"Mamo co to za cyrk?"-Szkodliwość Mszy św.dla dzieci i obraza Boga. "Mam czwórkę dzieci. Gdy wylądowałam swego czasu z dwójką z nich na Mszy św. dziecięcej, dziewięcioletnia natenczas córka, rozglądała …More
"Mamo co to za cyrk?"-Szkodliwość Mszy św.dla dzieci i obraza Boga.
"Mam czwórkę dzieci. Gdy wylądowałam swego czasu z dwójką z nich na Mszy św. dziecięcej, dziewięcioletnia natenczas córka, rozglądała się z niedowierzaniem, obserwując galopujące po kościele maluchy, a gdy w czasie Przeistoczenia zabrzmiały bongosy zapytała ze zdumieniem: "mamo, co to za cyrk"?
Może nasze dzieci nie bawią się świetnie w czasie Mszy, jednak rozumieją, że Pana Boga nie tylko kochamy, ale i szanujemy."
www.youtube.com/watch
"Mam czwórkę dzieci. Gdy wylądowałam swego czasu z dwójką z nich na Mszy św. dziecięcej, dziewięcioletnia natenczas córka, rozglądała się z niedowierzaniem, obserwując galopujące po kościele maluchy, a gdy w czasie Przeistoczenia zabrzmiały bongosy zapytała ze zdumieniem: "mamo, co to za cyrk"?
Może nasze dzieci nie bawią się świetnie w czasie Mszy, jednak rozumieją, że Pana Boga nie tylko kochamy, ale i szanujemy."
www.youtube.com/watch
Nie dajcie sobie mieszać w głowie tzw. tradycjonalistom, którzy odłączyli się od Kościoła, prą w ślepą uliczkę bez wyjścia poszukując w swoim zaślepieniu słów otuchy. Te słowa przeważnie padają z ust różnej maści szarlatanów i dzięki nim schizmatycy pogłębiają jeszcze bardziej przepaść jaką wykopali między sobą a Kościołem.
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie”
(Mt 22, 37-38)
W ostatnich kilkudziesięciu latach tendencje antropocentryczne w wielu środowiskach kościelnych zdeformowały i zateizowały życie ludzi należących do Kościoła. Można odnieść wrażenie jakoby całe życie chrześcijanina miało się obracać wokół …More
„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie”
(Mt 22, 37-38)
W ostatnich kilkudziesięciu latach tendencje antropocentryczne w wielu środowiskach kościelnych zdeformowały i zateizowały życie ludzi należących do Kościoła. Można odnieść wrażenie jakoby całe życie chrześcijanina miało się obracać wokół relacji człowiek-człowiek, człowiek-świat. Problem aktualny – mniej czy bardziej – we wszystkich sferach życia kościelnego, niestety!
Problem bezczelnego wykreślania Pana Boga z zakresu spraw ludzkich nie jest problemem nowym. Jednakowoż w ostatnich kilkudziesięciu latach przybrał on na sile. Pytamy więc z troską i niepokojem:
Jakie ziarna zostały rzucone na glebę Kościoła, skoro tak się dzisiaj sprawy mają? Jakie moce zostały uruchomione w Kościele, skoro tak się dzisiaj sprawy mają? Kto te ziarna rzucił? Kto te moce uruchomił? Co to są za ludzie? Jakie mają cele?
A o co chodzi? Tylko tytułem przykładu – kilka zaledwie przejawów odwracania się od Pana Boga, nie tylko w Polsce:
zmniejszone zrozumienie obowiązku modlitwy,
alergia na punkcie Tradycji,
bezczelne ujmowanie czci Panu Jezusowi,
rozsiadanie się człowieka w świątyni Pańskiej,
zanik postawy klęczącej przed Bogiem,
odwracanie się tyłem do Pana Jezusa ukrytego w Tabernaculum,
Komunie Święte świętokradzkie,
uzurpacja pewnych posług liturgicznych,
zarzucanie tendencji schizmatyckich i sekciarskich katolikom wiernym Tradycji,
wiernym prawowitej katolickiej doktrynie i liturgii (czy jest się katolikiem, jeśli zdradza się Tradycję?),
zanik elementarnego pozdrowienia chrześcijańskiego „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!” (diabeł pozaklejał usta polskim katolikom, nawet tym z najbardziej „pobożnych” grup i wspólnot – milczą, dlaczego?).
Jak nas poucza historia konstruowania wieży Babel, nie na wiele się zda nawet najbardziej szlachetnie motywowane majstrowanie wokół polepszenia doczesnych spraw ludzkich, jeśli cześć Boga idzie w odstawkę.
