tomo 2013-11-29 13:51:05
Szanować sąsiada mogę, co nie znaczy, ze mam uznawac jego religię.

To dlaczego uważasz,że sąsiad szanując Ciebie ma uznawać Twoją religię ?

alica32

Jasne."Sprawcy" nie mają nic innego do roboty,tylko siedzą na tych wszystkich forach i bacznie obserwują kto i przeciwko czemu protestuje.Alicjo,bądź poważna.

alica32

Jest także najwyższa władza zakonu Jezuitów i można tam wysłać protest czy prośbę o wyjaśnienie problemu:

The Jesuit Curia in Rome
Father General

alica32

Nie Alicjo,nie ma żadnej różnicy.Albo pozwalamy na klaskanie w kościele,albo nie.Przed pontyfikatem Jana Pawła II nie przypominam sobie oklasków w kościołach.

alica32
jak tego jezuitę namierzyć

Wyślij maila : Jesuit Father Saju George

alica32

Nic nie poradzisz. Takie czasy i nie byłoby tego wszystkiego,gdyby nie akceptacja ze strony wiernych. Przecież to proste,że jakby nikt na takie występy nie poszedł,to sami dla siebie z pewnością by nie tańczyli.Co do klaskania - zauważ,że na spotkaniach RRM oklasków w kościele nie brakuje.

Profanacja kościoła Żydowskie tańce
alica32 2013-11-29 11:33:56
la la la la nóżka w prawo ...nóżka w bok la la la.raczka w górę...Co to sala balowa....oklaski Wyglada na to że nawa główna to albo wybieg dla modelek,albo parkiet do tańców . Profanacja kościoła!
..........................................................................................................
A może lepiej wyraź swój protest bezpośrednio ? To bardziej rozsądne,niż klepanie wciąż tego samego na forum :
Parafia Rzymskokatolicka
pw. św. Maksymiliana Kolbego w Słupsku
ul. Piłsudskiego 20
76-200 Słupsk
PARAFIA: 059-843-39-08
PROBOSZCZ: 059-848-27-48
WIKARIUSZE: 059-845-63-58
KSIĄDZ DYŻURNY: 600-262-278

alica32

Co to za wywijanie kończynami przed ołtarzem?won heretyku!

Jakoś tak mi się przypomniało przysłowie : Gadał dziad do obrazu.

adan1

Jak ktoś wchodzi do twojego domu i wszczyna awanturę,to nie sadzasz go na honorowym miejscu,tylko wypraszasz na zewnątrz i zamykasz drzwi. Ja nie zgadzam się na to,aby pod moimi mediami wszczynać burdy i dlatego awanturnicy są zmuszeni stać "na zewnątrz".

adan1

Blokada nie oznacza nienawiści,tylko jest jej konsekwencją.

"Jeżeli ktoś nie kocha bliźnich, których widzi, nie może kochać Boga, którego nie widzi."
No właśnie - jak można mówić że kocha się Boga,skoro ma się w sercu tyle niechęci do drugiego człowieka tylko dlatego,że ma inne poglądy niż ja ?

adan1

kto poznał Syna poznał też Ojca ,żydzi odrzucili Syna i nie znają Ojca ,dlatego nie ma dla nich zbawienia

Bogu dzięki,że to Bóg jest Tym,który zbawia.

Miłość siebie samego miarą miłości bliźniego
Drugie przykazanie nakazuje nie tylko miłowanie bliźniego, ale także miłowanie siebie samego. Miłość siebie samego jest tak samo ważnym przykazaniem jak miłość bliźniego. Jezus uczynił z miłości siebie samego miarę miłości bliźniego. Stąd też waga miłości siebie, zawartej w pierwszym przykazaniu.

Nie możemy pokochać bliźniego, jeśli najpierw nie pokochamy siebie samych.

