad Nehorai opublikował na blogu gazety „The Times of Israel” ciekawy artykuł pod tytułem „Żydzi kontrolują media”, w którym podkreśla dominującą rolę Żydów również w kulturze.

Artykuł Elada Nehoraiego pojawił się na blogu dziennika „The Times of Israel” najpierw pod jego nazwiskiem, lecz po kilku godzinach imię autora zmieniono na Mannyego Friedmana, dodając adnotację, że jest to pseudonim autora wpisu. Zainteresowanie wzbudza już sam tytuł artykułu „Żydzi kontrolują media” („Jews DO control the media”), a równie kontrowersyjne jest jego treść.

Żydowski dziennikarz pisze w nim, że Żydzi są zabawną rasą, która chwali się każdym aktorem, reżyserem, muzykiem czy pisarzem żydowskiego pochodzenia. Jednocześnie, gdy padają oskarżenia, że Żydzi kontrolują media i Waszyngton, do akcji wkraczają media, a nawet zakładane specjalnie stowarzyszenia, mające za cel udowadnianie, że wcale tak nie jest.

Nehorai podkreśla, iż takie zmasowane kampanie służą na ogół zniszczeniu, napiętnowaniu i zakwalifikowaniu zwolenników takich teorii jako antysemitów.

Żurnalista namawia jednak „żydowskich braci” do szczerości pisząc, że Żydzi kontrolują media, a osiem największych wytwórni filmowych należy do osób tej narodowości, a w branży filmowej roi się od aktorów, reżyserów i producentów żydowskiego pochodzenia.

Nehorai przyznaje, iż „antysemici” mają dużo racji twierdząc, że Żydzi mają tendencję do działania na rzecz umacniania swojej pozycji i realizowania swoich interesów w innych krajach, za co spotykały ich w przeszłości prześladowania.

Źródło: The Time of Israel

Najświętsze Trzy Hostie - Zapomniany cud Eucharystyczny

Wyrok

Zrozumiano też, że Hostie objawiły się cudownie wskutek świętokradztwa, ponieważ ktoś wcześniej musiał je wykraść z kościoła. Do ratusza zgłosili się świadkowie. Jednym z nich był cudownie uzdrowiony kaleka, a drugim żydówka, która odzyskała wzrok. To ona przyczyniła się do ujęcia żydów i wynajętych przez nich kobiet.

Żydów postawiono przed sądem, ale najpierw wypierali się wszystkiego. W końcu przyznali się do winy i opowiedzieli szczegółowo, „jak się pastwili nad Najświętszymi Hostiami”. Wskazali też kobiety-świętokradczynie, Krystynę i Annę, które przyznały się do swojej winy. W tamtych czasach kradzieże, świętokradztwo i zbezczeszczenie religijnych świętości karano śmiercią.

Rabina i trzynastu starszych kahału oraz Krystynę i jej córkę skazano na spalenie na stosie. „O fanatycznej nienawiści żydów ku Chrystusowi, która najprawdopodobniej była powodem tak strasznego wyroku, pisze jeszcze ks. Tomasz Treter w dziele swoim, co następuje: ‘A co im do łatwiejszego duszy zbawienia niemałej przydać mogło pomocy, tego oni na złe zażywając i w ślepocie, zatwardziałości swojej zostając, na większe jeszcze bluźnierstwa, ba nawet uszów chrześcijańskich niegodne, podawali się, cieszyli i chlubili w rzeczach niegodziwych. A zatem, gdy na pozyskanie ich Bogu, czas daremnie i staranie trawiono, dekret śmiercio debrali na siebie, na którą ochotnym sercem szli, jakoby z Abrahamem, Izaakiem i Jakóbem patryarchami wieczerzą jeść mieli’.

Jak z powyższego słusznie można przypuszczać, że do tak strasznego wyroku przyczyniła się najwięcej nienawiść fanatyczna żydów oraz ich bluźnierstwa, jakich nawet wobec sądu nie szczędzili Bogu utajonemuw Najświętszych Hostiach”, pisze Noskowicz. Wyrok wykonano na podmiejskich polach.