Co jeszcze musi się zdarzyć, aby współczesny Polak i katolik uniżył się i ugiął pokornie kolana przed Panem Bogiem? Czy słyszymy dzisiaj kazania o konieczności – i o pięknie – uniżenia się człowieka przed Panem Bogiem?
Pan Bóg napomina: „Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? Et si Dominus ego sum, ubi est timor meus?, dicit Dominus exercituum ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum et dicitis: «In quo despeximus nomen tuum?»” – „Skoro Ja jestem Ojcem, gdzież jest cześć moja, a skoro Ja jestem Panem, gdzież szacunek dla Mnie? To mówi Pan Zastępów do was, o kapłani: Lekceważycie imię moje, a jednak pytacie: Czym to okazaliśmy lekceważenie Twemu imieniu?” (Ml 1, 6).
Tu i ówdzie szuka się odpowiedzi na pytania o drogę Kościoła – co ma być drogą Kościoła? A przecież Pan Jezus już dawno na to pytanie odpowiedział inam powiedział, i jasno powiedział, że On jest drogą. On sam! „Ego sum via”– „Ja jestem drogą” (J 14, 6)!
Do chlubnych wyjątków należy klarowność ewangelicznych sformułowań niektórych pasterzy:
„W chrześcijaństwie nie chodzi na pierwszym miejscu o Kościół lub o człowieka, lecz o Boga. Właściwa orientacja chrześcijańska nie obraca się wokół naszych nadziei, obaw i życzeń, ale wokół Boga, Jego wielkości i mocy. Pierwsze zdanie wiary chrześcijańskiej, zasadnicza orientacja chrześcijańskiego nawrócenia brzmi: jest Bóg”
(Kard. J. Ratzinger, Der Gott Jesu Christi, cyt. za: Służyć prawdzie, 13 IX).
A św. Paweł, wierzący Apostoł, przestrzega: „Si in hac vita tantum in Christo sperantes sumus, miserabiliores sumus omnibus hominibus” – „Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15, 19).
W czasach pomieszania powszechnego i w smutnym, wykoślawionym, antropocentrycznym kontekście pytamy o najbardziej fundamentalną kwestię Ewangelii: o relację człowieka z Panem Bogiem. Konkretniej: o wiarę, nadzieję i miłość. Te cnoty łączą człowieka z Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy nie są chorzy na antropocentryzm.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy mówią nam o Panu Bogu.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy prowadzą nas do uniżenia się przed Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy klęczą przed Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy uczą nas klękać przed Panem Bogiem.
Człowiek mądry zastanowi się, dlaczego nasz Ojciec Święty Benedykt XVI w roku kapłańskim dał katolickiemu duchowieństwu przed oczy wzór przedsoborowego Kapłana, który nie poszedł z duchem czasu. Poszedł z Duchem Świętym! Był w pełni kapłanem. Klęczał przed Panem Bogiem na dwa kolana. Codziennie klęczał. Długo klęczał.
Św. Jan Maria Vianney, wierzący proboszcz z Ars, mówił: „Przyjdzie dzień, gdy ludzie będą tak zmęczeni ludźmi, że wystarczy im powiedzieć o Bogu, żeby zobaczyć u nich łzy”.
Jacy mądrzy są Święci! Mówią nam o Panu Bogu – słowem i życiem. Codzienne czytanie ich życiorysów i ich pism to lektura pożywna. Pouczająca. Teologiczna. Teocentryczna! Pewna i niezbędna.
I jeszcze jedno: w życiu Świętych jasno widać, że nawet w czasachpomieszania powszechnego możliwa jest realizacja Ewangelii. Właśnie w czasach pomieszania powszechnego z większą ostrością nam się ukazuje, jak wiele mamy do zrobienia i jak wiele zrobić możemy w służbie Bogu i Kościołowi. Perspektywy realizacji dobra i perspektywy wierności są szeroko inagląco otwarte!
A wszystko zaczyna się od uniżenia się przed Panem Bogiem. Codziennie.
Wszystko zaczyna się od kolan pokornie zgiętych przed Panem Bogiem. Codziennie.
Mądry rozważy. Wprowadzi w czyn. Codziennie.
- - -..
źródło: LINK
(Mt 22, 37-38)
W ostatnich kilkudziesięciu latach tendencje antropocentryczne w wielu środowiskach kościelnych zdeformowały i zateizowały życie ludzi należących do Kościoła. Można odnieść wrażenie jakoby całe życie chrześcijanina miało się obracać wokół relacji człowiek-człowiek, człowiek-świat. Problem aktualny – mniej czy bardziej – we wszystkich sferach życia kościelnego, niestety!
