Sprawa ks. Międlara. Abp Kupny zmartwiony parafią na Oporowie
- Sytuacja, jaka powstała na terenie parafii na Oporowie, jako biskupa bardzo mnie martwiła - mówi metropolita wrocławski ks. Józef Kupny, który odniósł się też do programu Jana Pospieszalskiego. Nazwał go "nie do końca uczciwym".
Metropolita wrocławski ks. Józef Kupny po raz pierwszy osobiście zabrał głos w sprawie ks. Jacka Międlara, wikarego z Oporowa uważającego się za przywódcę Kościoła Walczącego. Walczącego m.in. podczas antyislamskich demonstracji, ramię w ramię z kibolami i narodowcami, o "Polskę dla Polaków" - taką bez imigrantów i Żydów.

Ks. Międlara we Wrocławiu już nie ma. Decyzją Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo z Krakowa, do którego należy, został przeniesiony do Zakopanego. Kilka miesięcy, jakie spędził w stolicy Dolnego Śląska, podzieliło parafię św. Anny. Metropolita ks. Józef Kupny: - Sytuacja, jaka powstała na terenie parafii na Oporowie, jako biskupa bardzo mnie martwiła. Miałem świadomość, że utworzyły się dwie, wzajemnie zwalczające się grupy, przy czym obie uważały, że postępują zgodnie z Ewangelią, i odmawiały drugiej stronie nazywania siebie katolikami.

Jak podkreślił: - Rolą kapłana w takim momencie jest dążenie do pojednania pomiędzy ludźmi. On powinien być tym, który łączy. Niepokojące były również sygnały o odchodzeniu ludzi z parafii, zamykaniu przed księżmi chodzącymi po kolędzie drzwi. Dodajmy, że otrzymywaliśmy je od osób, które od lat czuły się częścią tego kościoła i które nigdy nie odmówiły przyjęcia kapłana z wizytą duszpasterską. Taki sygnał musi budzić zaniepokojenie. Rozmawiałem z przełożonymi zgromadzenia, by pomogli rozwiązać spór i by podjęli działania, dzięki którym parafia powierzona ich trosce będzie się rozwijała.

"Nieuczciwy program"

Z tych rozmów biskupa z przełożonymi ks. Międlara skrajnie prawicowy publicysta Jan Pospieszalski zrobił wrocławskiej kurii zarzut w swoim programie "Bliżej" w TVP Info. Próbując na rzeczniku kurii wymóc przyznanie się do tego, że ulegając nagonce "Gazety Wyborczej", zdecydowała o odesłaniu księdza nacjonalisty.

Abp. Kupny: - Program Jana Pospieszalskiego był - mówiąc delikatnie - nie do końca uczciwy. Jeśli dane mi będzie spotkać się z redaktorem twarzą w twarz, powiem mu o swoich odczuciach osobiście. To zawsze lepsze niż dyskutowanie przez media.
Arcybiskup Kupny dodał, że nieprawdziwa jest sugestia z programu Pospieszalskiego, że "Wyborcza" wymusiła na kurii odesłanie ks. Międlara.

Zaznaczył, że wrocławska kuria od Zgromadzenia Księży Misjonarzy otrzymała list jedynie informujący o odwołaniu ks. Jacka Międlara z wrocławskiej parafii. - Władze zakonne nie podały ani powodu przeniesienia, ani miejsca, gdzie kapłan miałby pełnić swoją posługę. Napisały jedynie, że jest to decyzja zgromadzenia, za którą biorą całkowitą odpowiedzialność - podkreśla metropolita w rozmowie z "Wyborczą".

Historia ks. Jacka Międlara we Wrocławiu, który po raz pierwszy publicznie ujawnił swoje nacjonalistyczne poglądy na ubiegłorocznym marszu w "obronie chrześcijańskiej Europy", krzycząc wraz z innymi: "Islamiści to pedofile", na tym powinna się zakończyć.

Tak samo jak modlitwy pod siedzibą arcybiskupa na Ostrowie Tumskim o przywrócenie księdza nacjonalisty na Oporów. Narodowcy je odwołali, tłumacząc obawami o "dalsze prześladowania".

Ksiądz Jacek Międlar głoszący nacjonalistyczne poglądy we wtorek opuści Zakopane - zdecydowało Zgromadzenie Księży Misjonarzy. Decyzja zapadła po niedzielnym wystąpieniu ks. Jacka Międlara na wiecu Obozu Narodowo-Radykalnego pod zakopiańskim pomnikiem partyzanta Józefa Kurasia "Ognia", gdzie duchowny wychwalał skrajnie prawicowy ONR.

