Wróg napadł na Polskę, zapaskudził ziemie A wszystko dlatego, że Pan Jezus drzemie. Pan Bóg się obudził, wielkiem głosem wrzaśnie: A niech cię Hitlerze (ss)jasny piorun trzaśnie. Za spalone miasta, za spalone chaty Dostaniesz ty pludru od nas tęgie baty. Ja jem chleb parsowy, ty ciasteczka jadłeś. Mówisz, ze kupiłeś, na pewno ukradłeś Chociaż tu są Szkopy śpiewać się nie boje, Bo mnie nie zrozumią te przeklęte gnoje

wszystko staje się stopniowo (bez zamierzonego kalamburu) brzydsze.

I bardziej nihilistyczne. I bardziej zdesperowane.

W architekturze, w muzyce i w samych ludziach estetyczne piękno nie jest już cnotą, a wręcz przeciwnie.

Niszczenie piękna i kpina z tego, co święte (w tym przypadku pseudo sztki)jest powodem, dla którego lewica agresywnie broni porno jako "sztuki". porównuje pornografię żeźby torsu , posągów nagich i zachęca do jej produkcji jako" aktu tworzenia".

Ale porno"ciało sztuka" nie jest sztuką. Raczej jest to prawdopodobnie antysztuka: reprezentacja najbardziej podstawowych ludzkich instynktów w najbardziej surowym formacie graficznym, który może być reprodukowany i konsumowany na skalę, jako akty pornograficzne.

Zaprawdę powiadam ci, że przytulę do serca nieszczęśnika, który popełnił ludzką zbrodnię i nawrócił się z niej - oby tylko zawsze uznawał, że Ja wszystko mogę. Będę jednak miał oblicze Sprawiedliwości wobec tego, kto - bazując na doktrynie ludzkiej nauki - zaprzeczy przejawom nadprzyrodzoności, które ukazuję z woli Ojca.
Głuchy od urodzenia nie słyszy, prawda? Ten, kto ma bębenki uszkodzone w wyniku jakiegoś nieszczęścia, też nie może słyszed. Tylko Ja mógłbym przywrócid mu słuch, dotknięciem moich rąk. Jakże jednak mogę dad słuch głuchemu duchowi, skoro ten duch nie pozwala, abym Ja go dotknął?

Spójrz, moja duszo. Niewiele rzeczy potępiam tak surowo jak RACJONALIZM , który zadaje gwałt, bezcześci i zabija Wiarę. Mówię: Wiarę, z dużej litery, aby powiedzied o Wierze prawdziwej, absolutnej, królewskiej. Potępiam racjonalizm, jako najemnego mordercę. To on Mnie zabija w sercach, to on przygotował i przygotowuje bardzo smutne czasy dla Kościoła i dla świata. Przekląłem inne sprawy, lecz żadnej nie potępiłem tak jak racjonalizmu. To ziarno, z którego wyszło tak wiele różnych trujących doktryn. To on, podstępny, otwarł drzwi nieprzyjacielowi. W rzeczywistości otwarł drzwi szatanowi, który - odkąd racjonalizm króluje - nigdy nie panował w takim stopniu. Powiedziano:, „Kiedy Syn Człowieczy przyjdzie, nie znajdzie wiary w sercach". Racjonalizm, bowiem dokonał
swego dzieła. [Ale] Ja dokonam mojego.

Odrzućcie pychę, która się boi upokorzenia! Za pięć minut wstydu - jeśli szczerze oskarżycie się przed litościwym kapłanem — uchronicie się od wiecznego nieszczęścia i wiecznej hańby. Kto za życia nadużywa Bożego miłosierdzia, ten nie znajdzie go w chwili śmierci! Do pewnej chorej wezwano po nocy misjonarza. Ten powiedział jej wprost: „Pani, jesteś w poważnym niebezpieczeństwie; jeśli nie wyspowiadasz się należycie, to mając tak ciężkie grzechy, pójdziesz na potępienie". - „Czy to możliwe, że już umieram? Tak, to prawda, od dłuższego czasu źle się spowiadałam i ze wstydu ukrywałam swoje grzechy..." W tym momencie straciła mowę i skonała; prawdopodobnie poszła na potępienie. A jaki wstyd spotka świętokradców na Sądzie Ostatecznym!