Problem bezczelnego wykreślania Pana Boga z zakresu spraw ludzkich nie jest problemem nowym. Jednakowoż w ostatnich kilkudziesięciu latach przybrał on na sile. Pytamy więc z troską i niepokojem:
Jakie ziarna zostały rzucone na glebę Kościoła, skoro tak się dzisiaj sprawy mają? Jakie moce zostały uruchomione w Kościele, skoro tak się dzisiaj sprawy mają? Kto te ziarna rzucił? Kto te moce uruchomił? Co to są za ludzie? Jakie mają cele?
A o co chodzi? Tylko tytułem przykładu – kilka zaledwie przejawów odwracania się od Pana Boga, nie tylko w Polsce:
zmniejszone zrozumienie obowiązku modlitwy,
alergia na punkcie Tradycji,
bezczelne ujmowanie czci Panu Jezusowi,
rozsiadanie się człowieka w świątyni Pańskiej,
zanik postawy klęczącej przed Bogiem,
odwracanie się tyłem do Pana Jezusa ukrytego w Tabernaculum,
Komunie Święte świętokradzkie,
uzurpacja pewnych posług liturgicznych,
zarzucanie tendencji schizmatyckich i sekciarskich katolikom wiernym Tradycji,
wiernym prawowitej katolickiej doktrynie i liturgii (czy jest się katolikiem, jeśli zdradza się Tradycję?),
zanik elementarnego pozdrowienia chrześcijańskiego „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!” (diabeł pozaklejał usta polskim katolikom, nawet tym z najbardziej „pobożnych” grup i wspólnot – milczą, dlaczego?).
Jak nas poucza historia konstruowania wieży Babel, nie na wiele się zda nawet najbardziej szlachetnie motywowane majstrowanie wokół polepszenia doczesnych spraw ludzkich, jeśli cześć Boga idzie w odstawkę.
Co jeszcze musi się zdarzyć, aby współczesny Polak i katolik uniżył się i ugiął pokornie kolana przed Panem Bogiem? Czy słyszymy dzisiaj kazania o konieczności – i o pięknie – uniżenia się człowieka przed Panem Bogiem?
Pan Bóg napomina: „Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? Et si Dominus ego sum, ubi est timor meus?, dicit Dominus exercituum ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum et dicitis: «In quo despeximus nomen tuum?»” – „Skoro Ja jestem Ojcem, gdzież jest cześć moja, a skoro Ja jestem Panem, gdzież szacunek dla Mnie? To mówi Pan Zastępów do was, o kapłani: Lekceważycie imię moje, a jednak pytacie: Czym to okazaliśmy lekceważenie Twemu imieniu?” (Ml 1, 6).
Tu i ówdzie szuka się odpowiedzi na pytania o drogę Kościoła – co ma być drogą Kościoła? A przecież Pan Jezus już dawno na to pytanie odpowiedział inam powiedział, i jasno powiedział, że On jest drogą. On sam! „Ego sum via”– „Ja jestem drogą” (J 14, 6)!
Do chlubnych wyjątków należy klarowność ewangelicznych sformułowań niektórych pasterzy:
„W chrześcijaństwie nie chodzi na pierwszym miejscu o Kościół lub o człowieka, lecz o Boga. Właściwa orientacja chrześcijańska nie obraca się wokół naszych nadziei, obaw i życzeń, ale wokół Boga, Jego wielkości i mocy. Pierwsze zdanie wiary chrześcijańskiej, zasadnicza orientacja chrześcijańskiego nawrócenia brzmi: jest Bóg”
(Kard. J. Ratzinger, Der Gott Jesu Christi, cyt. za: Służyć prawdzie, 13 IX).
A św. Paweł, wierzący Apostoł, przestrzega: „Si in hac vita tantum in Christo sperantes sumus, miserabiliores sumus omnibus hominibus” – „Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15, 19).
W czasach pomieszania powszechnego i w smutnym, wykoślawionym, antropocentrycznym kontekście pytamy o najbardziej fundamentalną kwestię Ewangelii: o relację człowieka z Panem Bogiem. Konkretniej: o wiarę, nadzieję i miłość. Te cnoty łączą człowieka z Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy nie są chorzy na antropocentryzm.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy mówią nam o Panu Bogu.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy prowadzą nas do uniżenia się przed Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy klęczą przed Panem Bogiem.
Rozglądamy się za kaznodziejami, którzy uczą nas klękać przed Panem Bogiem.
Człowiek mądry zastanowi się, dlaczego nasz Ojciec Święty Benedykt XVI w roku kapłańskim dał katolickiemu duchowieństwu przed oczy wzór przedsoborowego Kapłana, który nie poszedł z duchem czasu. Poszedł z Duchem Świętym! Był w pełni kapłanem. Klęczał przed Panem Bogiem na dwa kolana. Codziennie klęczał. Długo klęczał.
