Tak jak ateisci udaja sie do bioenergoterapeutów, wrózbitów czy magów, tak katolicy doszukuja sie wiedzy wiekszej niz im potrzebna w oredziach czy objawieniach (mam na mysli te nie potwierdzone przez KK)Naturalny ped czlowieka do tego by "wiedziec wiecej, wiedziec lepiej, wiedzac ustrzec sie, zapobiegac i asekurowac daje obraz dzisiejszego zmanierowanego w wiekszosci spoleczenstwa.Gdyz te wielokrotnie bardzo wnikliwe poszukiwania przeradzaja sie w postac obsesji i wielokrotnie paranoi.Normalny katolik stara sie przestrzegac prawd wiary, 10 przykazan i czyta Biblie jaka mu do szczescia calkowicie wystarcza, niespelniony katolik doszukuje sie drugiego dna, wiedzy jaka byc moze na niego splynie jako wybrańca i zagwarantuje madrosc jaka w pozniejszym czasie bedzie sie dzielił i z innymi.(pomine w tym miejscu kwestie wlasnych wielokrotnie wypaczonych interpretacji)Zahacza to wielokrotnie o chęc bycia madrzejszym od Stwórcy, poczucie sie do tego stopnia wybranym ze interpretacja zaczytanych opowiesci przechodzi zjawisko zdrowego rozsadku a i w czytajacym po pewnym czasie wzbudza strach.(nie wspomne o wlasnej interpretacji wzbudzajacej strach w innych)Wielokrotnie powtarzałam i powtorze raz jeszcze...słówa Jezusa "nie lekajcie się", " czuwajcie bo nie znacie dnia ani godziny "powinny dać katolikom calkowite uspokojenie i porzucenie natrectw doszukiwania sie we wszystkich przekazach wiedzy(przekazach nie będacych Biblią), analizowania, dzielenia wlosa na czworo i "podtrzymywanie napiecia "kosztem normalnego chrześcijanskiego zycia

Taki wam sliczny komentarz wpisałam, ale mi się posty pomyliły wiec pozwole sobie skopiować

tahamata i inni negujący Poemat Boga Człowieka
fr_parvus ma rację.
W Ewangelii są tylko wybrane przez Boga i spisane przez
Ewangelistów opisy. W ciągu trzech lat działalności publicznej
naszego Zbawiciela, było ponad tysiąc dni. W każdym z tych
dni Jezus Ewangelizował, spotykał się z ludźmi, rozmawiał z nimi
na różne tematy, wyjaśniał im różne sprawy.Dlaczegóż by nie
chciał o tym opowiedzieć nam, ludziom współczesnym , posługując
się Marią Valtortą? Stawiacie Bogu jakieś ograniczenia?

O słodki Boże i Ojcze Mój, Tyś jedynego Syna, złożyłeś za nas, na ofiarny stół,
z Miłością Stwórcy, dla ludzkości Swej, by z piekła dna, wyrwała się Mocy złej.
Jam tylko marność, w posłudze świata, żyjąc bez Boga zatonąć mogę w „niej”,
lecz ma dusza buntując się - … mówiąc NIE!!
- gdy, z taką łatwością Dary Twe, ludzkość trwoni i marnuje je !
Profesorowie, doktorzy świata, wciąż poszukując nowych dróg,
by w Boski Cud naukowo wniknąć mógł.
Dajesz nam „Cuda” Ojcze Niebieski,
by nie zapominać, skąd mamy Twój życia Dar.
A mądrość , miłość ?... Ojcowskie dary,
byśmy jako dzieci Boga, boskością napełniały się.

„Cud Zmartwychwstania” Boskiego Syna…..!
jak klucz od piekła bram, otwiera Mocą Twej Krwi.
Dajesz nam Światłość w mrocznych dniach życia,
uczysz jak żyć, gdy życie w niedoli i smutku tkwi.
Jak Anioł, co w pobliżu trwa, chcąc wyrwać dziecinę z mocy zła,
słysząc głos, który woła „Ojcze wybacz, wyrwij mnie z tego dna”…!!

Jam tylko marność nad marnościami,
z bagażem wad, w słabości swej.
Walczyć wciąż będę, z mądrością świata,
że Miłość Boga, najważniejsza jest.
Daje nam wszystko, by życie z Bogiem,
wznosiło zawsze nas, ku niebios bram.

Mądrości świata zabrakło mi, co na uczelniach dyplomem lśni.
Bogactw też nie mam, …. Panie !!!..... - a jednak?..
Dajesz mi słyszeć słowa natchnione , Twe Słowa, - wzdycha dusza ma!!.
dłoń wciąż ma pisze, co dusza słyszy, by wypełniła się Wola Twa.
Ach, słodki Ojcze, ta słodycz ziemska, z Boża słodyczą zmieszać się chce,
jest mym ciężarem, każdego kęsa, niewolą w myślach, całego dnia .
Uciec słodyczy? …nie Słodki Ojcze, -„Twą Boską Słodycz”- wybieram ja,
by się zanurzyć w Boskim Nektarze, a Miłość niech w Wieczności trwa.
O paranojo ludzkiego życia i paradoksie zniewoleń tych,
składam, mego życia wszystkie dni, w darze uczuć mych.
By dowcipem świata być, w zmaganiach swych, ciało moje tkwi,
słodką niewolą, pragnę podążać, w niej słodycz, Chrystusa Krwi.
Z Miłością Twoją, ja bronić będę, na Chwałę Twą,
tych, co w słabości swej, przez próżny świat, deptani są.
Mądrość siłą zwycięża, na piedestały wspiąć się chcą,
nie rozpoznanym być w swych „początkach” wydrzeć z pamięci, - …na zawsze chcą.!!
Wybieram „Oręż”, zbroję pożyczam, do Archanioła modlitwa trwa,
wyrwać najsłabszych, z rąk złej mądrości, która swe miejsca, w lożach ma.
Być tylko widzem, w „Teatrze Życia”, oglądać z dala „Sztukę Dnia”,
w „Boskiej Komedii”, którą Bóg spisał, gdzie Bóg i człowiek, swe role ma.
Wolę pozostać, na Twej Arenie, gdzie bronią, jest Miłość Twa ,
Pokój- to oręż, tarczą obronną, z pokorą Bożą, wolę iść w paszcze lwa.
Zaśpiewam Tobie, Ojcze Niebieski, pieśń pożegnalną, ludzkości tej,
która wybrała, bogactwa świata, od nędzy swej, w Miłości Twej.
„Nędza”?.- mój Boże- choć jest wzgardzana, to w Twoim Planie, potęgę ma,
Diamentem życia, co w „ogniu cierpień”, wypali z duszy, zło które trwa.
To Dar Twój wielki, Ojcze na Niebie i wielu z nas, oblecze się w „Nią”,
Twe Miłosierdzie- tarczą obronną, niezłomnie bronić Wiary ma.