Żydzi postanowili jednak zaprzeczyć, że zbrodni świętokradztwa dokonali oni. Zwalili całą winę na syna pasterza Macieja – Pawełka, któremu przypisali kradzież cyborium z kościoła Dominikanów, zbezczeszczenie Hostii, a następnie zrzucenie winy na żydów. Według nich trzynastu żydów z rabinem i dwoma kobietami zostało spalonych niewinnie.

Gmina żydowska wniosła do króla Władysława III prośbę o wznowienie procesu. Zarządzono powtórne bezstronne śledztwo w 1434 r. i wznowiono proces, który trwał 20 lat. Żydzi nie umieli jednak dostarczyć przekonywających dowodów na niewinność uprzednio skazanych osób. Sąd po rozpatrzeniu materiału zaostrzył jeszcze wyrok. Gmina żydowska musiała co roku wpłacać na procesję Bożego Ciaładatek w wysokości 800 tynfów, a co sto lat trzech starszych z gminy musiało iść z nożami w ręku na czele procesji.

Kustosz Ziemi Świętej: Opluwanie katolików to „rzecz normalna”

Izraelska armia i kultura przemocy wobec dzieci

Weterani izraelskich sił zbrojnych opowiadają o poniżającej kulturze przemocy i nękania wobec palestyńskich dzieci, która zakorzeniła się w armii. Raport zawierający zeznania trzydziestu izraelskich weteranów wylicza bardzo liczne przypadki przemocy wobec dzieci ze strony IDF (Israeli Defence Force).

Raport został przekazany mediom w sobotę, jest on dziełem założonej w 2004 roku organizacji Przerwać Milczenie, skupiającej byłych i obecnych żołnierzy IDF. Jej zadaniem jest zbieranie informacji i informowanie opinii publicznej o zbrodniach, których dopuszczają się wojska izraelskie na okupowanych terytoriach palestyńskich.

Dochodzenie w sprawie przemocy wobec dzieci ma służyć jako potwierdzenie wzrastającej niemoralności armii i upadek zasad żołnierskich.

“Zawarte tu słowa żołnierzy stanowią naglące wezwanie do izraelskiego społeczeństwa i jego liderów: musimy wspierać poważną dyskusję dotyczącą ceny wojskowych rządów na terytoriach okupowanych” – mówi raport.

Raporty organizacji odnoszą się do zatrzymań i działań nieletnich obrzucających izraelskie wojsko kamieniami, a także wojskowej kontroli zamieszkałych przez Palestyńczyków obszarów. Sierżant z jednostki pancernej w raporcie zatytułowanym “Czym ta praca jest naprawdę?” opisuje działania IDF jako “kontrolę populacji”. Jego jednostka wjeżdża do palestyńskiej wsi, aby “zaznaczyć swoją obecność” i pokazać miejscowej ludności, że obszar ten nie należy do nich. Podczas takich rajdów odbywają się prowokacje i zastraszanie ludności, a gdy doprowadzą one do zamieszek, ich uczestnicy są surowo karani. Dowódcy nakazują podwładnym, aby miejscowa ludność była tak zastraszona, żeby nawet bała się pomyśleć o rzucaniu kamieniami w swoich okupantów.

Kolejny raport weterana opisuje zasadzkę na dzieci w Qandija na Zachodnim Brzegu, które spędzono w ślepą uliczkę i bito drewnianymi kijami. Sierżant z korpusu inżynieryjnego mówi, że bicie tych, którzy nie zdążą uciec przed żołnierzami jest regułą. Akcje takie w ramach zniechęcania dzieci do rzucania kamieniami odbywały się czasami kilkakrotnie, żołnierze kilkukrotnie wyłapywali i bili te same dzieci.
Raport wymienia także wiele spraw zatrzymań dzieci poniżej 16 roku życia, które przetrzymywane były w aresztach z zawiązanymi oczami, pozbawione wody i jedzenia. Jeden z zeznających w raporcie spadochroniarzy mówi o tym, że nakazuje się im traktować dzieci jako potencjalnych terrorystów i opisuje aresztowania 12-14 – latków za próby przekroczenia izraelskiej granicy. Aresztowane dzieci są regularnie bite.