Św. Jan Maria Vianney, wierzący proboszcz z Ars, mówił: „Przyjdzie dzień, gdy ludzie będą tak zmęczeni ludźmi, że wystarczy im powiedzieć o Bogu, żeby zobaczyć u nich łzy”.
Jacy mądrzy są Święci! Mówią nam o Panu Bogu – słowem i życiem. Codzienne czytanie ich życiorysów i ich pism to lektura pożywna. Pouczająca. Teologiczna. Teocentryczna! Pewna i niezbędna.
I jeszcze jedno: w życiu Świętych jasno widać, że nawet w czasachpomieszania powszechnego możliwa jest realizacja Ewangelii. Właśnie w czasach pomieszania powszechnego z większą ostrością nam się ukazuje, jak wiele mamy do zrobienia i jak wiele zrobić możemy w służbie Bogu i Kościołowi. Perspektywy realizacji dobra i perspektywy wierności są szeroko inagląco otwarte!
A wszystko zaczyna się od uniżenia się przed Panem Bogiem. Codziennie.
Wszystko zaczyna się od kolan pokornie zgiętych przed Panem Bogiem. Codziennie.
Mądry rozważy. Wprowadzi w czyn. Codziennie.
- - -..
źródło: LINK
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
WG biniobill BISKUP Athanasius Schneider PRZYPOMINAJĄCY KILKUSETLETNIĄ TRADYCJĘ ŚWIĘTEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO TO SEKCIARZ !
Biskup Athanasius Schneider 15 stycznia 2012 r. mówi we Francji o Mszy Świętej trydenckiej oraz o tragicznych deformacjach współczesnych celebracji.
Pięć ran zadanych mistycznemu Ciału Chrystusa:
1. Zwrócenie kapłana w kierunku ludu.
2. Komunia udzielana na rękę.
3. …More
WG biniobill BISKUP Athanasius Schneider PRZYPOMINAJĄCY KILKUSETLETNIĄ TRADYCJĘ ŚWIĘTEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO TO SEKCIARZ !
Biskup Athanasius Schneider 15 stycznia 2012 r. mówi we Francji o Mszy Świętej trydenckiej oraz o tragicznych deformacjach współczesnych celebracji.
Pięć ran zadanych mistycznemu Ciału Chrystusa:
1. Zwrócenie kapłana w kierunku ludu.
2. Komunia udzielana na rękę.
3. Wyrugowanie ze Mszy Świętej modlitw na Offertorium a na ich miejsce wprowadzenie formuł na podobieństwo żydowskich modlitw szabatowych.
4. Niemal całkowite wyrugowanie języka łacińskiego.
5. Dopuszczenie kobiet do posługi lektora i akolity.
„Pięć ran na liturgicznym ciele Kościoła, które wymieniłem, woła o uleczenie. Reprezentują one zerwanie, które można by porównać do wygnania papieża do Awinionu. Przypadek ostrego pęknięcia w wyrażaniu życia Kościoła nie może być bagatelizowany – tak jak wówczas nieobecność papieża w Rzymie, tak dzisiaj znaczące zerwanie pomiędzy liturgią przed- i posoborową. Sytuacja ta woła o leczenie.
Z tego właśnie powodu potrzebujemy dziś nowych świętych, jednej lub kilku nowych Katarzyn ze Sieny. Potrzebujemy „vox populi fidelis” domagającego się usunięcia zerwania liturgicznego. Tragedia w tym wszystkim polega na tym, że podobnie do ówczesnej sytuacji wygnania do Awinionu, ogromna większość duchowieństwa, zwłaszcza na wyższych stanowiskach, wydaje się być zadowolona z tego zerwania”.
Biskup Schneider o tradycyjnej Mszy i Nowej Ewangelizacji – LINK.
A tutaj tekst w języku angielskim – LINK,
Ze względu na doniosłość i precyzję tekstu, warto czytać dokładnie, bez pośpiechu i kilkakrotnie.
A zważywszy na to, że wystąpienia, w których porusza się powyższą problematykę należą do wyjątków – oczywiście chlubnych – zasługują na szerokie rozpropagowanie!
Słowo w wierności Tradycji. Słowo w jedności z aktualnym pierwszym liturgiem Kościoła, naszym papieżem Benedyktem XVI.
---
źródło: LINK
...
Biskup Athanasius Schneider 15 stycznia 2012 r. mówi we Francji o Mszy Świętej trydenckiej oraz o tragicznych deformacjach współczesnych celebracji.
Pięć ran zadanych mistycznemu Ciału Chrystusa:
1. Zwrócenie kapłana w kierunku ludu.
2. Komunia udzielana na rękę.
3. Wyrugowanie ze Mszy Świętej modlitw na Offertorium a na ich miejsce wprowadzenie formuł na podobieństwo żydowskich modlitw szabatowych.
