marca 2013 1 sobota
680 rocznica śmierci Władysława Łokietka
Władysław I Łokietek(ur. 3 marca 1260 azm. 2 marca 1333 w Krakowie) – książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267-1275 (pod opieką matki), udzielne rządy razem z braćmi 1275-1288, książę brzeski i sieradzki 1288-1300, książę sandomierski 1289-1292, 1292-1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293-1295, książę łęczycki 1294-1300, książę wielkopolski i pomorski 1296-1300, na wygnaniu w latach 1300-1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306-1308/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 20 stycznia 1320 roku, król Polski (był pierwszym władcą Polski koronowanym w Krakowie, w katedrze wawelskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława), od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw.
Władysława Łokietka.-dziadka Bolka II Małego
Bolko (Bolesław) II Mały (Świdnicki) (ur. pomiędzy 1309 a 1312 rokiem, zm. 28 lipca 1368) – książę świdnicki od 1326, jaworski od 1346, łużycki od 1364 roku, książę na połowie Brzegu i Oławy od 1358, książę siewierski od 1359, książę na połowie Głogowa i Ścinawy od 1361 roku. Ostatni niezależny książę piastowski na Śląsku.
Władysława Łokietka pradziadka Królowej św Jadwigi
2 marca 1384 – 51 lat po śmierci Króla Władysława Łokietka podczas zjazdu szlachty w Radomsku podjęto decyzję o powierzeniu tronu polskiego jego prawnuczce -Jadwidze Andegaweńskiej
2 marca 1810 – urodził się Leon XIII, papież (zm. 1903)
2 marca 1876 – Rzym urodził się Pius XII, papież (zm. 1958)
Życie Piusa XII: Część pierwsza - Pierwsze lata życia 1876 - 1919

www.youtube.com/watch

Życie Piusa XII: Część trzecia - lata 1933 - 1938
www.youtube.com/watch

Życie Piusa XII: Część czwarta - Ostatnie lata 1951 - 1958

www.youtube.com/watch

2 marca 1919 – Rozpoczął się kongres założycielski III Międzynarodówki (Kominternu).
2 marca 1939 – Włoski kardynał Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli został obrany papieżem i przyjął imię Pius XII.
The Coronation of Pope Pius XII
www.youtube.com/watch
www.youtube.com/watch
www.youtube.com/watch

www.youtube.com/watch

www.youtube.com/watch

www.youtube.com/watch
2 marca 1943 – Wojna na Pacyfiku: rozpoczęła się bitwa na Morzu Bismarcka

2 marca 1956 Rzym -80 rocznica urodzin Piusa XII umiera Eugenio Zolli naczelny rabin Rzymu
www.youtube.com/watch

w 1944 przewodnicząc podczas uroczystości Yom Kippur, Zolli doświadczył mistycznego spotkania z Jezusem Chrystusem. Po zakończeniu wojny zrezygnował z wszelkich funkcji w gminie żydowskiej, a następnie przeszedł na katolicyzm przyjmując 13 lutego 1945 chrzest, biorąc jako chrzestne imię Eugenio w dowód wdzięczności dla świeckiego imienia Piusa XII - Eugenio. Chrzest przyjęła również jego żona i,córka Miriam

www.youtube.com/watch

Tu nie chodzi o “milczenie” Piusa XII

Po śmierci papieża Piusa XII – ostatniego papieża do chwili obecnej, jego miejsce zajął Jan XXIII. Piszemy „zajął” a nie „został wybrany”, bowiem w świetle przedstawionych tu okoliczności towarzyszących trzydniowemu konklawe, wybrany został kardynał Giuseppe Siri.
25 października 1958 roku. Na placu św. Piotra oczekuje około 200 000 osób. Tego dnia dym pojawił się dwukrotnie. Za pierwszym razem biały, potem, nagle czarny.