Przykazanie miłości bliźniego stoi na drugim miejscu, ponieważ jest konsekwencją pierwszego. Przykazanie drugie nie oznacza mniej ważne od pierwszego. Nie należy robić zawodów sportowych pomiędzy tymi dwoma przykazaniami. Drugie jest tak samo ważne jak pierwsze, choć wypływa z pierwszego. Nie da się odłączyć miłości bliźniego od miłości Boga. Miłość Boga stanowi źródło miłości człowieka. Miłość człowieka zaś jest ważnym kryterium autentycznego przeżywania miłości Boga.
Jeżeli ktoś nie kocha bliźnich, których widzi, nie może kochać Boga, którego nie widzi.

alica32

Będę się tego uczył na Twoim przykładzie.

alica32

A Tobie proponuję :

zacznij uczyć się kochać drugiego człowieka bez względu na to,kim on jest. (Mk 12, 28–31).
Poza tym jest z pewnością wiele bardziej pożytecznych zajęć,które możesz robić,niż to bezsensowne wklejanie tych samych tekstów pod tymi samymi mediami.Rozejrzyj się wokół,może tuż pod Twoim bokiem mieszka ktoś,kto potrzebuje pomocy drugiego człowieka ? Pan Bóg ze 100procentową pewnością nie będzie rozliczał Ciebie z ilości tych samych komentarzy na tym portalu.