4. Niemal całkowite wyrugowanie języka łacińskiego.
5. Dopuszczenie kobiet do posługi lektora i akolity.
„Pięć ran na liturgicznym ciele Kościoła, które wymieniłem, woła o uleczenie. Reprezentują one zerwanie, które można by porównać do wygnania papieża do Awinionu. Przypadek ostrego pęknięcia w wyrażaniu życia Kościoła nie może być bagatelizowany – tak jak wówczas nieobecność papieża w Rzymie, tak dzisiaj znaczące zerwanie pomiędzy liturgią przed- i posoborową. Sytuacja ta woła o leczenie.
Z tego właśnie powodu potrzebujemy dziś nowych świętych, jednej lub kilku nowych Katarzyn ze Sieny. Potrzebujemy „vox populi fidelis” domagającego się usunięcia zerwania liturgicznego. Tragedia w tym wszystkim polega na tym, że podobnie do ówczesnej sytuacji wygnania do Awinionu, ogromna większość duchowieństwa, zwłaszcza na wyższych stanowiskach, wydaje się być zadowolona z tego zerwania”.
Biskup Schneider o tradycyjnej Mszy i Nowej Ewangelizacji – LINK.
A tutaj tekst w języku angielskim – LINK,
Ze względu na doniosłość i precyzję tekstu, warto czytać dokładnie, bez pośpiechu i kilkakrotnie.
A zważywszy na to, że wystąpienia, w których porusza się powyższą problematykę należą do wyjątków – oczywiście chlubnych – zasługują na szerokie rozpropagowanie!
Słowo w wierności Tradycji. Słowo w jedności z aktualnym pierwszym liturgiem Kościoła, naszym papieżem Benedyktem XVI.
---
źródło: LINK
...
Właśnie skąd się bierze ta miłość i ufność w czyjeś słowa nie podparte niczym. Reżyser Braun obiecał intronizację, jak zresztą każdy polityk obiecuje, w myśl zasady: ja wam dam obietnice, wy dajcie mi głosy a potem możecie mnie pocałować tam gdzie plecy tracą swoją szlachetną nazwę.
Wy to nawet trupa jestescie w stanie wskrzesić byleby potwierdził swoją osobą wartosc waszych słow 
Przykładowo biedny abp.Lefebvre do dzis spokoju nie moze zaznać i nawet urósł w waszych wpisach do rangi swietego.Wspomnę jeszcze o niedoszłym prezydencie Panu Braunie jaki wylacznie dlatego ze obiecał Intronizację ( a raczej obiecał swoje "chcenie" gdy tylko zasiadzie na stołek ) juz zostal …More
Wy to nawet trupa jestescie w stanie wskrzesić byleby potwierdził swoją osobą wartosc waszych słow Przykładowo biedny abp.Lefebvre do dzis spokoju nie moze zaznać i nawet urósł w waszych wpisach do rangi swietego.Wspomnę jeszcze o niedoszłym prezydencie Panu Braunie jaki wylacznie dlatego ze obiecał Intronizację ( a raczej obiecał swoje "chcenie" gdy tylko zasiadzie na stołek ) juz zostal na tym forum prawie błogosławionym Komedia, normalnie taki cyrk to wylacznie wsród glorjanskich prawowitych katolików
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
sacerdoshyacinthus.wordpress.com
Hierarcha i salezjanin wielce zasłużony dla obrony Tradycji, kardynał Alfons Maria Stickler SDB, w wygłoszonym w 1995 roku w Nowym Jorku referacie Teologiczna atrakcyjność Mszy Trydenckiej zawarł taką oto konkluzję:
„Podsumowując nasze rozważania, możemy powiedzieć, że teologiczna atrakcyjność Mszy trydenckiej pozostaje w związku z teologiczną niepoprawnością …More
sacerdoshyacinthus.wordpress.com
Hierarcha i salezjanin wielce zasłużony dla obrony Tradycji, kardynał Alfons Maria Stickler SDB, w wygłoszonym w 1995 roku w Nowym Jorku referacie Teologiczna atrakcyjność Mszy Trydenckiej zawarł taką oto konkluzję:
„Podsumowując nasze rozważania, możemy powiedzieć, że teologiczna atrakcyjność Mszy trydenckiej pozostaje w związku z teologiczną niepoprawnością Mszy posoborowej.
Z tego powodu katolik przywiązany do tradycji teologicznej powinien w dalszym ciągu – w duchu posłuszeństwa prawowitym przełożonym – wyrażać uprawnione pragnienie i duchową preferencję dla Mszy trydenckiej”.
