Natankowcy kontratakują - kwestia podejścia do Najświętszego Sakramentu
SKORO TA INSTRUKCJA TAM JEST WIĘC CHYBA JEST OBOWIĄZUJĄCA??!!
Przepisy dotyczące sposobu przyjmowania Najświętszego Sakramentu zawarte są tam w punkcie X, cytuję:
X. Przyjmowanie Komunii Świętej
Zgodnie z uchwałą Konferencji Plenarnej Episkopatu, w diecezjach Polski przyjmuje się Komunię św. z rąk celebransa do ust w postawie klęczącej. Przepisy te należy zachować także w Mszach dla grup specjalnych. W szczególnych okolicznościach, w których uklęknięcie jest bardzo utrudnione np. przy tłumnym udziale wiernych i ścisku, albo gdy wierni uczestniczą we Mszy św. poza kościołem po deszczu, można przyjąć Komunię Św. stojąco. Nie można wymagać klękania od ludzi obciążonych kalectwem, lub chorobą.
Podaję źródło:
www.kkbids.episkopat.pl/index.php
Przyjrzyjmy się bliżej tym słowom. Kto to jest celebrans, ta uprzywilejowana osoba z której rąk POWINIEN być przyjmowany przez wiernych Najświętszy Sakrament?
Znalazłem taką definicję:
CELEBRANS (łac. celebrans – celebrujący; celebrare – celebrować) – duchowny sprawujący liturgię. Celebrans przewodniczy liturgii i bez jego udziału niemożliwe jest sprawowanie Eucharystii, co nie znaczy jednak, że jest jej jedynym „aktorem”. Jest możliwa Msza Święta bez udziału wiernych, lecz tylko w wyjątkowych przypadkach. Zwykle liturgia jest współtworzona przez wszystkich obecnych w kościele (ministranci, lektorzy, szafarze, prowadzący śpiew, wszyscy, którzy włączają się we wspólną modlitwę), natomiast dla celebransa zastrzeżone są takie fragmenty, jak: obrzędy wstępne, Ewangelia, homilia lub kazanie, Modlitwa Eucharystyczna, obrzędy zakończenia. Intencja, w której modli się celebrans i za którą otrzymuje stypendium mszalne (ofiarę) jest intencją, w której sprawowana jest Eucharystia przynosząca zbawcze owoce dla żywych lub zmarłych. W czasie liturgii celebrans jest „alter Christi” – drugim Chrystusem, dlatego wchodzący do prezbiterium powinni skłonić głowę w jego kierunku na znak szacunku. Koncelebra to z kolei Msza św., którą odprawia razem kilku celebransów – wtedy jeden z nich jest celebransem głównym, a pozostali są koncelebransami. W Mszale przy odpowiednich fragmentach Modlitwy Eucharystycznej znajdują się oznaczenia: GC – teksty, które czyta główny celebrans, WK – wszyscy koncelebransi i 1K K2… dla poszczególnych koncelebransów. Celebret – to natomiast list polecający Stolicy Apostolskiej, biskupa lub przełożonego, potwierdzający brak przeszkód do odprawiania Mszy Świętej przez kapłana, którego dotyczy.
Hmmm... dla mnie powyższa definicja jest jasna.. Celebrans to Kapłan lub Kapłani, gdy jest ich kliku odprawiający Mszę Świętą.
Inaczej mówiąc: NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT MAJĄ PRAWO UDZIELAĆ WIERNYM KAPŁANI CELEBRUJĄCY MSZĘ ŚWIĘTĄ - Jest to oficjalne stanowisko Episkopatu Polski.
PRZEPIS TEN JEST NAGMINNIE ŁAMANY, GDYŻ W BARDZO WIELU DIECEZJACH NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT JEST UDZIELANY WIERNYM PRZEZ TZW. NADZWYCZAJNYCH SZAFARZY - OSOBY ŚWIECKIE, A NAWET KOBIETY, JAK MA TO MIEJSCE W KOŚCIELE REKTORACKIM W CZĘSTOCHOWIE /NIEOPODAL KURII/ - TU KOMUNII ŚWIĘTEJ UDZIELA SIOSTRA ZAKONNA (!!!).. I TO TUŻ OBOK SIEDZIBY ARCYBISKUPA WACŁAWA DEPO. JAK MÓWI STARE PORZEKADŁO: NAJCIEMNIEJ JEST POD LATARNIĄ.. CIEKAWE CZY BISKUP WACŁAW WIE O TYM?
STAWIAM TEZĘ, ŻE NIE MA POJĘCIA..
GDYBY WIEDZIAŁ TO POWINIEN ZAREAGOWAĆ I DOPROWADZIĆ DO SYTUACJI, BY KOMUNIA ŚWIĘTA BYŁA UDZIELANA WIERNYM ZGODNIE Z PRZEPISAMI.
A CO Z KLĘCZĄCĄ POSTAWĄ PRZY PRZYJMOWANIU KOMUNII ŚWIĘTEJ PRZEZ WIERNYCH?
INSTRUKCJA JEST PRZEJRZYSTA I ZEZWALA NA STOJĄCĄ POSTAWĘ W WYJĄTKOWYCH OKOLICZNOŚCIACH, SĄ ONE PODANE..
JAK JEST W PRAKTYCE?? CORAZ CZĘŚCIEJ DOKŁADNIE ODWROTNIE TO WYGLĄDA, A CZĘSTO LUDZIE PRZYJMUJĄCY NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT W POSTAWIE KLĘCZĄCEJ SĄ PRZEŚLADOWANI.