Kolejni żołnierze opisują zamieszki wywoływane celowo, z powodu nudy. To przypadki ostrzeliwana gumowymi kulami ludzi wychodzących z meczetów, demolowanie sklepów. Używanie dzieci jako żywych tarcz także nie jest niczym nadzwyczajnym.

W odpowiedzi na raporty organizacji i jej zarzuty wobec izraelskiego wojska, IDF wydało oświadczenie, w którym pisze, że intencją organizacji jest “generowanie negatywnego rozgłosu wokół IDF, a nie ułatwianie właściwego śledztwa”. Armia zarzuca grupie niedostarczanie jej dowodów i dokumentów dotyczących przestępstw popełnianych przez żołnierzy. Członek Przerwać Milczenie, Yehuda Shaul, odpiera te zarzuty mówiąc, że ponad 70 zeznań świadków zostało upublicznionych wraz z ich danymi osobowymi.

Dariusz Ratajczak

,,Współczesny Kościół rzymsko-katolicki musi zmagać się nie tylko z jawną antykościelną propagandą właściwą środowiskom lewicowym, laickim, pozostającym w orbicie wpływów soc-liberalnego śmietnika ideologicznego, granice którego wyznacza polityczna poprawność. Prawda,to jest trudna walka, ale przejrzysta : przeciwnik dosyć jasno określa własne stanowisko,nawet nie stara się ukryć niechęci do Wiecznej Instytucji.

Problem o wiele poważniejszy polega na tym,że istnieje także drugi, wewnętrzny front walki. W tym wypadku przeciwnik Kościoła jest jeszcze bardziej niebezpieczny, działa jako ksiądz, znany teolog, prominentny dygnitarz w szatach duchownych...

Czasami tych szacownych dywersantów, ukrytych stronników lewicy, masonerii i herezji tytułuje się mianem katolewicy, inni mówią o kościelnych postmodernistach, czy progresistach. Mniejsza o terminy-ważne jest to, że u progu XXI wieku to mieszane towarzystwo świeckich i duchownych "katolików" opanowało wiele strategicznych przyczółków w Kościele i w jego pobliżu. Polska może nie jest jeszcze wzorcowym przykładem tego "blitzkriegu", ale V Kolumna i u nas staje się coraz bezczelniejsza (bp.Pieronek, ks.Czajkowski, ks.Piotrowski), jawnie heretycka (ksiądz intelektualista Tischner),anty-tradycjonalistyczna, judaizująca ("Tygodnik Powszechny", "Przegląd Powszechny", "Więź").Ludzie ci podważają dogmaty wiary, starają się-jak to się ładnie mówi- unowocześnić Kościół, propagują fałszywy ekumenizm, sprowadzający się np. do przenoszenia na grunt katolicki pojęć protestantyzmu, czy nawet (a może zwłaszcza) judaizmu.
[ ... ]
To prawda, święty Piotr, czy św.Jan byli Żydami, lecz ich "tak" wobec Syna Bożego spotkało się ze sprzeciwem ze strony innych Żydów. Piotr, Paweł, Jan niewątpliwie należą do wybranego "narodu" chrześcijańskiego- podobnie jak inni Żydzi-chrześcijanie, chrześcijanie Polacy, Niemcy, Francuzi.

Natomiast podstawowy trzon Żydów stworzył sobie całkiem nową religię, wywodzącą się wprawdzie ze Starego Testamentu, ale radykalnie zmienioną przez nową, nacyjną i ekskluzywną interpretację -wściekle anty-chrześcijański Talmud.