Początki państwa polskiego

Wydarzeniem, które stanowiło pierwszy krok na drodze ku powstaniu państwa polskiego, było objęcie władzy nad plemieniem Polan przez ród Piastów. Nastąpiło to w nieznanych nam okolicznościach i czasie, najprawdopodobniej jednak w drugiej połowie IX wieku. Główny ośrodek państwa Polan stanowiło Gniezno. Pierwszym historycznym władcą piastowskim był natomiast książę Mieszko I, chociaż późniejszy (XII w.) kronikarz Gall Anonim podaje także imiona jego przodków.
Mieszko I objął rządy w państwie Polan przed 963 r. i panował do roku 992. W 965 zawarł on sojusz z księciem chrześcijańskich już wówczas Czech, Bolesławem I i poślubił jego córkę Dubrawkę. Najważniejszym efektem tego aliansu było przyjęcie przez Mieszka w 966 r chrztu (za pośrednictwem Czech) i związana z tym chrystianizacja jego państwa (nazywanego Polską), która umieściła je w kręgu cywilizacji łacińskiej. Doraźnymi konsekwencjami decyzji Mieszka było przybycie do Polski duchowieństwa, wraz z którym upowszechniła się nowa koncepcja władzy książęcej (później królewskiej), doświadczenie administracyjne oraz słowo pisane.
W 968 r. biskup Jordan zorganizował w Polsce pierwsze biskupstwo misyjne, zależne bezpośrednio od papieża (a nie od arcybiskupstwa w Magdeburgu, któremu zwyczajowo podlegała działalność ewangelizacyjna na Wschodzie), co było poważnym sukcesem nowego państwa. W 972 r, Mieszko I zwyciężył wojska margrabiego Marchii Wschodniej Hodona w bitwie pod Cedynią. Pozwoliło mu to podporządkować sobie Pomorze Zachodnie.
W 991 r. , na krótko przed śmiercią, Mieszko wraz ze swą drugą żoną, Odą i synami wystawił dokument zwany Dagome iudex, w którym oddawał swoje państwo pod opiekę papieża.
W latach 992-1025 panował w Polsce Bolesław Chrobry, najstarszy syna Mieszka I. Z jego inicjatywy biskup praski Wojciech podjął misję chrystianizacyjną w Prusach, w trakcie której poniósł męczeńską śmierć (997). Chrobry wykupił jego ciało i złożył je w Gnieźnie, po czym doprowadził w 999 r. do kanonizacji Wojciecha, który stał się pierwszym patronem państwa polskiego.
W 1000 r. Z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha udał się cesarzOtton III. Przy tej okazji nastąpiło w Gnieźnie jego spotkanie z Bolesławem Chrobrym. Cesarz wręczył księciu insygnia władzy i zgodził się na utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Stosunki z cesarstwem pogorszyły się jednak po śmierci Ottona III. W latach 1002-05 miała miejsce wojna polsko-niemiecka, w czasie której Bolesław przejściowo opanował Łużyce, Milsko i Czechy. (Zakończył ją pokój w Poznaniu.) Dwa lata później wybuchła jednak kolejna wojna (1007-13). Chrobry ponownie zajął Milsko i Łużyce, a kończący ją pokój w Merseburgu okazał się równie nietrwały jak poprzedni. Trzecia wojna polsko-niemiecka toczyła się w latach.
1015-18. Na mocy kładącego jej kres pokoju w Budziszynie Polska utrzymała Milsko wraz z Łużycami. Ekspansja Bolesława Chrobrego kierowała się również na wschód, w stronę Rusi. Odzyskał on utracone w 981 r Grody Czerwieńskie. Zwieńczeniem militarnych i dyplomatycznych zabiegów Chrobrego była jego koronacja na króla Polski w 1025 r.
W latach 1025-34 panował w Polsce Mieszko II (koronowany w 1025), syn Bolesława Chrobrego. w latach 1029-31 prowadził on wojny z Niemcami, w których utracił Milsko i Łużyce. Równocześnie poniósł porażkę na wschodzie, ponieważ w 1031 r. Ruś zajęła Grody Czerwieńskie (1031). Opozycja wewnętrzna zmusiła Mieszka II do opuszczenia kraju. Około 1032-34 powrócił on jednak do Polski i ponownie zjednoczył państwo.
Po śmierci Mieszka II rządy objął jego syn, panujący w latach 1034-58 Kazimierz I Odnowiciel. W 1037 r. został on wygnany z kraju przez zbuntowanych możnych, zaś powstanie ludowe skierowane przeciw organizacji państwowej i kościelnej doprowadziło do upadku pierwszej monarchii polskiej. Wykorzystując tę sytuację, książę czeski Brzetysław I najechał Polskę, łupiąc ją i pustosząc (wywiózł m.in. Z Gniezna relikwie św. Wojciecha). Czesi zagarnęli wówczas Śląsk, zaś Pomorze uniezależniło się od Polski.
W 1039 r. Kazimierzowi udało się powrócić do kraju i ponownie objąć rządy. Wydatnie pomogło mu w tym wsparcie ze strony cesarzaHenryka III oraz księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Kazimierz szybko opanował Wielkopolskę i Małopolski, dłużej trwała walka o odzyskanie Mazowsza (1040-47), gdzie samodzielne rządy przejął jeden z dawnych urzędników dworskich - Miecław, a także przywrócenie zwierzchnictwa nad Pomorzem Gdańskim i odzyskanie Śląska z rąk Czechów (1050).
Najstarszy syn i następca Kazimierza Odnowiciela, Bolesław Śmiały (zwany też Szczodrym) panował w latach 1058-79. W 1058 r. podjął on nieudaną wyprawę do Czech. Stracił także Pomorze Gdańskie. Nowy władca starał się o polityczne wzmocnienie swego państwa. W sporze cesarza z papieżem Grzegorzem VII o inwestyturę stanął po stronie tego ostatniego. W latach 1060-63 interweniował też na Węgrzech na rzecz Beli I i jego syna Gejzy, reprezentujących orientację antycesarską. w 1069 r. Bolesław Śmiały podjął wyprawę na Kijów, który zdobył osadzając na tamtejszym tronie swego wuja Izjasława, a w latach 1070-72 i 1075-76 prowadził wyprawy dywersyjne do Czech, by wesprzeć tamtejsze stronnictwo antyniemieckie. W uznaniu zasług Bolesława dla Kościoła, papież Grzegorz VII w 1076 r. wyraził zgodę na jego koronację na króla Polski. Nieustanne i dalekie wyprawy wojenne doprowadziły do zawiązania przeciw Bolesławowi w 1079 r. spisku możnych na czele z bratem króla, księciem Władysławem, i biskupem krakowskim Stanisławem. W niejasnych dziś okolicznościach, biskup został skazany przez króla na śmierć i zgładzony, zaś Bolesław, by się ratować przed buntem poddanych, musiał uchodzić z kraju. (Zmarł wkrótce na Węgrzech, prawdopodobnie zamordowany.)
Następcą Bolesława Śmiałego został jego brat Władysław I Herman (1079-1102). W pierwszych latach jego panowania do ogromnych wpływów doszedł wojewoda Sieciech, który skupił s swych rękach faktyczną władzę w państwie. Pod naciskiem możnych, którzy wystąpili przeciw jego surowym rządom, Władysław w 1093 r. uznał prawa do tronu swojego pierworodnego syna Zbigniewa, odsuniętego wcześniej od sukcesji przez potężnego wojewodę pod zarzutem nieprawego pochodzenia. W konsekwencji, w 1097 r. doszło do podziału kraju: Władysław Herman władać miał Mazowszem; Zbigniew - Wielkopolską i Kujawami (od śmierci ojca w 1102 r. także Mazowszem), zaś jego brat Bolesław (zwany później Krzywoustym) - Małopolską i Śląskiem. Sieciech został natomiast wygnany.
W 1102 r. Bolesław Krzywousty rozpoczął walki o odzyskanie Pomorza Zachodniego.
W latach 1106-07 wybuchł konflikt pomiędzy Bolesławem i Zbigniewem. Ten ostatni został pozbawiony swojej dzielnicy i wygnany z kraju. W spór między braćmi wtrącił się jednak cesarz Henryk V, który w 1109 r. pod pretekstem obrony praw wygnanego Zbigniewa najechał Polskę. (W rzeczywistości jego interwencja zbrojna stanowiła odwet za wyprawę Bolesława na Czechy w 1108 r.) w 1112 r. Zbigniew, korzystając z cesarskiego poparcia, powrócił do Polski. Wkrótce został jednak oślepiony z rozkazu brata i zmarł. W 1121 r. po wieloletnich walkach o Pomorze Zachodnie Bolesław Krzywousty zawarł z tamtejszym księciem Warcisławem układ dotyczący podporządkowania tego obszaru zwierzchnictwu Polski.
W latach 1131-33 arcybiskup magdeburski Norbert, wspierany przez papieża Innocentego II, podjął próbę podporządkowania sobie polskiej organizacji kościelnej. W 1135 r. na zjeździe w Merseburgu Bolesław złożył cesarzowi Lotarowi hołd lenny z Pomorza i Rugii, w zamian za co Polska zachowała samodzielność organizacji kościelnej, potwierdzoną bullą papieża Innocentego II (1136).
Początki państwa polskiego - Wirtualny Wszechświat