--
Hierarcha i salezjanin wielce zasłużony dla obrony Tradycji, kardynał Alfons Maria Stickler SDB, w wygłoszonym w 1995 roku w Nowym Jorku referacie Teologiczna atrakcyjność Mszy Trydenckiej zawarł taką oto konkluzję:
„Podsumowując nasze rozważania, możemy powiedzieć, że teologiczna atrakcyjność Mszy trydenckiej pozostaje w związku z teologiczną niepoprawnością Mszy posoborowej.
Z tego powodu katolik przywiązany do tradycji teologicznej powinien w dalszym ciągu – w duchu posłuszeństwa prawowitym przełożonym – wyrażać uprawnione pragnienie i duchową preferencję dla Mszy trydenckiej”.
--
Sekciarze wmawiają, że msza NOM (ta odprawiana codziennie w kościele) jest niewłaściwa, jednocześnie nawołując do odsłuchiwania tylko Mszy Trydenckiej, która niejednokrotnie odbywa się raz w miesiącu w odległym mieście. Często przez to naiwni zaniedbują obowiązek wypełniania III Przykazania Bożego, aby dzień święty święcić, przez uczestnictwo we mszy w każdą niedzielę.
Narażają się przez to na …More
Sekciarze wmawiają, że msza NOM (ta odprawiana codziennie w kościele) jest niewłaściwa, jednocześnie nawołując do odsłuchiwania tylko Mszy Trydenckiej, która niejednokrotnie odbywa się raz w miesiącu w odległym mieście. Często przez to naiwni zaniedbują obowiązek wypełniania III Przykazania Bożego, aby dzień święty święcić, przez uczestnictwo we mszy w każdą niedzielę.
Narażają się przez to na grzech ciężki - przez który nie można przyjmować komunii świętej.
Sekciarze tryumfują.
Narażają się przez to na grzech ciężki - przez który nie można przyjmować komunii świętej.
Sekciarze tryumfują.
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
TAK - TAK, NIE - NIE - RESZTA OD ZŁEGO POCHODZI.
Papież, św. Pius V, ogłosił w roku 1570 w bulli Quo Primum, że Msza św. według rytu rzymskiego może być sprawowana przez kapłanów bez żadnych przeszkód ze strony Kościoła, bez żadnych ograniczeń i kar, aż do końca czasów.
..More
TAK - TAK, NIE - NIE - RESZTA OD ZŁEGO POCHODZI.
Papież, św. Pius V, ogłosił w roku 1570 w bulli Quo Primum, że Msza św. według rytu rzymskiego może być sprawowana przez kapłanów bez żadnych przeszkód ze strony Kościoła, bez żadnych ograniczeń i kar, aż do końca czasów.
..
Papież, św. Pius V, ogłosił w roku 1570 w bulli Quo Primum, że Msza św. według rytu rzymskiego może być sprawowana przez kapłanów bez żadnych przeszkód ze strony Kościoła, bez żadnych ograniczeń i kar, aż do końca czasów.
..
Nie pozwalajcie sobie wmówić, że Msza Trydencka jest jedynie słuszna i lepsza od Mszy odprawianej we wszystkich kościołach rzymskokatolickich codziennie w Polsce. To podszywający się pod tzw. "tradycyjnych katolików" sekciarze próbują zwieść i okłamać naiwnych czytelników, którzy potem przez całe lata będą borykać się z dylematem, w której mszy nie uczestniczyć a którą odsłuchiwać.
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
Ofiarować Panu Bogu to, co najlepsze – najdoskonalsze !
Żaden rzymski katolik o używalności rozumu i posiadający sensus catholicus (zmysł katolicki) nie będzie miał cienia wątpliwości co do doskonałości klasycznego rytu rzymskiego. Jest to ryt doskonale oddający katolickie – czyli prawdziwe (!) – rozumienie Mszy Świętej jako Ofiary uobecniającej Chrystusową Ofiarę Krzyża.
Głęboko zakorzenioną …More
Ofiarować Panu Bogu to, co najlepsze – najdoskonalsze !
Żaden rzymski katolik o używalności rozumu i posiadający sensus catholicus (zmysł katolicki) nie będzie miał cienia wątpliwości co do doskonałości klasycznego rytu rzymskiego. Jest to ryt doskonale oddający katolickie – czyli prawdziwe (!) – rozumienie Mszy Świętej jako Ofiary uobecniającej Chrystusową Ofiarę Krzyża.
Głęboko zakorzenioną w Tradycji doskonałość i katolickość klasycznego rytu rzymskiego odnajdujemy m.in. w doktrynie Soboru Trydenckiego, w bulli Quo primum tempore św. Piusa V oraz w Krótkiej analizie krytycznej Novus Ordo Missae kard. Ottaviani i kard. Bacci.