Tak więc prawowitymi dziedzicami Starego Testamentu są chrześcijanie, natomiast Żydzi są odszczepieńcami, którzy świadomie odrzucili swe pierwotne wybraństwo mówiąc "nie" Chrystusowi. Oczywiście należy się za nich modlić -tak jak to czynił święty Maksymilian Maria Kolbe-by zawrócili ze złej drogi. Należy również cierpliwie przekonywać ich do prawd zawartych w katolicyzmie (bo taka jest istota katolickiego ekumenizmu: uporczywe przekonywanie do wyznawanej wiary).,,

Jest zamiarem Pana Boga chrystianizacja judaizmu

Nawrócenia pod Krzyżem
Ks. Jacek Bałemba SDB

[„W blasku Krzyża”, str. 170, Warszawa 2011, Wydawnictwo św. Tomasza z Akwinu; md]

wtorek, 25 stycznia 2011

Na słówku wieczornym w centrum Warszawy mówiłem dzisiaj publicznie i głośno o sprawie nawrócenia. Modliliśmy się o nawrócenie Żydów i wszystkich, którzy mają serca czarne od grzechów śmiertelnych.

Nawrócenie św. Pawła. Wielkie święto! Św. Paweł był Żydem. I pisał tak:

"Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!"(Ga 6,14-16).

Jeśli Żyd się nawraca, to jest wielka sprawa i radość w Niebie.

Nie jest zamiarem Pana Boga judaizacja Kościoła.

Jest zamiarem Pana Boga chrystianizacja judaizmu.

Mam powód do radości jako wrocławianin: we Wrocławiu urodziła się Edyta Stein. Żydówka, kobieta myśląca, wybitna, filozof, intelektualistka, szukająca Prawdy. Jej nawrócenie to owoc uczciwości intelektualnej i otwartości na łaskę wiary. Przyjęła wiarę i chrzest w Kościele, została karmelitanką. Wierność Chrystusowi św. Teresa Benedykta od Krzyża -od Krzyża! - przypieczętowała ofiarą życia za swój naród. Jej życie spełnione w Chrystusie jest klarownym ukazaniem jedynego sensu dialogu międzyreligijnego w perspektywie ostatecznego przeznaczenia człowieka: jeśli taki dialog prowadzi do Chrystusa i Krzyża, i Kościoła, i zbawienia wiecznego - ma sens.

W jej pismach można znaleźć wątki będące wyrazem jej szacunku dla polskości. W liście z Fryburga, z dnia 6 października 1918 roku, pisała do Romana Ingardena m.in.:"Czasem, gdy pewne wizje przyszłości wydają mi się zupełnie nie do zniesienia, myślę o życiu polskich patriotów w ciągu ostatnich stu pięćdziesięciu lat. Uratować wiarę w swój naród poprzez wszystkie zmienne koleje losu znaczy chyba więcej niż rzymskie poczucie dumy ze swej cnoty, dumy nie umiejącej przetrwać poniżenia" (Spór o prawdę istnienia. List Edith Stein do Romana Ingardena, Kraków 1994, s. 93).

Jeśli Żyd się nawraca, to jest wielka sprawa i radość w Niebie.

Nie jest zamiarem Pana Boga judaizacja Kościoła.

Jest zamiarem Pana Boga chrystianizacja judaizmu.

Słowo Chrystusa nie pozostawia najmniej szych wątpliwości:

"Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony" (Mk 16, 15-16). A św. Piotr odważnie mówi o Jezusie Chrystusie: "nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie danno ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4, 12).

Słowo poważne. Boże Słowo. Jednoznaczne i zobowiązujące.

I jeszcze o nawróceniu pod Krzyżem. Jeśli w dzisiejsze święto, w centrum naszej Stolicy, ktoś przychodzący wiele tygodni pod Krzyż mówi mi wieczorem, z radością w oczach, o przystąpieniu do spowiedzi po długim okresie duchowych zmagań, to serce kapłańskie ma miły motyw do zakończenia dnia serdecznym dziękczynieniem wobec Pana Boga za potęgę Jego łaski.

Bogu niech będą dzięki za każde nawrócone polskie serce.

Bogu niech będą dzięki za każde nawrócone żydowskie serce.

Bogu niech będą dzięki za każde nawrócone serce.

Bogu niech będą dzięki za wszystko.