POSTAWA KLĘCZĄCA PRZY PRZYJMOWANIU NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU JEST NAJWŁAŚCIWSZA.
O TO OD PARU LAT WALCZY PAPIEŻ BENEDYKT XVI..
KTO DZIŚ SŁUCHA PAPIEŻA?
NIEPOSŁUSZEŃSTWO PAPIEŻOWI GŁOWIE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO MA SWOJĄ NAZWĘ - SCHIZMA..
I znowu znalazłem definicję. co oznacza schizma:
Schizma (od gr. σχίζω, σχίσμα) oznacza rozdarcie, rozszczepienie. Schizma w znaczeniu teologicznym (po polsku odszczepieństwo) polega na świadomym wyłamaniu się spod posłuszeństwa papieżowi jako głowie Kościoła (formaliter sumpto) albo na oderwaniu się od Kościoła.
Schizma może być czystą, lub połączoną z herezją (schisma purum vel cum haeresi mixtum). W pierwszym wypadku schizma jest uchyleniem się od posłuszeństwa papieżowi, lub zerwaniem z Kościołem bez naruszenia nauki katolickiej. W drugim – wyłamanie się od posłuszeństwa łączy się z odrzuceniem kilku lub choćby jednego tylko artykułu wiary. Jakkolwiek możliwa w teorii, w rzeczywistości jednak schizma czysta w naszych czasach nie istnieje, gdyż nie ma schizmy, za którą nie szłoby naruszenie czystości wiary.
Nie jest schizmą wyłączenie się spod władzy doczesnej papieża. Zerwanie z pojedynczym biskupem lub diecezją (tzw. schisma particulare) też nie jest schizmą w ścisłym tego słowa znaczeniu, jeśli nie oznacza zarazem oderwania się od Kościoła. Jest jednak zarówno jak i nieposłuszeństwo okazane papieżowi grzechem, i zwykle do schizmy prowadzi. Liczne też przykłady wskazują nam dzieje Kościoła z różnych wieków, z których wypływa, że nieposłuszni papieżowi lub biskupowi kończyli na formalnej schizmie. Z tego przeto względu słusznie nazwać można rzeczone nieposłuszeństwo wstępem do schizmy.
Schizma jest grzechem ciężkim, gdyż rozrywa jedność Kościoła, nakazaną przez Chrystusa Pana. Wewnętrznym węzłem tej jedności jest miłość, a zewnętrznym jej objawem – poddanie się powszechnej głowie. Dlatego też schizma w istocie swej jest grzechem przeciwko miłości, zewnętrzny zaś objaw schizmy jest grzechem przeciwko posłuszeństwu. Ponieważ miłość jest aktem woli, przeto i schizma jest grzechem woli, i tym się różni od herezji, która jest grzechem umysłu.
Każdy heretyk jest schizmatykiem, gdyż zrywając z nauką, zrywa jednocześnie z samym Kościołem, ale nie każdy schizmatyk (w teorii) jest przez to samo heretykiem.
Kary za schizmę czystą są: ekskomunika "ipso facto incurrenda" w szczególniejszy sposób zastrzeżona przez Stolicę Apostolską; niezdolność do beneficjów i godności kościelnych, a szczególniej do godności biskupiej; utrata jurysdykcji kościelnej, za czym idzie, że rozdawnictwo urzędów kościelnych, sprzedaż lub zamiana majątków kościelnych, wyklęcie i zwolnienie od klątwy dokonane przez schizmatyków, są same przez się nieważne. Przyjmujący święcenia od schizmatyków, są przez to samo zawieszeni od sprawowania funkcji kościelnych i niezdatni do obejmowania beneficjów (irregulares).
WSZYSCY, KTÓRZY PRZEŚLADUJĄ PRZYJMUJĄCYCH NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT W POSTAWIE KLĘCZĄCEJ ORAZ PROPAGUJĄCY INNE FORMY PRZYJMOWANIA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU SĄ SCHIZMATYKAMI.
Ciekawy jest też punkt III omawianej instrukcji
III. Klękanie przed Najświętszym Sakramentem
Jeżeli Mszę św. odprawia się przy ołtarzu, gdzie umieszczone jest tabernakulum z Najświętszym Sakramentem, klękanie obowiązuje nie tylko od przeistoczenia do Komunii świętej, ale podczas całej Mszy św., ilekroć dla spełnienia czynności liturgicznej przechodzi się z jednej strony prezbiterium na drugą, a także kiedy z zakrystii przychodzi się do ołtarza i odchodzi (OWMR nr 233).
KTO DZIŚ TO ZACHOWUJE ?
ILU WIERNYCH PRZYKLĘKA?
ILU KAPŁANÓW TO CZYNI?
A LITURGICZNA SŁUŹBA OŁTARZA??
Uczestnicząc we Mszy Świętej poobserwujcie.. To jest dramat!!
CZY FAKTYCZNIE DLA WIĘKSZOŚCI KATOLIKÓW NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT TO TYLKO JAKIŚ SYMBOL, PAMIĄTKA, TUDZIEŻ KAWAŁEK OPŁATKA LUB CHLEBKA?
A CO Z RZECZYWISTĄ OBECNOŚCIĄ BOGA W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE, CZYLI W KONSEKROWANEJ HOSTII??