Wywód logiczny. Oczywisty jest postulat: ofiarować Panu Bogu to, co lepsze. Ofiarować Panu Bogu to, co najlepsze – najdoskonalsze!
..
Żaden rzymski katolik o używalności rozumu i posiadający sensus catholicus (zmysł katolicki) nie będzie miał cienia wątpliwości co do doskonałości klasycznego rytu rzymskiego. Jest to ryt doskonale oddający katolickie – czyli prawdziwe (!) – rozumienie Mszy Świętej jako Ofiary uobecniającej Chrystusową Ofiarę Krzyża.
Głęboko zakorzenioną w Tradycji doskonałość i katolickość klasycznego rytu rzymskiego odnajdujemy m.in. w doktrynie Soboru Trydenckiego, w bulli Quo primum tempore św. Piusa V oraz w Krótkiej analizie krytycznej Novus Ordo Missae kard. Ottaviani i kard. Bacci.
Wywód logiczny. Oczywisty jest postulat: ofiarować Panu Bogu to, co lepsze. Ofiarować Panu Bogu to, co najlepsze – najdoskonalsze!
..
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
"Msza św. dla dzieci" wedle zasady kaloryfera..
Ks. Roman Adam Kneblewski
Człowiek winien dorośleć i całe życie dorastać do jak najgłębszego przeżywania sacrum tudzież tajemnicy Najświętszej Ofiary naszego Pana Jezusa Chrystusa, a nie robić ze Mszy św. jakiejś żałosnej dziecinady..!
..More
"Msza św. dla dzieci" wedle zasady kaloryfera..
Ks. Roman Adam Kneblewski
Człowiek winien dorośleć i całe życie dorastać do jak najgłębszego przeżywania sacrum tudzież tajemnicy Najświętszej Ofiary naszego Pana Jezusa Chrystusa, a nie robić ze Mszy św. jakiejś żałosnej dziecinady..!
..
Ks. Roman Adam Kneblewski
Człowiek winien dorośleć i całe życie dorastać do jak najgłębszego przeżywania sacrum tudzież tajemnicy Najświętszej Ofiary naszego Pana Jezusa Chrystusa, a nie robić ze Mszy św. jakiejś żałosnej dziecinady..!
..
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
,,Nie trzeba się męczyć kultywowaniem powszechnie rozpowszechnianej fałszywej i nieewangelicznej koncepcji świętości rozmytej i głupio potulnej wobec kłamstwa i wobec zdrady Prawdy i zdrady Tradycji.
Pan Jezus potrzebuje ewangelicznych bojowników! Precyzyjnie: szlachetnych rycerzy. „Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!” (Mt 10…More
,,Nie trzeba się męczyć kultywowaniem powszechnie rozpowszechnianej fałszywej i nieewangelicznej koncepcji świętości rozmytej i głupio potulnej wobec kłamstwa i wobec zdrady Prawdy i zdrady Tradycji.
Pan Jezus potrzebuje ewangelicznych bojowników! Precyzyjnie: szlachetnych rycerzy. „Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!” (Mt 10, 16).
Zaszczytem jest być rycerzem Chrystusa Króla. Nieraz rycerze odniosą rany. Ale nagroda będzie zaszczytna. Niezrównana!
Jakiż to zaszczyt: walczyć o Prawdę pod sztandarami Chrystusa Króla! Bitwa najszlachetniejsza. A zwycięstwo – pewne!
ks. Jacek Bałemba SDB
..
Pan Jezus potrzebuje ewangelicznych bojowników! Precyzyjnie: szlachetnych rycerzy. „Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!” (Mt 10, 16).
Zaszczytem jest być rycerzem Chrystusa Króla. Nieraz rycerze odniosą rany. Ale nagroda będzie zaszczytna. Niezrównana!
Jakiż to zaszczyt: walczyć o Prawdę pod sztandarami Chrystusa Króla! Bitwa najszlachetniejsza. A zwycięstwo – pewne!
ks. Jacek Bałemba SDB
..
ZBM 12:17
Inteligentnie do kapłanów aby nie deprawowali sumień dzieci modernizowaną liturgią. Jeśli i te argumenty do nich nie dotrą to nie chyba nie ma już łopaty na ich heretyckie głowy. Pozostaje tylko apelować do rodziców: Nie zabijajcie wiary w swoich dzieciach i nie wysyłajcie ich na zmodernizowaną Mszę św. dla dzieci!
--------------------------------------------
Bojkotujcie "modernistyczną …More
ZBM 12:17
Inteligentnie do kapłanów aby nie deprawowali sumień dzieci modernizowaną liturgią. Jeśli i te argumenty do nich nie dotrą to nie chyba nie ma już łopaty na ich heretyckie głowy. Pozostaje tylko apelować do rodziców: Nie zabijajcie wiary w swoich dzieciach i nie wysyłajcie ich na zmodernizowaną Mszę św. dla dzieci!