Kustosz Ziemi Świętej: Opluwanie katolików to „rzecz normalna”

odpalanie menorki, nakładanie mycki, plucie na chrześcijan, - plan na dni judaizmu 2013

Żydowska masoneria - MACHINA DO ZNISZCZENIA - ŚWIĘTEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, czego można się spodziewać po ludziach, którzy są nauczani talmudem ?

A w Polsce obchodzi się DNI JUDAIZMU..

CHRZEŚCIJAN NALEŻY MORDOWAĆ

Wreszcie Talmud nakazuje zabijać chrześcijan bez żadnej litości.
Talmud, traktat Aboda zora 26b:

"Heretyków, zdrajców i odstępców należy strącać (do studni), ale nie wyciągać."

Po dodaniu do nich jeszcze ciemięzców, trzymających teraz Izraela w niewoli, będziemy mieli cztery rodzaje tych, których żydzi mają zabijać, a to: zdrajcy, odstępcy, ciemięzcy, wreszcie wszyscy heretycy-chrześcijanie, nie wyłączając nikogo, nawet najlepszego.
(...)

I. NALEŻY MORDOWAĆ ZDRAJCÓW

Jak podaje Talmud, traktat Sanhedrin 59a:
"Rabbi Jochanan mówi: Goj badający prawo winien jest śmierci"
(...)

VIII. MORDERCOM CHRZEŚCIJAN OBIECUJE SIĘ NAJWYŻSZE MIEJSCE W RAJU

Księga Zohar, część I, 38b i 39a:

"W czwartym pałacu raju znajdują się wszyscy, którzy opłakiwali Syjon i Jeruzalem i wszyscy zabójcy pozostałych narodów bałwochwalczych ...I jak purpura [jest] szatą (chlubną i wyróżniającą Boga), tak wyróżnia się i odznacza tych wszystkich, którzy zabijali pozostałe narody czczące bożków."

W takim stanie rzeczy Izraelita nie może nigdy według prawa swego zaniechać tępienia gojów, nie wolno im dać wcale spokoju, nie wolno zostawić żadnego miejsca.

Majmonides w Hilchot akum, rozdz. X, §1:

"Niech nie wchodzą w układy z bałwochwalcami, tak aby im zostawić możność czczenia bożków, ponieważ mówi się : Nie będziesz z nimi zawierał przymierza itd. Lecz albo niech do odstępstwa od kultu nakłonią albo niech zabiją.".

Tamże, rozdział X, §7:

"Gdzie Izraelici górują siłami, niegodziwością jest pozostawiać między nimi jakiegokolwiek bałwochwalcę; jeśliby nawet tylko przypadkowo wśród nas bawił albo z jednego miejsca przyjeżdżał na drugie dla handlu ... ani przejść nie pozwólmy przez ziemię ..."

Wszyscy Żydzi są obowiązani działać wspólnymi siłami , aby zniszczyć wrogich sobie zdrajców; jeśli nie czynnie to przynajmniej finansowo.

Szulchan aruch, część Choszen ha-miszpat§388, art. 16:

"Wydatki zrobione na zgładzenie zdrajcy obowiązani są zwrócić wszyscy mieszkańcy miasta; także ci , którzy uiszczają daninę gdzie indziej."

Żadna uroczystość choćby bardzo wielka nie może przeszkodzić w zabijaniu chrześcijan.

Talmud, traktat Pesachim 49b:

"Powiedział r.Eliezer: naród ziemi dozwala się zabijać w święto pokuty, przypadające na dzień sabatu. Rzekli mu jego uczniowie: Rabbi, powiedz raczej ofiarować. Na to im odpowiedział: Bynajmniej przy ofiarowaniu trzeba odmawiać odpowiednie modlitwy, przy zabijaniu zaś nie ma potrzeby modlitw."

Że w ogóle należy prostaków zabijać jak zwierzęta, ujawnia księga Zohar, część II, 119a:

"I śmierć ich niech będzie z zamknięciem gęby jak bydlęcia, które zdycha, bez głosu i bez słowa."
(...)