Początki państwa polskiego

Jak wiemy ze źródła zwanego Geografem Bawarskim, ziemie polskie w IX i X wieku zamieszkiwały rozmaite plemiona. Tereny dzisiejszej południowej Polski zajmowali Wiślanie, Opolanie, Ślężanie i Trzebowianie. Na północ od Trzebowian znajdowały się siedziby Dziadoszan, ci z kolei graniczyli z potężnym plemieniem Polan, zajmującym dorzecze Warty i Noteci. Nad jeziorem Gopło zlokalizowano Goplan, zaś na wschód od nich plemiona Mazowszan i Lędzian.

Pierwsze impulsy państwowotwórcze na tych ziemiach wyszły z plemienia Wiślan. Prawdopodobnie już w IX wieku istniała na terenie dzisiejszej Małopolski sprawnie funkcjonująca organizacja grodowo – plemienna ze stolicą w Wiślicy. Rozwój tego państwa został jednak zahamowany przez znacznie silniejszego sąsiada – Państwo Wielkomorawskie, które wedle przypuszczeń w drugiej połowie IX wieku zaanektowało ziemie Wiślan, przeprowadzając wśród nich misję chrystianizacyjną.

Drugim plemieniem, które w sposób szczególny zasługuje na nasza uwagę są Polanie. Oni to w pierwszej połowie X wieku rozpoczęli z grodu Giecz ekspansję terytorialną, wchłaniając do swojego państwa takie grody jak Gniezno, Poznań czy Ostrów Lednicki.

Najbardziej żywiołowa ekspansja Polan przypada na okres panowania pierwszego potwierdzonego w źródłach władcy z rodu Piastów – Mieszka I. Książę ten włączył do swojego państwa Pomorze, Mazowsze, Śląsk oraz prawdopodobnie Małopolskę. Na podbitych ziemiach Polanie niszczyli lokalne grody, budując w ich miejsce własne, znacznie potężniejsze i osadzając w nich swoich zbrojnych.