Jestem duszą tej nieszczęsnej dziewczyny, którą rano spowiadałeś i za którą na próżno się teraz modlisz. Oszukiwałam świat swoją obłudą i fałszywą pobożnością. Po śmierci mojej matki zakochał się we mnie pewien młody człowiek. Początkowo opierałam się jego naleganiom, ale wreszcie poddałam się jego woli. Dopuściłam się ciężkiego upadku, czułam straszne wyrzuty sumienia, bałam się potępienia, ale zły duch nie pozwalał mi wyspowiadać się z tego grzechu, mimo że często postanawiałam sobie, że to zrobię. Bałam się, że spowiednik będzie miał o mnie złe wyobrażenie i tak raz za razem odbywałam świętokradzkie spowiedzi i niegodnie przyjmowałam Komunię Świętą.
Kiedy usłyszałam twoje kazania, które przeszywały mi serce jak strzały, postanowiłam sobie, że wyspowiadam się u ciebie i dlatego wezwano cię do mnie. I gdybym zaczęła moją spowiedź od świętokradztw, a nie od drobiazgów, byłabym uratowana. Ale potem nie miałam już odwagi wyznać tego zatajanego grzechu. Jestem na zawsze potępiona, na próżno modlisz się za mnie!" „Co jest teraz dla ciebie największą męką?" - zapytał wtedy ojciec Avila. „To — odparła, — że tak łatwo mogłam się zbawić, wyznając tylko swój grzech".
Po tych słowach zjawa znikła, wydając okropny krzyk i strasznie szczękając łańcuchami.
Oto, co czeka duszę, która stanie przed trybunałem Jezusa Chrystusa obciążona świętokradztwami! Bracia drodzy, badajmy tajniki swoich sumień, a jeśli znajdziemy tam zatajone grzechy, wyznajmy je zaraz na spowiedzi. Bo ani pokuty, ani jałmużny nie potrafią ich zgładzić. Jedynym ratunkiem jest tu tylko Sakrament Pokuty.

Wasze przymierza - prawdziwe związki z poprzednikami Antychrysta - nie posiadają fundamentu i nie zapewniają mocy zwycięstwa. Jak wy sami tak i one się rozkruszą.
Pozostanie po nich jedynie straszliwe wspomnienie w ciałach, w domach, w duszach moich biednych dzieci. Kiedy Bóg grzmi, kim są jeźdźcy liczni i szybcy? Toplewa, którą wiatr rozmiata na wszystkie strony. Ja jestem Tym, który daje moc wojującym. Trzeba jednak, by wojowników pobudzał słuszny powód, a nie -okrucieostwo i pycha.
Każdy grzech zostanie ukarany i każde szyderstwo zostanie przez Boga ukarane, gdyż On - jak mówi Pan - nie będzie wyśmiany i nie pozwoli, by uciskano najmniejszych. Jednak zwród uwagę, Mario, na jedno: także mali muszą przestrzegad Prawa, aby zawsze mied blisko siebie swojego Boga.

Biada wam, zawierającym przymierza, z których może wyniknąć tylko zło dla mego ludu: zło dla ciała i zło dla ducha; *biada+ wam, którzy czynicie to, choć wiecie, że jest to złem. Źle posługujecie się władzą, byle tylko zatryumfować na ziemi. Ale czymże jesteście? Garścią gliny, która zachowuje swą formę tak długo, jak długo Miłosierdzie sprawia, że jest wilgotna od niebiaoskiej rosy, lecz, wyschnięta, zamienia się w proch, jakby przesiana, i rozsypuje się.