--------------------------------------------
Bojkotujcie "modernistyczną "Msze na poczet Mszy Trydenckiej jaka być moze ( przy dobrych wiatrach)odprawiana jest 100 km od was( czasem i wiecej, ale nic to.Nie liczmy wydatków w tak swietej sprawie) i dodatkowo ( jak Bog pozwoli) raz w miesiacu Genialny katolicyzm, powiedzialabym" wybiórczo niedzielny"
Inteligentnie do kapłanów aby nie deprawowali sumień dzieci modernizowaną liturgią. Jeśli i te argumenty do nich nie dotrą to nie chyba nie ma już łopaty na ich heretyckie głowy. Pozostaje tylko apelować do rodziców: Nie zabijajcie wiary w swoich dzieciach i nie wysyłajcie ich na zmodernizowaną Mszę św. dla dzieci!
--------------------------------------------
Bojkotujcie "modernistyczną "Msze na poczet Mszy Trydenckiej jaka być moze ( przy dobrych wiatrach)odprawiana jest 100 km od was( czasem i wiecej, ale nic to.Nie liczmy wydatków w tak swietej sprawie) i dodatkowo ( jak Bog pozwoli) raz w miesiacu
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
Ojciec Pio, który był tak uprzejmy i przyjemny w kontaktach z ludźmi, mógł stać się surowy i nieugięty, gdy chwała Boża była zagrożona, szczególnie wewnątrz kościoła.
"Rozgardiasz wśród wiernych mógł być natychmiast ukrócony przez Ojca, który w tym celu otwarcie rzucał spojrzenie na tego, kto nie zachowywał właściwej postawy modlitwy... Jeżeli ktoś stał, nawet z uwagi na brak miejsca w …More
Ojciec Pio, który był tak uprzejmy i przyjemny w kontaktach z ludźmi, mógł stać się surowy i nieugięty, gdy chwała Boża była zagrożona, szczególnie wewnątrz kościoła.
"Rozgardiasz wśród wiernych mógł być natychmiast ukrócony przez Ojca, który w tym celu otwarcie rzucał spojrzenie na tego, kto nie zachowywał właściwej postawy modlitwy... Jeżeli ktoś stał, nawet z uwagi na brak miejsca w ławkach, Ojciec stanowczo nakazywał mu uklęknięcie, aby godnie uczestniczył w świętej Ofierze Mszy".
"Rozgardiasz wśród wiernych mógł być natychmiast ukrócony przez Ojca, który w tym celu otwarcie rzucał spojrzenie na tego, kto nie zachowywał właściwej postawy modlitwy... Jeżeli ktoś stał, nawet z uwagi na brak miejsca w ławkach, Ojciec stanowczo nakazywał mu uklęknięcie, aby godnie uczestniczył w świętej Ofierze Mszy".
Nemo potest duobus dominis servire !
- Report
Change comment
Remove comment
Św. ojciec Pio:
Pewnego dnia jego kierownik duchowy wyrzucał mu jego ostry sposób bycia.
Odpowiedział: "Mogę cię posłuchać, ale wiedz, że to sam Jezus za każdym razem mówi mi, jak mam postępować z ludźmi".
Tak więc jego surowość była inspirowana z góry, dla chwały Boga i zbawienia dusz.
"Kobiety, których ubiór cechuje próżność, nigdy nie przyobleką życia Jezusa Chrystusa. Co więcej, tracą …More
Św. ojciec Pio:
Pewnego dnia jego kierownik duchowy wyrzucał mu jego ostry sposób bycia.
Odpowiedział: "Mogę cię posłuchać, ale wiedz, że to sam Jezus za każdym razem mówi mi, jak mam postępować z ludźmi".
Tak więc jego surowość była inspirowana z góry, dla chwały Boga i zbawienia dusz.
"Kobiety, których ubiór cechuje próżność, nigdy nie przyobleką życia Jezusa Chrystusa. Co więcej, tracą one piękno swej duszy, gdy to bożyszcze wkroczy do ich serca".
Pewnego dnia jego kierownik duchowy wyrzucał mu jego ostry sposób bycia.
Odpowiedział: "Mogę cię posłuchać, ale wiedz, że to sam Jezus za każdym razem mówi mi, jak mam postępować z ludźmi".
Tak więc jego surowość była inspirowana z góry, dla chwały Boga i zbawienia dusz.
"Kobiety, których ubiór cechuje próżność, nigdy nie przyobleką życia Jezusa Chrystusa. Co więcej, tracą one piękno swej duszy, gdy to bożyszcze wkroczy do ich serca".