Państwo Mieszka I miało charakter patrymonialno-militarny, co oznacza, ze było osobistą własnością władcy, zaś elitę władzy tworzyła Drużyna jego wojów. W skład drużyny wchodzili prócz Słowian także Normanowie, o czym zaświadczają znaleziska archeologiczne.

Od zachodu państwo Mieszka graniczyło z Cesarstwem Niemieckim, zaś od południa ze schrystianizowanymi Czechami. Ze względów politycznych Mieszko prawdopodobnie zawarł z margrabiami niemieckimi układ na podstawie, którego uznał zwierzchność cesarza i postanowił przyjąć chrzest. Do wydarzenia tego doszło w 966 roku, za pośrednictwem duchowieństwa czeskiego. Nie są nam znane jednak szczegóły uroczystości. Nie wiemy gdzie Mieszko został ochrzczony. Do najbardziej prawdopodobnych miejsc zaliczamy Ostrów Lednicki, Gniezno lub Poznań, ale nie można wykluczyć też Ratyzbony (siedziby biskupstwa, pod które podlegały Czechy), niektórzy zaś historycy uważają, iż władca piastowski mógł zostać włączony do społeczności chrześcijan nawet w Rzymie. Mniej więcej w tym samym czasie Mieszko pojął za żonę córkę czeskiego księcia – Dobrawę.

Chrzest Mieszka i jego najbliższych współpracowników był momentem przełomowym w dziejach państwa Polan. Rozpoczynał długi okres chrystianizacji, która częstokroć napotykała liczne trudności. Pogaństwo zakorzenione na tych terenach od wieków ustępowało miejsca nowej religii bardzo powoli i opornie. Jednak fakt chrztu pozwolił księciu znaleźć się w świecie kultury chrześcijańskiej, co znacznie zwiększyło jego prestiż wśród innych władców europejskich.

W roku 968 powołane zostało biskupstwo misyjne w Poznaniu, którego pierwszym administratorem był biskup Jordan. Biskupstwo to podległe było bezpośrednio Rzymowi, nie zaś arcybiskupstwu magdeburskiemu. Być może stąd wypływała nieprzychylna Polakom relacja merseburskiego biskupa Thietmara, zwana Kroniką Thietmara. Rozpoczął się również proces tworzenia na ziemiach zarządzanych przez Mieszka administracji i struktur organizacji kościelnej, która w tym czasie była też istotnym elementem aparatu administracyjnego państwa i w znacznym stopniu ułatwiała zarządzanie państwem, w skład którego wchodziło tak wiele plemion. Prócz tego przybyli z innych krajów z misja chrystianizacyjną kapłani, przyczynili się do rozwoju kultury i oświaty.

Mieszko umarł w 992 roku, pozostawiając trzech synów. W dość niejasnych okolicznościach tron objął jedyny syn z małżeństwa Dobrawą – Bolesław, który wypędził z kraju młodszych braci.

Początki państwa polskiego

Jezus ostrzega nas przed zwodniczym działaniem ludzi będących pod wpływem złego ducha: Strzeżcie się, Żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: "Ja jestem" oraz "Nadszedł czas". Nie chodźcie za nim (Łk 21,8).
Ci którzy przepowiadają dokładne daty końca świata, wprowadzają ludzi w błąd (por. Mk 13,6) i w ten sposób, często nieświadomie, stają się narzędziem w rękach złego ducha, któremu bardzo zależy na tym, aby oszukani ludzie przestali w ogóle wierzyć w rzeczywistą obecność i ostateczne przyjście Zbawiciela.

Don_Camillo

No to napisz.
Czego się wstydzą administratorzy?
Czegoś się obawiają?

Weź ty się chłopie ogarnij nieco. Bo świadomie lub nie robisz z siebie takiego durnia,że szok.Skąd niby BN czy ktokolwiek z internautów ma wiedzieć,czy i czego obawiają się moderatorzy tego portalu ? Zalecam wziąć duży rozbieg i pochyliwszy się nieco do przodu spróbować głową przesunąć ścianę w pokoju. Zaszkodzić to ci nie zaszkodzi,a może pomóc.