ebookbrowse.com/henryk-pajak-br…

ENCYKLIKA SUMMI PONTIFICATUS
CZĘŚĆ I - GŁÓWNA CHOROBA CZASU: ŚWIAT BEZ BOGA I BEZ CHRYSTUSA

Wielebnym Braciom pozdrowienie i błogosławieństwo w Panu!
Dan w Castel Gandolfo, w pobliżu Rzymu, dnia 20 października 1939 roku, w pierwszym roku Naszego Pontyfikatu.
www.opoka.org.pl/…/summi_pontifica…
7. ...
Niniejszą pierwszą Naszą encyklikę otrzymacie, Wielebni Bracia, w bliski już dzień święta Jezusa Chrystusa Króla. Oby to święto przyniosło wszystkim, żyjącym w tak specjalnych warunkach i czasach jak obecne, dary łaski Bożej, odnowienie umysłów w mocy ewangelicznej i powszechne rozszerzenie i rozrost Królestwa Chrystusowego.
Oby to święto stało się dniem zgromadzenia się chrześcijan wszystkich narodów - na poświęcenie całego rodzaju ludzkiego Boskiemu Sercu, które winno odbyć się bardzo uroczyście i ze szczególną pobożnością wokół ołtarza Przedwiecznego Króla, celem oddania Mu czci i hołdu, przebłagania Go za własne i cudze wykroczenia oraz złożenia ślubowań wieczystej wierności dla najświętszego prawa prawdy i miłości.
Oby w tym dniu wszyscy chrześcijanie zaczerpnęli ze zdrojów łaski i oby ów niebieski płomień, przyniesiony nam przez Chrystusa, w nich rozgorzał i zapłonął nową siłą. Niech dzień ten wleje świeże zdroje łaski w ludzi słabego serca, w zmęczonych i wyczerpanych - i niech powstanie w nich duch nowy, świeży i mocny. Niech skorzystają z tej łaski ci, którym Chrystus nie jest znany lub którzy zerwali z Nim z własnej woli.
Niech w tym dniu uroczystym milionowe rzesze chrześcijan wznoszą ku Bogu prośbę o Światło, "które oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi", by pokazało im ono swym blaskiem drogę zbawienia i by łaska niebieska wznieciła w pozbawionych pokoju umysłach ludzi zbłąkanych pragnienie dóbr wieczystych, przynaglające ich do powrotu do Tego, który z bolesnego tronu Krzyża z tęsknotą ich przyzywa, pragnąc być, również i dla nich, "drogą i prawdą, i życiem"

MIŁOŚĆ PRZEZ PRAWDĘ. CARITAS IN VERITATE

Ks. Stanisław Małkowski

Warszawska Gazeta 1 - 7 marca 2013 r. KOMENTARZ TYGODNIA

Póki człowiek żyje na ziemi, nie może być ani ostatecznie zwycięski, ani ostatecznie przegrany i potępiony. „kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” – mówi Jezus.

Niekiedy dobry się zepsuje, a zły nawróci i poprawi. Tuż przed śmiercią dobry łotr przyjmuje Boże miłosierdzie, gdy wyznaje wiarę, że konający obok niego Jezus jest Królem i słyszy: „dziś ze Mną będziesz w raju”. Wraca do miłosiernego ojca marnotrawny syn z przypowieści, którą czytamy w liturgii słowa Mszy Świętej w sobotę 2 marca (Łk 15, 11-32).

Ojciec – oznacza Boga, dom ojca – Kościół, opuszczenie ojca i jego domu – grzech niewdzięczności i niewiary, daleka kraina głodu i niedostatku – nieuchronny los ginącego grzesznika, obywatel owej krainy – diabła, który jako właściciel świń traktuje świniopasa gorzej niż swoje wieprze, powrót do ojca i jego domu oznacza chęć ratowania siebie przed głodową śmiercią, spotkanie z ojcem to przyjęcie daru miłości i wspólnoty oraz przywrócenie godności syna; natomiast zgorszenie starszego syna to postawa faryzejska; młodszy, świadomy swoich win jako grzesznik nawraca się, starszy – w fałszywym poczuciu swojej domniemanej bezgrzeszności wejść do domu ojca nie chce, czyli miłością wspólnego domu gardzi.

