Wierzymy w to co dla nas wygodne. Nie wierzymy w to co dla nas niewygodne
Jakże często to co pokazuje nam otaczający nas świat, także to co pokazuje nam w nas samych nie jest do nas przyjmowany do wiadomości. Ochoczo wypieramy to, co dla nas niewygodne, to co uwiera, to co uparcie wskazuje nam nas samych i woła "stań się zmianą, stań się zmianą, stań się zmianą - zmianą siebie".
Jakże często odwracamy głowę od tego co najcięższe, a tak naprawdę prowadzi do lekkości.
Jakże często uciekamy od lęku, smutku, wstydu czy poczucia winy nie chcąc popatrzeć na prawdę o nas. Prawdę która zawsze wyzwala.
Jakże często nie patrzymy w oczy tym najcięższym uczuciom, nieświadomi tego że gdy nie będziemy chcieli patrzeć to one i tak wrócą jak natrętna mucha i będą wołać "patrz, patrz, patrz na nas!!!"
I jakże często patrzymy tylko po to by za wszelką cenę ujrzeć potwierdzenie tego co już wiemy, nawet mimo tego że na dnie serca czujemy że to nie jest prawda.
Jakże często we wszystkim dokoła szukamy legitymizacji naszej ucieczki od tego co na wyciągnięcie ręki. Od prawdy.
Jakże często szukamy tylko tego co dla nas wygodne i zgodne z naszymi przekonaniami, które i tak zazwyczaj nie pochodzą od nas tylko od kogoś innego. A na to już nie chcemy patrzeć tak ochoczo.
Jakże często w tym co jest niebywałą szansą na zobaczenie prawdy o nas samych widzimy tylko czcze potwierdzenie naszej wyidealizowanej wizji siebie samych.
Wierzymy w to co dla nas wygodne. Choć jakże często jest to nieprawda. Słodka. Ale nieprawda...
Nie wierzymy w to co dla nas niewygodne. Choć jakże często to gorzka prawda. Ale prawda...
A prawda wyzwala. Zawsze. Choć często najpierw może nas wieść przez ból i cierpienie. Ale zawsze prowadzi do lekkości i ulgi.
-Ireneusz Waclawski Sromek