Dedykacja Serca.

Sandały (gdy uczniów swych posyłał Pan) 1. Gdy uczniów swych posyłał Pan, By nieśli wieść radosną. Żegnając ich dał swoją moc I mówił tak z miłością. Ref.: Nie, nie, nie, nie warto na drogę tę Sandałów i płaszcza zabierać. Nie trzeba nam srebra brać, O dach nad głową zabiegać. 2. Nowinę tę głosili więc Po czterech stronach świata. Bogaci tak, nie mając nic, Bo miłość jest tak bogata. Ref.: Nie, nie... 3. Gdy ukończyli żniwo swe W ostatnią drogę ruszali. Patrzyli w niebo na Ojca dom I tak z ufnością wołali Ref.: Nie, nie... Chwyty na gitarę: e D C e e D C e (e D) G C D G (C D) G C D e