Kto stanie w prawdzie wobec Boga i samego siebie, znajdzie miłość i będzie ocalony; kto trwa w kłamstwie samousprawiedliwienia, dar ocalenia przez miłosierną miłość odrzuca. Droga do miłości wiedzie przez prawdę. Jeżeli świadectwo dane prawdzie nazwie się „mową nienawiści”, to odrzucając prawdę, stanie się człowiek niezdolny do ocalenia przez miłość. Dzisiejsi przywódcy, którzy projektują i narzucają ustawę przeciwko „mowie nienawiści”, a zarazem kłamią i gardzą prawdą, są na drodze do samopotępienia.

Istotą owej zapisanej w ustawie „mowy nienawiści” jest odróżnianie prawdy od kłamstwa i przyznanie prawdzie wartości obiektywnej. Tymczasem prawda staje przed sądem kłamców jako „nienawiść”.

Powtarza się proces Jezusa, który trwa, chociaż zmieniają się nazwiska i twarze, jak powiedział 30 lat temu bł. ks. Jerzy. Tylko przez przyjęcie prawdy i odrzucenie kłamstwa można wejść na drogę do miłości. Bez prawdy miłości nie ma. Dlatego wielkim zuchwalstwem i bezczelnością jest zarzucanie „mowy nienawiści” tym, którzy dają świadectwo prawdzie. Z zarzutem organizowania „seansów nienawiści” spotkał się krótko przed swoim męczeństwem bł. ks. Jerzy jako obrońca prawdy.
Kilka dni po pogrzebie ks. Jerzego i mnie dotknął podobny zarzut ze strony komunistycznego rzecznika PRL-u oraz kościelnego autorytetu, wczuwającego się w sposób myślenia ówczesnych wrogów prawdy. Oba zarzuty poprzedził znany projektant i organizator transformacji PRL-u w III RP, stwierdzając, iż szerzeniem nienawiści jest obrona życia dzieci poczętych, a nawet samo przekonanie, że istnieje prawda, której trzeba być bezwarunkowo wiernym. Kłamcy boją się prawdy i jej świadków. W imię prawdy i miłości oddawali życie żołnierze niezłomni, a w ślad za nimi – obrońcy Polski, zabici na nieludzkiej ziemi w miesiącu pamięci narodowej roku 2010. Odwiecznym narzędziem kłamstwa jest przemoc, niszczenie wolności i życia, odbieranie własności.

W piątek 1 marca słyszymy Ewangelię mszalną o przewrotnych rolnikach (Mt 21, 33-46). Gospodarzem w Jezusowej przypowieści jest Bóg Ojciec, winnicą jest świat, rolnikami-dzierżawcami są ludzie, sługami gospodarza są prorocy, synem gospodarza jest Chrystus. Dzierżawcy chcą być właścicielami winnicy i dlatego zabijają sługi gospodarza, a następnie mordują jego syna. W konsekwencji nie uzyskują własności i tracą prawo do dzierżawy, a gospodarz „nędzników marnie wytraci”. Jest to obraz wiecznego potępienia. Dlatego „Królestwo Boże będzie dane narodowi, który wyda jego owoce” (Mt 21, 43).

Czy Królestwo Boże będzie dane polskiemu narodowi?

Czy Polacy przyniosą owoce Królestwa, czyli miłość w prawdzie – „Caritas in veritate”?

Czy rodacy uznają w Jezusie Pana i Króla Polski?
Uświęcenie i zbawienie Polaków jest możliwe bez Polski jako państwa (wielu świętych dała Polska niebu w czasie rozbiorów), ale nie jest możliwe bez Królestwa Bożego.

A skoro wolą Jezusa jest, aby w Królestwie Bożym byli Polacy, ale i Polska, to na co czekamy?