Do Zakopanego ksiądz trafił zaledwie dzień wcześniej. Według jego przełożonych ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy miała to być kara za wcześniejsze wspieranie skrajnie nacjonalistycznych grup.

Sprawa ks. Międlara. Abp Kupny zmartwiony parafią na Oporowie

Wszystkie Planety w Jednej Linii !!!

www.youtube.com/watch

Z internetu : "Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością." (1J 4, 7)

Słowa apostoła są jak miecz: „kto miłuje zna Boga, kto nie miłuje nie zna Boga” – dokonuje się tutaj jakaś podstawowa weryfikacja, osąd religijności według jedynego kryterium, którym jest wyłącznie sama miłość.

Można sobie w związku z tym wyobrazić osobę na wskroś religijną, która codziennie chodzi do kościoła i jest ponadprzeciętnie zaangażowana religijnie, odmawia wiele modlitw i odprawia wiele rytuałów, a która jest agresywna i z niechęcią odnosi się do ludzi niewierzących. Taka osoba według kryterium podanego przez św. Jana, nie będzie miała z Bogiem nic wspólnego. Mając Boga na ustach, praktycznie nie zna Go wcale.

I odwrotnie: możemy sobie wyobrazić zadeklarowanego ateistę, który intelektualnie odrzuca istnienie Boga i mówi, że w Niego nie wierzy, a jednak wsłuchując się w głos swojego serca, podejmuje pełne poświęcenia i miłości działania dla dobra innych – według świętego Jana, ten właśnie będzie znał Boga...

A to pisał św. Paweł o Prawie i Wierze:
Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów

2, 11 - 3, 14

Sprawiedliwy żyje z wiary

Bracia! Gdy Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.
Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: "Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?"
My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami. A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. A jeżeli to, że szukamy usprawiedliwienia w Chrystusie, poczytuje się nam za grzech, to i Chrystusa należałoby uznać za sprawcę grzechu. A to jest niemożliwe. A przecież wykazuję, że sam przestępuję Prawo, gdy na nowo stawiam to, co uprzednio zburzyłem. Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.
O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełniania Prawa za pomocą uczynków, czy też stąd, że daliście posłuch wierze? Czyż jesteście aż tak nierozumni, że zacząwszy duchem, chcecie teraz kończyć ciałem? Czyż tak wielkich rzeczy doznaliście na próżno? A byłoby to rzeczywiście na próżno. Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, czyni to dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?
W taki sam sposób Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. Zrozumiejcie zatem, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. I stąd Pismo widząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: "W tobie będą błogosławione wszystkie narody". I dlatego tylko ci, którzy polegają na wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze.
Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: "Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa". A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie. Prawo nie opiera się na wierze, lecz mówi: "Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie".
Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: "Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie" - aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.

Czy tradycja jest dobra? - Mk 7, 1-13
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nieumytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?"
Odpowiedział im: "Słusznie prorok Izajasz powiedział o was obłudnikach, jak jest napisane: «Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad, podanych przez ludzi». Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie".
I mówił do nich: "Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: «Czcij ojca swego i matkę swoją» oraz: «Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmiercią zginie». A wy mówicie: «Jeśli kto powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co by ode mnie miało być wsparciem dla ciebie», to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ni dla matki: I znosicie słowo Boże przez waszą tradycję, którąście sobie przekazali. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie".
Rozważanie do Ewangelii
Tradycja jest z natury czymś dobrym, ale nie może być ważniejsza od samego dobra, któremu powinna służyć. Najważniejsze jest dobro człowieka. To ono czyni tradycję „świętą”, czyli godną kultywowania. Tradycja powinna służyć dobru człowieka i powinna pomagać nam w byciu dobrymi. Jeśli tak nie jest, to staje się niepotrzebna i powinna być odrzucona.
Dziś często odrzuca się tradycję tylko dlatego, że jest „stara”. To niestety oznacza często rezygnację z bardzo konkretnego dobra. Dobro bowiem jest tym prawdziwsze, im jest „starsze”, bo jeśli jest stare, to znaczy, że jest sprawdzone. Nie znaczy to, że nie należy szukać „nowego” dobra. Należy, ale nie kosztem „starego”, tylko w zgodzie z nim.
www.deon.pl