Przykazanie Boże jest klarowne: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu. Grzechy języka są bardzo rozpowszechnione. Nie są od nich wolne i tzw. środowiska tradycjonalistyczne. Oszczerstwo jest mówieniem o bliźnich rzeczy złych i nieprawdziwych. Na przykład ktoś mówi o kimś, że jest pijakiem, a nie jest to prawdą. Ktoś mówi o kimś, że jest złodziejem, a nie jest to prawdą. Ktoś …Więcej
Przykazanie Boże jest klarowne: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu. Grzechy języka są bardzo rozpowszechnione. Nie są od nich wolne i tzw. środowiska tradycjonalistyczne. Oszczerstwo jest mówieniem o bliźnich rzeczy złych i nieprawdziwych. Na przykład ktoś mówi o kimś, że jest pijakiem, a nie jest to prawdą. Ktoś mówi o kimś, że jest złodziejem, a nie jest to prawdą. Ktoś mówi o księdzu, że jest suspendowany, a nie jest to prawdą. Mogą być różne inne rojenia, które własna wyobraźnia, złośliwość lub diabeł kładą ludziom do głowy. Oszczerstwo jest grzechem ciężkim. Grzech ten może być odpuszczony, gdy osoba, która go popełniła, szczerze się z niego wyspowiada oraz odwoła oszczerstwo i uczyni to tak, aby (jeśli to tylko możliwe) to odwołanie dotarło do wszystkich osób, do których wcześniej zostało wypowiedziane oszczerstwo. Skutki oszczerstwa mogą być katastrofalne, można komuś zniszczyć dobrą opinię, życie rodzinne, zawodowe czy powołanie kapłańskie. Oszczerstwo może także prowadzić do wielkich szkód duchowych. Weźmy taki przykład. Ktoś słucha i czyta wypowiedzi kapłana, który jest doskonale wierny ortodoksyjnej katolickiej doktrynie. Osoba ta podejmuje decyzję, aby tego kapłana wybrać sobie na spowiednika. Aż tu nagle czyta lub słucha czyichś wypowiedzi, stawiających tego kapłana w złym świetle. Złe i nieprawdziwe informacje o tym kapłanie nie pozostają bez skutku. Dusza, która miała już zamiar wybrać sobie tego kapłana na spowiednika, na skutek zasłyszanych czy wyczytanych oszczerstw (w które lekkomyślnie uwierzyła), ten zbawienny zamiar porzuca. Szkoda dla duszy. Diabeł zaciera ręce. Pismo Święte nakazuje: „Nie oskarżaj, zanim dokładnie nie zbadasz” (Syr 11, 7). Nigdy nie mówmy i nie piszmy o bliźnich rzeczy złych i nieprawdziwych. A jeśli popełniliśmy kiedykolwiek grzech oszczerstwa, naprawiajmy go przez szczerą spowiedź oraz przez odwołanie oszczerstwa, i uczyńmy to tak, aby (jeśli to tylko możliwe) to odwołanie dotarło do wszystkich osób, do których wcześniej to oszczerstwo wypowiedzieliśmy. Uważajmy bardzo na to, czego i kogo słuchamy. I weźmy na poważnie Przykazanie Boże: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
