Błogosławiony Gabriel Allegre o Marii Valtorcie.

Błogosławiony Gabriel Allegre poznał Poemat w 1965 roku.

Był wówczas misjonarzem w Hong Kongu. Opowiadał o pismach Marii Valtorty z

prawdziwym entuzjazmem w listach do współbraci, krewnych i przyjaciół:

„,To niemożliwe! Nawet geniusz nie mógłby w taki sposób dokonać tej Boskiej narracji: z pewnością jest w tym Palec Boży!”

W innym z jego listów czytamy:

„...język tego dzieła jest więcej niż dostojny - jest fascynujący, a kiedy opowiada o Maryi - jest w nim sama słodycz i naprawdę niebiańskie oczarowanie.”

I w liście z Jerozolimy:

„Jak tego pragniesz, chciałbym Ci napisać tak wiele rzeczy o Naszym Panu widzianym przez kogoś, kto przebywa w Jego stronach, ale tak bardzo brakuje czasu... Jednakże zapewniam Cię, że Poemat Boga-Człowieka ogromnie przewyższa jakiekolwiek opisy - nie mówię o sobie, ponieważ nie wiem jak to opisać - ale o jakimkolwiek innym pisarzu... To jest Praca, która sprawia, że wzrasta się w wiedzy i miłości „o” i „do” Pana Jezusa i Jego Świętej Matki.”

Do końca 1970 roku wiele stron pamiętnika ojca Allegra jest poświęconych właśnie Dziełu Marii Valtorty:

„Niektóre rozmowy Pana Jezusa, których zasadniczy temat jest jedynie sugerowany w Ewangeliach, jest tym Dziele rozwinięty z niezwykłą naturalnością, z łączeniem myśli tak logicznym, tak spontanicznym, tak połączonym z czasem, miejscem i okolicznościami, jakiej nigdy nie znalazłem u najsławniejszych egzegetów...”

„W tym Dziele znajduję mnóstwo rewelacji, które nie są sprzeczne z treścią Ewangelii, jedynie uzupełniają opowiadania w nich zawarte...”

„Jeśli chodzi o egzegezę Valtorty, byłoby konieczne, by napisać o tym książkę; tutaj ograniczam się do potwierdzenia, ze nie znajduję żadnych innych pism znakomitych egzegetów, które uzupełniają

i rozjaśniają kanoniczne Ewangelie tak naturalnie, tak spontanicznie i tak żywo, jak dokonuje tego Dzieło Valtorty.”

„To, co zadziwia mnie najbardziej to fakt, że Valtorta nigdzie nie popełniła błędów teologicznych. Przeciwnie – oddaje ujawnione tajemnice w sposób łatwy w odbiorze dla czytelnika, przedstawiając je w przystępnym i nowoczesnym języku.”

„Dogmaty, których obronę Kościół kontynuuje w przeciągu wieków... są uroczystym potwierdzeniem wiary Apostołów. Poprzez niewypowiedziany charyzmat, Valtorta została ponownie zanurzona we wrażliwej, poruszającej, spontanicznej wierze Apostołów, zwłaszcza św. Jana.”

„Poza Ewangeliami, nie znam żadnego innego żywotu Jezusa, który można by porównać do Poematu, tak samo, jak nie znam żadnego innego żywotu św. Piotra czy św. Jana, który przedstawiłby charaktery tych dwóch Apostołów w sposób tak żywy jak u Valtorty.”

„Jeśli chodzi o tajemnicę współcierpienia i współodkupienia Maryi, wydaje mi się, że Valtorta przez jej zakres, gruntowność i psychologiczne zgłębianie Serca Dziewicy, prześciga nawet świętego Bonawenturę i św. Bernarda.”

„Potężną i poruszającą w jej tragicznym przeznaczeniu postacią Poematu...jest Maria, matka Judasza, która była tak bardzo kochana przez Jezusa. Żaden poeta czy dramaturg nie wymyśliłby nigdy sylwetki tak silnej, tak delikatnej i równocześnie tak budzącej litość, jak dzieje się to w przypadku tej nieszczęśliwej i łagodnej kobiety.”

„Godny zauważenia jest też sposób, w jaki Jezus wyjaśnia Stary Testament, odnosząc zawsze każdy konkretny temat do teraźniejszości, do rozwijającej się już i mającej się wypełnić ery mesjańskiej.”

„,Od czasu kiedy przeczytałem i czytam „Poemat Boga-Człowieka” Marii Valtorty, nie znajduję upodobania w żadnej innej powieści o tematyce biblijno-ewangelicznej.”

„Powiedziałbym również, że w tym Dziele, świat palestyński za czasów Jezusa ukazuje się przed naszymi oczami w całej swej pełni; najlepsze i najgorsze cechy charakteru wybranych ludzi - postaci skrajnych i niewolników wszelkich mierności - tańczą żywo przed naszymi oczami.”

„...Zapraszam czytelników Poematu... do zapoznania się ze stronami poświęconymi Zmartwychwstaniu, zachęcam do rekonstrukcji wydarzeń dnia Paschy, aby przekonać się jak harmonijnie wszystko razem jest tam powiązane, co próbowało już zrobić tak wielu egzegetów, jednak bez większego powodzenia...”

„Książka ogromnej wielkości, skomponowana w wyjątkowych okolicznościach i w stosunkowo bardzo krótkim czasie: oto jest aspekt fenomenu Valtorty.”

„W dialogach i w rozmowach, które tworzą strukturę Dzieła Valtorty, oprócz niepowtarzalnej spontaniczności (odnoszącej się do dialogów), jest coś ze starożytności i czasów kapłańskich (w rozprawach); jednym słowem: doskonałe tłumaczenie mówionego aramejskiego lub hebrajskiego, w energicznym, polimorficznym, krzepkim włoskim.”

„Uważam, że Dzieło dopomina się uznania jego nadprzyrodzonego pochodzenia... Teraz, bez przewidywania orzeczenia Kościoła, które zawsze przyjmuję z absolutną uległością, pozwalam sobie na potwierdzenie, że... jeśli chodzi o Poemat..: rodzący dobre owoce, w większej niż kiedykolwiek liczbie osób, myślę, że to Dzieło pochodzi od Jezusa.”